Εορτή Αγίας Ιερουσαλήμ και των τριών τέκνων αυτής στη Μητρόπολη Βεροίας
Την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβσμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και Αγίας Ιερουσαλήμ Καμποχωρίου.
Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας επί τη εορτή της Αγίας Ιερουσαλήμ και των τριών τέκνων αυτής Σεκένδου, Σεκενδίκου και Κηγόρου, ενώ τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία Κάρα της Αγίας Ιερουσαλήμ που φυλάσσεται στον Ιερό Ναό.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
«Τά θύματα τά λογικά, Σεκένδικον καί Σέκενδον καί Κήγορον, σύν τῇ μητρί εὐφημήσωμεν ὅτι πᾶσαν τυράννου μανίαν σύν τοῖς εἰδώλοις κατήργησαν».
Μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα τήν ἁγία Ἱερουσαλήμ. Τιμοῦμε τήν ἀσκήτρια καί μάρτυρα, τή μητέρα καί διδάσκαλο, τήν ἁγία Ἱερουσαλήμ καί τά τρία της τέκνα, τούς ἁγίους μάρτυρες Σέκενδο, Σεκένδικο καί Κήγορο.
Καί τούς τιμοῦμε, διότι στόν ἀγώνα τόν ὁποῖο κλήθηκαν νά διεξαγάγουν, τόν ἀγώνα ἐναντίον τῆς μανίας τῶν εἰδώλων καί ὅσων τά πίστευαν καί τά ὑπηρετοῦσαν, ἀνεδείχθησαν νικητές καί τροπαιοφόροι καί ἔτσι κατόρθωσαν νά λάβουν τόν στέφανο τῆς νίκης ἀπό τά χέρια τοῦ ἀγωνοθέτου καί ἀθλοθέτου Χριστοῦ.
Καί εἶναι ἀσφαλῶς ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς, ἔστω καί ἐάν πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους, πού θαυμάζουν καί τιμοῦν τούς ἀθλητές οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται καί νικοῦν στούς στίβους καί στά στάδια τοῦ κόσμου, πού τιμοῦν καί θαυμάζουν τούς ἀθλητές πού κατακτοῦν μετάλλια καί ἐπιτυγχάνουν διακρίσεις στά ποικίλα ἀγωνίσματα, ξεχνοῦν ὅτι οἱ νίκες τῶν ἁγίων μαρτύρων εἶναι πολύ πιό σημαντικές ἀπό τίς νίκες τῶν πιό μεγάλων ἀθλητῶν· γιατί οἱ ἀθλητές ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον ὁμοίων τους καί κατόρθωσαν νά νικήσουν συναθλητές τους, ἐνῶ οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον «τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ἀγωνίσθηκαν πρός «τά πνευματικά τῆς πονηρίας».
Καί μπορεῖ ἡ νίκη τῶν ἁγίων μαρτύρων νά μήν προβάλλεται στίς εἰδήσεις καί στίς ἐφημερίδες οὔτε νά διαφημίζεται ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ἐπ᾽οὐδενί ὅτι ἡ νίκη τους εἶναι ὑποδεέστερη αὐτῆς τῶν ἀθλητῶν. Ἀντίθετα μάλιστα, ἡ δική τους νίκη, ἡ νίκη τῶν μαρτύρων τῆς πίστεώς μας, εἶναι νίκη πνευματική, εἶναι νίκη οὐράνια, καί αὐτή τή νίκη ἀπολαμβάνουν κοντά στόν θρόνο τοῦ ἀγωνοθέτου Θεοῦ, γιά χάρη τοῦ ὁποίου προσέφεραν καί τήν τελευταία ρανίδα τοῦ τιμίου αἵματός τους. Αὐτή τή νίκη ἀπολαμβάνει καί ἡ ἁγία Ἱερουσαλήμ, ἡ μητέρα, καί τά τρία παιδιά της.
