Η εορτή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στη Βέροια (ΦΩΤΟ)
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ημαθίας.
Στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο το πρωί της Τετάρτης 22 Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων .
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ημαθίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Προεόρτιος ἡμέρα σήμερον τῆς ἐνανθρωπήσεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ τῇ τῆς πανευφήμου καί μάρτυρος ἑορτῇ συνεξέλαμψεν Ἀναστασίας».
Μαζί μέ τό χαρμόσυνο καί λαμπρό φῶς τοῦ ἄστρου τῆς Βηθλεέμ τό ὁποῖο θά καταυγάσει σέ λίγες ἡμέρες μέ τό φῶς του ὅλο τόν κόσμο ἀναγγέλοντας τό θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ λάμπει σήμερα καί ἡ μνήμη τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς φαρμακολυτρίας. Λάμπει, γιατί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν τά φῶτα, τά ὁποῖα καταυγάζουν τό νοητό στερέωμά της, ἀποτελοῦν τά φῶτα πού καταυγάζουν τίς ψυχές τῶν πιστῶν.
Καί δέν εἶναι φῶτα πού σβύνουν καί σκοτεινιάζουν οἱ ἅγιοι. Εἶναι φῶτα ἀείφωτα, πού οὔτε σβύνουν, οὔτε θαμπώνουν, οὔτε καταργοῦνται, οὔτε ἀντικαθίστανται, ἀλλά λάμπουν στούς αἰῶνες καί φωτίζουν ὅσους θέλουν νά δοῦν τό φῶς τους, ὅσους θέλουν νά ἀξιοποιήσουν τό φῶς τους, ὅσους θέλουν νά χρησιμοποιοῦν τό φῶς τους γιά νά πορεύονται μέσα σέ ἕναν κόσμο, στόν ὁποῖον μπορεῖ νά περισσεύουν τά τεχνητά φῶτα, δυστυχῶς ὅμως κυριαρχεῖ τό σκοτάδι.
Αὐτό τό φῶς πού ἐκπηγάζει καί ἀπό τή ζωή καί τό μαρτύριο τῆς ἑορταζομένης ἁγίας Ἀναστασίας τῆς φαρμακολυτρίας εἶναι πού λάμπει σήμερα καί καταυγάζει τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς.
Καταγόμενη ἡ ἁγία Ἀναστασία ἀπό πλούσια οἰκογένεια καί μή θέλοντας νά δεσμευθεῖ στά δεσμά τοῦ γάμου στά ὁποῖα τήν ὑποχρέωσε ὁ πατέρας, προτίμησε νά διαθέσει τήν περιουσία της γιά νά ἀνακουφίσει τούς πάσχοντες ἀδελφούς της. Ἀνάμεσά τους καί ἐκεῖνοι πού ἀγωνιζόταν γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανοί μάρτυρες, τούς ὁποίους ἡ σκληρότητα τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων τούς ὁδηγοῦσε στίς φυλακές καί στά βασανιστήρια καί ἀπό ἐκεῖ στό μαρτύριο.
Ὅσοι τή γνώριζαν, τήν ἔβλεπαν συχνά στίς φυλακές καί τά στάδια τῆς Pώμης, ὅπου πήγαινε γιά νά ἐνισχύσει τούς μάρτυρες τῆς πίστεως, γιά νά ἀνακουφίσει μέ κάθε τρόπο τούς πόνους τους καί στό τέλος γιά νά περισυλλέξει μέ σεβασμό τά σεπτά λείψανά τους καί νά τά ἐνταφιάσει μέ τιμή.
Ἡ γενναιότητά της ὅμως δέν ἐκφράσθηκε μόνο μέσω αὐτῆς τῆς δραστηριότητός της, ἀλλά καί μέ τήν προσωπική της ὁμολογία πίστεως, ὅταν κλήθηκε ἐνώπιον τοῦ Ρωμαίου δικαστοῦ.
Γνώριζε ὅτι ἡ ὁμολογία της συνεπάγεται τόν θάνατο, συνεπάγεται τό μαρτύριο, ἀλλά δέν δίστασε καθόλου·τόλμησε, γιατί δέν φοβόταν τόν θάνατο· γιατί δέν ἤθελε νά ἀρνηθεῖ τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, πού νικᾶ τόν φόβο τοῦ θανάτου, πού νικᾶ τήν ἀγάπη γιά τή ζωή· γιατί τό μαρτύριο, πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης στόν Χριστό, ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τήν αἰώνια ζωή, ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Καί αὐτόν τόν δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή βάδισε μέ τό μαρτύριό της καί ἡ ἁγία Ἀναστασία, ἀφοῦ ἔδωσε τήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό ὄχι μόνο μέ τόν λόγο της ἀλλά καί μέ τήν καρτερία της στά μαρτύρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν οἱ διῶκτες της, γιά νά εὐφραίνεται τώρα στόν οὐρανό, ἀπολαμβάνοντας τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία καί προσφέρει ἀφειδῶς σέ ὅσους τιμοῦν τήν ἁγία μνήμη της καί ἐπικαλοῦνται τήν πρεσβεία καί τή βοήθειά της.
Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως καί τό μαρτύριο τῆς ζωῆς τῆς ἑορταζομένης ἁγίας Ἀναστασίας τῆς φαρμακολυτρίας γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς καί ἡ ἀγάπη της πρός τούς ἀνθρώπους καί ἰδίως πρός τούς πάσχοντες, εἶναι τό φῶς πού φωτίζει τή ζωή μας. Εἶναι καί μπορεῖ νά εἶναι πρότυπο ζωῆς καί γιά μᾶς. Πρότυπο ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης γιά τούς ἀδελφούς μας. Πρότυπο εἰλικρινοῦς ἀγάπης γιά τόν Θεό, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία μας, καί τό μόνο πού περιμένει ἀπό ἐμᾶς γιά νά μᾶς ἀναδείξει υἱούς του καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός αὐτόν καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν συνάνθρωπό μας, ἡ ὁποία καί λογίζεται ὡς ἀγάπη πρός τόν Θεό.
Αὐτήν τή διπλῆ ἀγάπη, στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους, ἄς οἰκειωθοῦμε καί ἐμεῖς καί ἄς τήν κάνουμε πράξη στή ζωή μας, ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες τῆς κατ᾽ ἐξοχήν ἑορτῆς τῆς ἀγάπης, τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή. Ἄς τήν οἰκειωθοῦμε, ἐναρμονίζοντας τή ζωή μας μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί προσφέροντάς την ἔμπρακτα στούς ἀδελφούς μας. Μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά οἰκειωθοῦμε τόν Θεό, ὅπως καί ἡ ἁγία Ἀναστασία, διότι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ»· καί ἡ ζωή ἐν τῷ Θεῷ εἶναι ζωή στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἐδῶ στή γῆ ἀλλά καί στόν οὐρανό.
Αὐτά ἔχει νά μᾶς πεῖ ἡ ἁγία Ἀναστασία μέ τή ζωή καί μέ τό μαρτύριό της, μέ τήν ἀγάπη της γιά τόν Θεό ἀλλά καί γιά τόν ἄνθρωπο, τόν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο. Αὐτό καλούμεθα καί ἐμεῖς νά κάνουμε καί ἐμεῖς, ὄχι μόνο αὐτή τήν περίοδο αὐτή πού εἶναι περίοδος ἀγάπης, ἀλλά καθ᾽ ὅλη τή χρονιά καί καθ᾽ ὅλη μας τή ζωή, νά ἔχουμε αὐτή τήν ἀγάπη γιά τόν Θεό καί γιά τόν ἄνθρωπο.
