Αρχαιοπρεπής λειτουργία Αγίου Ιακώβου στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας

• Dogma
• 30 Δεκεμβρίου 2019
• 11:03

Με την καλούμενη θρησκευτική ευλάβεια και τάξη τελέστηκε η αρχαιοπρεπής θεία λειτουργία του Αγίου Ιακώβου στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας.

Την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την αρχαιοπρεπή θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Γνωρίζω ὑμῖν τό εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ᾽ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατά ἄνθρωπον».

Κυριακή μετά τή Γέννηση τοῦ Χρι­στοῦ καί στό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα ἀκούσαμε τόν πρωτοκο­ρυ­φαῖο ἀπόστολο Παῦλο νά μᾶς παρουσιάζει τήν ἱστορία τῆς προ­σωπικῆς του ἀναγεννήσεως. Νά μᾶς παρουσιάζει πῶς ὁ Χριστός ἐπέλεξε αὐτόν, τόν ζηλωτή τῶν πατρικῶν παραδόσεων, ὁ ὁποῖος ἐδίωκε τούς χριστιανούς, γιά νά τοῦ ἀποκαλύψει τήν ἀλήθειά του, γιά νά φωτίσει τό σκότος τῆς ἀγνω­σίας του καί νά τοῦ χαρίσει τό φῶς τό ἀληθινό τῆς διδασκα­λίας καί τῆς πίστεως του.

Ἡ μεταστροφή τοῦ Σαύλου σέ Παῦλο καί ἡ πνευματική ἀναγέν­νησή του εἶναι ἀναμφίβολα ἕνα θαῦμα, ἕνα ἐντυπωσιακό θαῦμα, στό ὁποῖο ἐπανέρχεται συχνά ὁ ἀπόστολος ὄχι γιά νά καυχηθεῖ, ἀλλά γιά νά διδάξει τούς ἀκροατές του ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀπευθύνεται πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀπευθύνεται ἀκόμη καί πρός τούς μεγαλύτερους διῶκτες του, ἀκόμη καί πρός τούς μεγαλύτερους ἁμαρ­τωλούς μέ σκοπό νά τούς βγάλει ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πλάνης καί νά τούς ὁδηγήσει στό φῶς.

Ἐπανέρχεται ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό θαῦμα τῆς μεταστρο­φῆς καί τῆς πνευματικῆς του ἀνα­γεννήσεως καί γιά δύο ἀκόμη λό­γους.

Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἀγαθή διάθεσή του τήν ὁποία συνεισέφερε ὁ ἴδιος στήν κλήση τοῦ Χριστοῦ καί τήν ὁποία τοῦ προσέφερε, ὥστε ὄντως νά ἀναγεννηθεῖ καί νά μετα­βλη­θεῖ ἀπό διώκτης σέ ἀπόστολο.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι ἡ με­ταστροφή του μπορεῖ νά ἔγινε μέ τή θαυμαστή ἐπέμβαση καί κλήση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀποκα­λύφθηκε στόν δρόμο πρός τή Δα­μασκό, ἀλλά δέν ἔγινε ἐρήμην τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστός τόν κάλεσε καί ἀλ­λοί­ωσε μέ τή χάρη του τήν ψυχή του γιά νά δεχθεῖ τήν κλήση του καί νά πιστεύσει σ᾽ Αὐτόν, ἀλλά ἡ ἀλ­λαγή ἔγινε πραγματικότητα μέσα στήν Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τή συ­νά­ντησή του μέ τόν Ἀνανία, πού ἔστειλε ὁ Χριστός στήν οἰκία τοῦ Ἰούδα, ὅπου διέμεινε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή Δαμασκό, ἀλλά καί μέσα ἀπό τή συνάντηση καί τή συ­νομιλία του μέ τόν ἀπόστολο Πέ­τρο καί τόν ἅγιο Ἰάκωβο τόν ἀδελ­φόθεο, τόν πρῶτο ἐπίσκοπο τῶν Ἱεροσολύμων, τόν ὁποῖο τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας μαζί μέ τόν προφητάνακτα Δαβίδ καί τόν ὅσιο Ἰωσήφ τόν μνήστορα, ὡς τά πρόσωπα πού συνδέονται μέ τόν γεννηθέντα Χριστό.

