Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος, ο Ιεράρχης της θυσιαστικής αγάπης
Η ακατάβλητη δραστηριότητά του, η αδιάλειπτη μέριμνά του για το καλό των συνανθρώπων και αδελφών του, η ζωηρότης του πνεύματός του, η υψίνοιά του, η αείποτε ευθυνοβριθής ιδιότητα και προσωπικότητά του…
Γράφει ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, θεολόγος.
Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2021, ο μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, ο ταπεινός και ιλαρός Αρχιερέας της Δημητσάνας, εκοιμήθη εν ειρήνη, μετά από δοκιμασία πολλών ετών, με θέματα καρδιολογικά που τον ταλαιπωρούσαν. Χηρεύει η Δημητσάνα, χηρεύει η Μεγαλόπολη, ομού και σύμπασα η τοπική Εκκλησία. Μαζί τους, όμως, χηρεύει και όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα, χηρεύει η Ελλαδική Εκκλησία, άπας ο λαός του Θεού και πενθεί τον πολύκλαυστο Γέροντα Ιεράρχη, ο οποίος, με το μειλίχιο, ευγενές και θάλπον ύφος του, κατόρθωσε να διδάσκει απερίτμητο τον ευαγγελικό λόγο, πρωτίστως διά των έργων και της απέριττης και αγιαστικής βιωτής του.
Ο μητροπολίτης Ιερεμίας Φούντας, γεννήθηκε στη Ναύπακτο, στα 1941. Σπούδασε Θεολογία, στη Θεολογική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Εισαγωγής και της Ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης εκ των Ο’. Χειροτονήθηκε Διάκονος στα 1969 και, ακολούθως, Πρεσβύτερος στα 1972. Καλλιέργησε το γραπτό και προφορικό κήρυγμα επί σειρά ετών, και διακόνησε ως ιεροκήρυκας σε πολλές μητροπόλεις, καθώς και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Στα 2000, η επίπονη και πολυετής εντρύφησή του στα παλαιοδιαθηκικά θέματα τον αναγόρευσε Διδάκτορα Θεολογίας, για να ακολουθήσει η απαρχή της ακαδημαϊκής του πορείας, αρχικά στα 2003, ως Επίκουρος Καθηγητής στον τομέα της Εισαγωγής και Ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης, στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και, λίγο αργότερα, στα 2006, ως Πρωτοβάθμιος και Τακτικός Καθηγητής στην ίδια έδρα. Με πλούσιο συγγραφικό και επιστημονικό έργο, κυρίως στον παλαιοδιαθηκικό τομέα, ο καθηγητής Ιερεμίας Φούντας, στις 14 Οκτωβρίου 2006, εξελέγη Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, «ο άγιος δεσπότης», όπως τον αποκαλούσαμε νεαροί φοιτητές στους διαδρόμους της Θεολογικής Σχολής, υπήρξε πνευματικός ανήρ φιλόφρων και ομιλητικός, πολυσχιδής και πολύφροντις, φυσιογνωμία χαρίεσσα, που εβίωσε ευόρκως τα χριστιανικά ιδεώδη και αναλώθηκε θυσιαστικά νυχθημερόν υπέρ του ποιμνίου του, αλλά και φιλήσυχος και φιλακόλουθος, «κατατηκόμενος τω της ησυχίας έρωτι», προσευχόταν ακαταπαύστως υπέρ της σύμπαντος κόσμου.
«Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ» (Προς Εβρ., ζ’ 26-27). Ιεράρχης ανεπιδιώκτως επιβλητικός, περίδακρυς και ιλαρός, σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή που τον συναντούσες και τον εγνώριζες.
Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στην έντυπη, εκκλησιαστική, πανελλαδική εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας», αναλύοντας δύσκολα θέματα με απλό τρόπο, κάνοντας τους αναγνώστες, όλους εμάς, να αποκτήσουμε μια οικεία, ζεστή, πλέον ανθρώπινη σχέση και επαφή μαζί του.
Στις 11 Αυγούστου 2021, λίγο μετά τις πυρκαγιές που κατέκαψαν χιλιάδες δασικά και καλλιεργήσιμα στρέμματα σε πολλές περιοχές της Επικράτειας, μεταξύ των οποίων και τη Μητρόπολη Γόρτυνος, ο ταπεινός Μητροπολίτης, διά επιστολής του, έγραφε προς τον ευσεβή λαό της τοπικής Εκκλησίας: «Μη κλαίετε και μην αγωνιάτε πονεμένοι και χτυπημένοι αδελφοί, γιατί δεν είστε μόνοι. Δίπλα σας είμαστε όλοι εμείς, που ζήσαμε και χαρήκαμε μαζί και τραγουδήσαμε και μαλώσαμε μαζί, και τώρα στον πόνο σας είμαστε πιο πολύ ενωμένοι μαζί σας. Μην πονάτε, αδελφοί, αλλά πάρετε κουράγιο και θα ξαναφτιάξετε τα καμένα χωριά σας. Και τα σπιτάκια σας θα τα φτιάξετε καλύτερα από πρώτα! Μόνο να κρατιέστε πολύ δυνατά και σταθερά από τον Θεό μας. Εμείς – εσείς μάθατε από τους πατεράδες σας και τις άγιες γιαγιάδες σας να προσεύχεστε στον Χριστό και στην Παναγία και εκεί να ζητάτε βοήθεια και κουράγιο. Την προσευχή μας στην Παναγία μας, αδελφοί, και θα δούμε καλύτερες ημέρες. Γι᾽ αυτό και σεις, να κάνετε μόνοι σας ατομική προσευχή στην Παναγία, τώρα μάλιστα που εορτάζουμε την ιερά μνήμη Της, αλλά και όταν οι ιερείς σας σάς καλούν για προσευχή στην Εκκλησιά ή λιτανεία όλοι μαζί, να πηγαίνετε. Και μάλιστα να παίρνετε μαζί και τα παιδιά σας, για να έχουν βιώματα, που είναι τα καλύτερα αυτά της παιδικής ηλικίας».
Η ακατάβλητη δραστηριότητά του, η αδιάλειπτη μέριμνά του για το καλό των συνανθρώπων και αδελφών του, η ζωηρότης του πνεύματός του, η υψίνοιά του, η αείποτε ευθυνοβριθής ιδιότητα και προσωπικότητά του, μεταξύ άλλων αρετών του, τον έκαμναν πολύ αγαπητό, ουχί μόνο στα στενά γεωγραφικά και πνευματικά όρια της τοπικής Εκκλησίας, αλλά σε όλο τον Ελλαδικό χώρο και την Ορθοδοξία.
Σήμερα, Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021, η γη της Δημητσάνας, ο τόπος που περπάτησε, επίπονα εργάσθηκε και διακόνησε ο μητροπολίτης Γόρτυνος, ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον ιλαρό ιεράρχη και γέροντα, τον από της ακαδημαϊκής έδρας μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία.
Και, έχω την αίσθηση, πως άλλο τρόπο κατάλληλο δεν εβρήκα, δεν εταίριαξα – πώς μπορώ, άλλωστε, όταν ξεκινώ να γράφω για τον Γόρτυνος Ιερεμία – να ολοκληρώνω ετούτες τις σκέψεις μου παρά από τον παύλειο λόγο, στην προς Εβραίους Επιστολή: «Τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος (Προς Εβρ., η’ 1-2).
Ιερεμίου, του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, αιωνία η μνήμη.