Tό δικό τους μαρτύριο ὑπῆρξε τό εὐγενέστερο ἄθλημα πού ἀπέδειξε καί ἀνέδειξε τή γενναιότητα τῆς ψυχῆς τους, αὐτή πού ἔκανε μιά ἀδύναμη γιά τά μέτρα τοῦ κόσμου γυναίκα νά μή δειλιάσει μπροστά στόν θάνατο· αὐτή πού ἔκανε μιά στοργική μητέρα νά μή λιποψυχήσει βλέποντας τά παιδιά της νά ὁδηγοῦνται στό μαρτύριο· αὐτή πού ἔκανε τά τρία ἀδέλφια ὄχι μόνο νά προχωροῦν μέ θάρρος καί τόλμη πρός τόν δήμιο, ἀλλά καί νά προτρέπουν τό ἕνα τό ἄλλο νά ὑπομείνουν μέ καρτερία τόν θάνατο πού θά τούς χάριζε ἀντί γιά τήν πρόσκαιρη τήν αἰώνια ζωή.
Tό μαρτύριο τῶν τεσσάρων ἁγίων μαρτύρων, πού τιμοῦμε σήμερα, ὑπῆρξε ὅμως καί τό πιό εὔγλωττο κήρυγμα τῆς ἀληθείας, στήν ὁποία πίστευαν οἱ μάρτυρες· ὑπῆρξε ἡ πιό μεγαλειώδης διδασκαλία ὅτι ὁ Xριστός δέν εἶναι ἕνας τυχαῖος ἄνθρωπος, δέν εἶναι ἕνας πλάνος καί ἀπατεώνας, ὅπως ὑποστήριζαν οἱ διῶκτες του, ἀλλά εἶναι ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου γιά τόν ὁποῖο ἀξίζει κάθε θυσία.
Aὐτήν τους τήν πίστη σφράγισαν μέ τό αἷμα τους ἡ ἅγια Ἱερουσαλήμ καί τά τρία παιδιά της, καί γι᾽ αὐτό ἡ δική τους ὁμολογία πίστεως ἔμεινε αἰῶνες τώρα ζωντανή στή μνήμη τῶν πιστῶν καί στή μνήμη τῆς Ἐκκλησίας, πού τούς τιμᾶ ὡς μάρτυρες, ὡς κήρυκες τῆς ἀληθείας, ὡς ὁμολογητές τῆς πίστεως.Kαί τούς τιμᾶ ὄχι μόνο γιατί μέ τό μαρτύριο τους ἐπέτυχαν τό μέγιστο ἀγαθό, ἐπέτυχαν τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀλλά καί γιατί ἀποτελοῦν πρότυπα ζωῆς, πρότυπα ἀρετῆς, πρότυπα ἁγιότητος γιά ὅλους τούς πιστούς πού ζοῦμε στή γῆ καί ἀγωνιζόμαστε γιά τή σωτηρία μας.
Ἡ δική τους θυσία ἐνθαρρύνει καί μᾶς νά θυσιάζουμε ὄχι βέβαια τή ζωή μας, ἀλλά τίς ἀδυναμίες καί τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες μας, τίς κακίες καί τίς μικρότητές μας, τά σαρκικά μας πάθη, προκειμένου νά διακριθοῦμε καί μεῖς στόν πνευματικό ἀγώνα πού διεξάγουμε.