Ποιοί εἶναι ὅμως οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους οἱ Πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας μας ὅρισαν νά διαβάζεται αὐτό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα κατά τή σημερινή Κυριακή μετά τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ;

Ἕνας, ἀσφαλῶς, λόγος εἶναι ἡ ἀναφορά στόν ἅγιο Ἰάκωβο τόν ἀδελφόθεο. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἀκόμη λόγος, τόν ὁποῖο εἶναι ἀνάγκη νά προσέξουμε ὅλοι μας, ἐάν θέλουμε νά ζήσουμε καί ἐμεῖς τήν ἀναγέννηση τοῦ ἔσω ἀνθρώ­που μας, τήν ὁποία χαρίζει ὁ Χρι­στός μέ τή γέννησή του στόν κα­θένα μας, καί νά μήν ἀφήσουμε τά Χριστούγεννα νά περάσουν ἀπό τή ζωή μας, χωρίς νά ἀφήσουν κανέ­να ἴχνος μέσα μας.

Καί αὐτός ὁ λόγος εἶναι τά δύο στοιχεῖα τῆς μεταστροφῆς του πού μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα ὁ πρωτο­κορυφαῖος ἀπόστολος. Ἐάν θέλου­με, δηλαδή, νά αἰσθανθοῦμε νά ἀναγεννᾶται ὁ ἑαυτός μας, ἐάν θέ­λουμε νά γεννᾶται μέ τή χάρη τοῦ δι᾽ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ὁ «καινός ἄν­θρωπος, ὁ κατά Θεόν κτισθείς», τότε θά πρέπει νά συνεισφέρουμε καί ἐμεῖς στή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν καλή μας προαίρεση, τή διάθεσή μας νά ἀλλάξουμε πορεία, νά ἀλ­λάξουμε ζωή, νά ζήσουμε στό ἑξῆς πιό συνειδητά τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο στοιχεῖο. Τό δεύτερο εἶναι ὅτι πρέπει νά συνει­δη­τοποιήσουμε καί νά πιστεύσου­με ὅτι ἡ ἀλλαγή αὐτή δέν γίνεται ὅπως νομίζει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Γίνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τά μέσα καί τούς τρόπους πού μᾶς συστήνει ἡ Ἐκκλησία, μέ τήν τα­πείνωση, μέ τή μετάνοια, μέ τήν ἄσκηση, μέ τή μετοχή στά ἱερά μυ­στήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Διαφο­ρετικά δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχου­με τίποτε καί δέν μποροῦμε νά ἀξιοποιήσουμε τή χάρη πού ἐπή­γασε ἀπό τό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί τή φάτνη τοῦ σαρκω­θέντος Χριστοῦ γιά νά ἀναγεν­νη­θοῦμε καί ἐμεῖς καί νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή κοντά του.

Καθώς, λοιπόν, ζοῦμε ἀκόμη αὐ­τές τίς ἑόρτιες ἡμέρες τῶν Χρι­στου­γέννων, ἄς σκεφθοῦμε τή δι­κή μας στάση ἔναντι τῆς κλήσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν νέο χρόνο, στόν ὁποῖο θά εἰσέλθουμε σέ λίγες ἡμέρες, τόν δρόμο πού μᾶς προτεί­νει μέ τή ζωή του σή­μερα ὁ ἀπό­στολος Παῦλος γιά νά μπορέσουμε νά ζοῦμε καί ἐμεῖς μέ τήν προσω­πική μας ἀναγέννηση τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ διαρκῶς στήν ψυχή μας.