Πώς γραφόταν η πρώτη ιστορία του Χριστιανισμού
Οι αρχαίοι Χριστιανοί επιδρούσαν στην κοινωνία με ένα άφωνο, σιωπηλό και μυστικό όπλο, το παράδειγμά τους. Το παράδειγμα της αγάπης, της τιμιότητας, της αγνότητας, της σταθερότητας, του ηρωισμού.
Αλεξάνδρου Χριστοδούλου
Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Ένας ειδωλολάτρης της Ρώμης είχε στην ιδιοκτησία του ανάμεσα στο πλήθος των δούλων του και ένα Χριστιανό, χωρίς να το ξέρει. Έβλεπε όμως ότι η διαγωγή του ήταν εντελώς διαφορετική από τους άλλους. Οκνηροί εκείνοι ακόμη και κάτω από το μαστίγιο, πρόθυμος αυτός και χωρίς βία. Ανάγωγοι εκείνοι, ευγενικότατος και εξυπηρετικότατος αυτός. Είχε μία αξιοπρέπεια και μία σεμνότητα υποδειγματική. Και ο κύριός του απορούσε και σκεφτόταν: «Μήπως κατάγεται από ευγενικό γένος; Μήπως σπούδασε φιλοσοφία;» Τίποτε απ’ αυτά δεν συνέβαινε. Τί συμβαίνει λοιπόν με αυτό το «πράγμα»; «Πράγμα» ονόμαζαν τους δούλους και όχι ανθρώπους. Κάποια ημέρα γινόταν η αποκάλυψη. Ο υποδειγματικός δούλος ήταν χριστιανός. Γι’ αυτό ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Ώστε οι χριστιανοί δεν είναι καθάρματα, αλλά κάτι ευγενικό και ανώτερο!
Στο στρατό υπήρχε ένας αξιωματικός, ο οποίος δεν ήταν κτηνώδης και βλάσφημος, οινοπότης και βάρβαρος σαν τους συναδέλφους του. Τί συμβαίνει; Ερχόταν η στιγμή που τον καλούσαν να θυσιάσει στους θεούς και αυτός αρνιόταν να θυσιάσει στα είδωλα. Ομολογούσε την πίστη του στον Χριστό. Ο θαυμασμός των άλλων κορυφωνόταν τότε σε μία αναγνώριση και ομολογία.
Ο θρίαμβος του σιωπηλού χριστιανικού παραδείγματος φαινόταν μέσα στην οικογένεια. Ένας Ρωμαίος π.χ. είχε γυναίκα ειδωλολάτρισσα γεμάτη ελαττώματα. Ξαφνικά την έβλεπε να αλλάζει, να γίνεται πραότερη, σεμνότερη, προθυμότερη. Συγχρόνως όμως με την μεταβολή της αυτή πληροφορείται ότι η σύζυγός του πηγαίνει σε κάτι μυστικές συνάξεις και δεν αργούσε να μάθει ότι επρόκειτο περί χριστιανικών. Ώστε λοιπόν στον Χριστιανισμό όφειλε η γυναίκα του την θαυμαστή μεταβολή της!
Ο αρχαίος χριστιανός συγγραφέας Τερτυλλιανός βεβαιώνει πολλά περιστατικά μεταβολής της συμπεριφοράς των ειδωλολατρών: «Η γυναίκα αυτή, λένε, πόσο ελεύθερη, πόσο έκδοτη ήταν! Ο νέος αυτός τί μανιακός παίκτης, τί έκλυτος ήταν! Να, ότι έγιναν Χριστιανοί! Έτσι λοιπόν το όνομα του Χριστιανού θεωρείται η αφορμή της βελτιώσεώς τους». Ακόμη και οι ειδωλολάτρες ομολογούσαν: «Ο Γάϊος Σήϊος είναι καλός άνθρωπος, πλην όμως είναι Χριστιανός». Άλλος ομολογούσε κατά παρόμοιο τρόπο: «Εκπλήττομαι, διότι ο Λούκιος Τίτιος, άνθρωπος φωτισμένος, έγινε ξαφνικά Χριστιανός». «Και δεν διερωτώνται, σχολιάζει ο Τερτυλλιανός, μήπως γι’ αυτό ακριβώς ο Γάϊος είναι τίμιος και ο Λούκιος είναι φωτισμένος, επειδή είναι Χριστιανοί, ούτε μήπως ένεκα τούτου έγιναν Χριστιανοί, επειδή ο ένας είναι τίμιος και ο άλλος είναι σώφρων και συνετός» (Απολογητικός γ΄).
Έτσι γραφόταν η πρώτη ιστορία του Χριστιανισμού. Με τους απλοϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι θαυματουργούσαν με το παράδειγμά τους.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