Ἡ δική τους θυσία μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὑπάρχει καί γιά μᾶς ἕνας ἀγώνας, ὁ ἀγώνας τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὁ ἀγώνας γιά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀγώνας γιά νά πᾶμε καί ἐμεῖς κόντρα στό ρεῦμα τοῦ σύγχρονου κόσμου, πού ἀδιαφορεῖ γιά τήν πίστη, γιά τήν ἀρετή καί γιά τήν εὐσέβεια. Καί αὐτόν τόν ἀγώνα μποροῦμε καί πρέπει νά τόν κερδίσουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῶν ἑορταζομένων σήμερα ἁγίων, τῆς ἁγίας Ἱερουσαλήμ καί τῶν τέκνων της, ἁγίων Σεκένδου, Σεκενδίκου καί Κηγόρου, ὥστε νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή οὐράνια μακαριότητα τήν ὁποία καί ἐκεῖνοι ζοῦν καί ἀπολαμβάνουν κοντά στόν Θεό.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερα ἡ πόλη μας τήν «ἀρχαία πολιοῦχο» της, μιά μητέρα, μία μάρτυρα, μία ὁσία. Ἑορτάζει τήν ἁγία Ἱερουσαλήμ καί τά τρία παιδιά της πού πίστευσαν στόν Χριστό, πίστευσαν στή διδασκαλία του μέ τόση θέρμη καί τόση ἀγάπη, ὥστε δέν δίστασαν καθόλου νά θυσιάσουν καί τή ζωή τους προκειμένου νά μήν ἀρνηθοῦν αὐτή τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στόν Χριστό.
Γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, γιά τόν ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα πού καταβάλλει κάθε προσπάθεια καί ὑποβάλλεται σέ κάθε θυσία καί δαπανᾶ χρήματα καί κάνει τό πᾶν γιά νά κερδίσει κάποια μικρή παράταση τῆς ζωῆς του, ἡ ἀπόφαση τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας νά θυσιάσουν ἑκούσια τή ζωή τους γιά τόν Χριστό, μπορεῖ νά θεωρεῖται ἀνοησία καί νά ἀκούεται παράξενα.
Κι ὅμως στόν δρόμο αὐτῆς τῆς ἑκούσιας θυσίας τῆς ζωῆς δέν βάδισαν μερικές δεκάδες ἤ ἑκατοντάδες μάρτυρες, ἀλλά ἑκατομμύρια γνωστῶν καί ἀγνώστων πιστῶν, ἀνδρῶν, γυναικῶν καί μικρῶν ἀκόμη παιδιῶν, ἀπό κάθε σημεῖο τῆς γῆς καί σέ κάθε ἐποχή. Στόν δρόμο αὐτό βάδισαν ὅσοι κατενόησαν καί πίστευσαν τόν λόγο τοῦ Κυρίου «τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Γιατί ζημία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς πίστεως. Ζημία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ζημία τῆς ψυχῆς εἶναι νά ἀρνεῖται ὁ ἄνθρωπος τόν πολύτιμο μαργαρίτη Χριστό, προκειμένου νά ἀποκτήσει κάποια ὑλικά ἀγαθά ἤ κάποιες ἐφήμερες ἀπολαύσεις πού προσέφεραν ὡς δέλεαρ οἱ Χριστομάχοι αὐτοκράτορες. Καί ὅμως πόσοι ἀπό ἐμᾶς προτιμοῦμε τά ὑλικά ἀγαθά, προτιμοῦμε τά ἐφήμερα ἀγαθά, ἀπό τόν Χριστό καί τήν ἀγάπη του!
Καί τό κάνουμε γιατί νομίζουμε, πώς ἡ ζωή μας στή γῆ εἶναι τό πᾶν, εἶναι ὅ,τι πιό πολύτιμο ἔχουμε. Ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι ὅσο πολλά καί ἐάν μᾶς φαίνονται τά χρόνια τῆς ζωῆς μας, ὅσα πολλά καί ἐάν εὐχόμαστε καί ἐπιθυμοῦμε νά εἶναι, κάποια στιγμή τελειώνουν καί μαζί τους καί τά ἀγαθά τους.
Ξεχνοῦμε ἀκόμη πώς ἡ πραγματική καί ἀληθινή ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μαζί μέ τήν Ζωή, μαζί δηλαδή μέ τόν Χριστό πού εἶναι ἡ Ζωή, καί ἡ ζωή αὐτή εἶναι αἰώνια καί ἀτελεύτητη, γιατί ὁ Χριστός εἶναι αἰώνιος καί ἀτελεύτητος.
