ΑΡΧΙΚΗ / ΔΙΑΛΟΓΟΣ / Ουκρανία: οι Έλληνες συμπάσχουν αλλά αποστρέφονται το πολιτικό θέατρο

Ουκρανία: οι Έλληνες συμπάσχουν αλλά αποστρέφονται το πολιτικό θέατρο

Δόγμα
20 Μαρτίου 2022
12:15

Η ελληνική κοινή γνώμη μια και έγινε γνωστό ότι είναι Εβραίος -ντρόπιασε την περιφανή Διασπορά- τον θεωρεί ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά, σε δύο αντίπαλους Ορθοδόξους λαούς. Θα δείξει αν πέτυχε την αντιστροφή μιας ανιστόρητης ομογενοποίησης, αφού έφερε στο προσκήνιο άτεγκτους στρατηγούς μιας τιμωρού δύναμης και για τωρινές και για παλιές αμαρτίες.

Γράφει ο Δρ. Σταύρος Γουλούλης

Μία στρατιωτική επιχείρηση (του τύπου ΗΠΑ, Ισραήλ, κοκ) σε ανεξάρτητη χώρα είναι ακραία ενέργεια. Η συναισθηματική αντίδραση είναι δεδομένη, αλλά δεν ικανοποιεί. Κάποια συστημικά ΜΜΕ έχουν δική τους ατζέντα, στα υπόλοιπα διερωτώνται πέρα από το αν η Ρωσία έχει ηθικό πλεονέκτημα, γιατί φτάσαμε εδώ, ποίος ήρξατο χειρών αδίκων, γιατί η Δύση εδώ και δεκαετίες ‘πνίγει’ τη Ρωσία; Η ώρα των στρατηγών και δυστυχώς βόμβες στα κεφάλια αθώων πολιτών είναι μία Νέμεσις. Αναδεικνύονται σχόλια που αφορούν: 1. στον χώρο και 2. στον χρόνο.

Το διάγγελμά του ο Βλ. Πούτιν στις 21.00 μ.μ. της 21.02.22 θέτει το ουκρανικό ζήτημα υπό τη ρωσική προοπτική ως προς τον χώρο και τον χρόνο. α) Αποδομεί την κρατική υπόσταση της «Χώρας των Συνόρων», ως προϊόν αυθαιρεσίας κομμουνιστών ηγετών (Λένιν κ.α). β) Η νέα πολιτική μπορεί να θεωρηθεί ισχύουσα από τις 22.02.2022, όταν (μετά από συνεδρίαση της Υπηρ.Εθν,Ασφ. Ρωσίας: 21.02.22) παμψηφεί η Βουλή αναγνωρίζει την ανεξαρτησία στις δημοκρατίες Λουχάνσκ και Ντονέτσκ. [Σχόλιο: η καρκινική χρονολογία! (ανάλογες με συνδυασμούς αριθμών αναδεικνύουν και ιδιώτες, π.χ τελούνται γάμοι για να μη λησμονηθούν) υποδηλώνει πρόγραμμα να κατασκευαστεί ένα ιστορικό ορόσημο, νέα πολιτική εις βάθος χρόνου; Η επιλογή του [2] εμφαίνει συμβολικά διαχωρισμό, αποκόλληση από μία ενότητα (εδώ στασιμότητα), ανεξαρτησία]. Για τους αναλυτές αρχίζει 3^ος Ψυχρός Πόλεμος [1^ος: 1945 κ.ε., 2^ος: 1991 κ.ε.]. Ο αυτόματος επανεξοπλισμός της Γερμανίας υποδηλώνει ότι στρώνεται περαιτέρω η «Σκακιέρα», προοικονομία Σμπ. Μπρζεζίνσκι …