Γι᾽ αὐτή τήν αἰώνια ζωή ἔπλασε καί ἐμᾶς ὁ Θεός. Καί γι᾽ αὐτήν μᾶς ἀνέπλασε μέ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ του, ὁ ὁποῖος θυσιάσθηκε «ἵνα ζωήν ἔχωσιν καί περισσόν ἔχωσιν» οἱ ἄνθρωποι.
Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε αὐτό πού συνειδητοποίησαν καί οἱ τιμώμενοι σήμερα ἅγιοι μάρτυρες, καί τά μικρά ἀκόμη παιδιά τῆς ἁγίας Ἱερουσαλήμ, οἱ ἅγιοι Σέκενδος, Σεκένδικος καί Κήγορος, ὅτι δηλαδή ἡ ζωή μας δέν εἶναι στή γῆ, δέν εἶναι αὐτή πού ζοῦμε. Ἡ πραγματική μας ζωή εἶναι αὐτή πού θά ζήσουμε στόν οὐρανό. Εἶναι αὐτή πού ζοῦν οἱ ἅγιοι μάρτυρες. Εἶναι αὐτή πού ζεῖ ἡ ἁγία Ἱερουσαλήμ καί τά παιδιά της.
«Ἡ ζωή ἡμῶν κέκρυπται», λέγει ὁ ἀπόστολος. Καί αὐτή τήν κεκρυμμένη ζωή μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Χριστός, προσφέροντάς μας μιά πρόγευσή της ἀπό αὐτόν τόν κόσμο μέσω τῆς Ἐκκλησίας του καί μέσω τῶν μυστηρίων της.
Αὐτή τήν κεκρυμμένη ζωή πού μᾶς ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Χριστός ἀντικρίζουμε κάθε φορά πού μπαίνουμε στόν ἱερό ναό, πού εἶναι ἡ «πύλη τοῦ οὐρανοῦ». Αὐτή τήν κεκρυμμένη ζωή, πού ζοῦν οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες, προγευόμαστε καί ἐμεῖς κάθε φορά πού στρέφουμε τό βλέμμα μας στίς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, κάθε φορά πού βλέπουμε τίς μορφές τῶν ἁγίων μας στίς τοιχογραφίες τῶν ναῶν μας. Οἱ ἁγιογράφοι δέν τούς ἀπεικονίζουν μέ φυσικό τρόπο, ἀλλά «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ», μέ τή μορφή πού ἔχουν στόν οὐρανό, μέ τήν καλή ἀλλοίωση τῆς μορφῆς τους πού ἔχουν δεχθεῖ μέ τή θεία χάρη, μέ τή μορφή πού ἔχουν ἐκεῖ ὅπου κατοικοῦν, στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ «ἧς τεχνίτης καί δημιουργός ὁ Θεός».
Σ᾽ αὐτή τήν ὁμώνυμή της πόλη κατοικεῖ καί ἡ ἁγία μάρτυς Ἱερουσαλήμ καί τά τέκνα της πού τιμοῦμε σήμερα. Καί ζεῖ ἐκεῖ, γιατί συνειδητοποίησε διά τῆς πίστεως ποῦ βρίσκεται ἡ πραγματική ζωή. Συνειδητοποίησε διά τῆς ἀγάπης στόν Χριστό «ὅτι οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητῶμεν».
Αὐτή τήν μέλλουσα πόλη, τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, βρῆκε διά τοῦ μαρτυρίου της καί σ᾽ αὐτήν κατοικεῖ, πρεσβεύοντας στόν Θεό γιά νά ἀξιωθοῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοί της, ὅσοι τιμοῦμε τή μνήμη της καί ἐπικαλούμεθα τή μεσιτεία της.