Τονίζεται ιδιαίτερα η θέση του τον Χ. Κίσινγκερ που δίνει εξισορροπητικό ρόλο στην πολυεθνική Ουκρανία, έως το 1917 ρωσικό έδαφος (φιλοδυτικές επαρχίες του δυτικού τμήματος με τις φιλορωσικές ανατολικές) ως ιστορική κοιτίδα των Ρώσων^. Ο οποίος είχε αποδοκιμάσει προφορικά και στον Τύπο το ακροδεξιό πραξικόπημα (2014), αυτό που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ. Η χώρα αυτή είναι ένας αταίριαστος γάμος που έκαναν οι μπολσεβίκοι, για να διατηρηθεί ενωμένος ο διπολικός χώρος που χωρίζει ο ποταμός Δνείπερος (γεωπολιτική θεωρία καθηγ. Δημ. Κιτσίκη), να υπάρξει ισορροπία. Αποδείχθηκε παράγοντας ανισορροπίας. Πέρα από τα όσα έγιναν τον Β΄ΠΠ, τον ασύλληπτο αλληλοσκοτωμό ναζιστών (Ουκρανών) και κομμουνιστών, στα τελευταία 30 χρόνια οι ελίτ φρόντισαν να κάνουν τη χώρα, όπως λέγεται επιγραμματικά μια αντί-Ρωσία! Η Ουκρανία, ‘παιδί’ της Ρωσίας, εφαρμόζει πολιτική που αποσκοπεί στην εξάλειψη της ρωσικής πολιτιστικής παράδοσης και γλώσσας, ομογενοποίηση μειονοτήτων -και της ελληνικής-, πολιτική αξιοποίηση των νεοναζί ή ακροδεξιών σεναρίων, μη εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ λόγω πίεσης ακροδεξιών, κλπ.;
Ο πρόεδρος Ζελένσκι, ηθοποιός στο επάγγελμα, θεωρείται αναξιόπιστος, αφού προεκλογικά έλεγε ότι θα τα βρει με τη Ρωσία. Η απαίτηση να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, η πέτρα του σκανδάλου, είναι πολιτικός μαξιμαλισμός. Έτσι όπως λειτουργεί εδώ και χρόνια η χώρα μέσα στο χάος ανισοτήτων, την προχωρημένη διαφθορά, την ακροδεξιά λογική, κι ένα νεαρό άτομο να επιλέγει Ανένδοτο εν μέσω ελεφάντων! Διερωτώνται πολλοί τι υπερασπίζεται. Μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία αφοπλισμό θέλουν στους γείτονες, το συμφέρον τη χώρας του αυτό είναι. Κι ενώ είναι ουσιαστικά ανυπεράσπιστη, προκαλεί μια υπερδύναμη που ζει κάτω από πολιτικές πίεσης ιδίως μετά το 1917, τον διαρκή Ψυχρό Πόλεμο με τη Δύση, με το ΝΑΤΟ να την περισφίγγει μέχρι και από τις έως τώρα ουδέτερες (λόγω ρωσικής εναντίωσης) Σουηδία-Φινλανδία. Μια Ρωσία που βιώνει την πίεση της γεωγραφίας ως περίκλειστη. Ό,τι βλέπουμε τώρα επί του χάρτη των επιχειρήσεων έχει ήδη γίνει επί αιώνες, όταν το φλέγον ζήτημα ήταν πως θα αποκτήσει διέξοδο στη Βαλτική ή τον Εύξεινο, τα Στενά του Βοσπόρου. Τι θα περίμενε από μια Ρωσία, η οποία ως περίκλειστη απέκτησε την ιδιοπροσωπία της διαχρονικά, από το κλειστό οικονομικό της σύστημα ως τους εύλογους φόβους για την ασφάλειά της, τη διακυβέρνηση από ηγέτη-πατέρα π.χ. ο κ. Πούτιν; Ο Ζελένσκι προσέθεσε στη διαχρονική δυτική πίεση την πίεση της Ουκρανίας σε μια χώρα γίγαντα, όπου ο συνεχής φόβος ενδεχόμενης πτώσης, την οδηγεί σε φορτισμένη ιδεολογία, αντί στην πολιτική μεσότητα. Δίκαιο ή όχι, έχει σημασία ότι ανάβει έναν εμφύλιο πόλεμο. Δίνει ηθικό πλεονέκτημα στη Ρωσία που παλεύει δεκαετίες να μη υποστεί το ‘ματ’ της «Σκακιέρας» Μπρζεζίνσκι!

Προκαλεί εντύπωση η παράξενη εύνοια, το ΝΑΤΟ να θέλει στη Συμμαχία τους Ουκρανούς, όχι τους Ρώσους. Ο θλιβερός νεαρός Ζελένσκι τώρα ‘ωριμάζει’ ή έχει έτοιμο ρόλο; Ούτε όπλα έδωσε στη χώρα του, ούτε συμμάχους, ούτε ηθικό πλεονέκτημα. Βγήκε στον δρόμο, ζητώντας βοήθεια, λοιδορώντας (!) τους Ευρωπαίους ηγέτες γιατί δεν επεμβαίνουν, ενώ την ίδια ώρα η Ε.Ε. αγνοεί τα όσα υφίστανται Κύπρος και Ελλάδα από την Τουρκία. Κόπτεται να εισέλθει η χώρα του στο ΝΑΤΟ, όταν το ίδιο το ΝΑΤΟ από τον φόβο πυρηνικού πολέμου αποφεύγει μια ένταξη που ίσως συνεπάγεται καταστροφή της Ευρώπης, ενώ αυτός τεντώνοντας το μπόι, διαλύει τη χώρα του.