Ο Πατριάρχης Θεόφιλος στο ρωσικό Ναό των Ιεροσολύμων (ΦΩΤΟ)
Στον περικαλλή Ναό προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ
Η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 13 Ιουνίου 2022, εορτάσθηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, στη Νέα Πόλη των Ιεροσολύμων, που δεν βρίσκεται μακριά από τη Νέα Πύλη της Ρωσικής Πνευματικής Αποστολής (MISSIA) του Πατριαρχείου Μόσχας.
Στον περικαλλή Ναό προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, του Προκαθημένου της Ρωσικής Αποστολής Αρχιμανδρίτου π. Αλεξάνδρου και άλλων ιερέων της MISSIA και Αγιοταφιτών Ιερομονάχων.
Η παρουσία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων στο ρωσικό ναό έχει ιδιαίτερη σημασία και συμβολισμό, ιδιαίτερα αυτή την περίορο, που το Πατριαρχείο της Μόσχας είναι διεθνώς απομονωμένο ένεκα της στάσης του στον πόλεμο στην Ουκρανία.
ΛΑλλωστε, η Μόσχα πάντα υποστηρίζει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και η Αγιοταφική Αδελφότητα δε διστάζει να εκφράζει την ευαρέσκειά προς το ρωσικό Πατριαρχείο.
Στο κήρυγμά του, ο κ. Θεόφιλος, ανέφερε, μεταξύ άλλων:
«Και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ’ υμάς· υμείς καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους», (Λουκ. 24,49), λέγει Κύριος τοις μαθηταίς Αυτού.
Οσιολογιώτατε Αρχιμανδρίτα π. Αλέξανδρε, εκπρόσωπε της Α.Θ.Μ. του Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ.κ. Κυρίλλου εν Ιεροσολύμοις,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Σήμερον η Χάρις του Παρακλήτου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ιερώ Ναώ τούτω της εν Ιεροσολύμοις Εκκλησιαστικής Αποστολής της αδελφής Ρωσικής εκκλησίας, ίνα ευχαριστιακώς συνεορτάσωμεν «αυτό το Πανάγιον και Ζωοποιόν και Παντοδύναμον Πνεύμα, τον ένα της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ».
«Σήμερον, κατά τον άγιον Γρηγόριον τον Θεολόγον Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν και προθεσμίαν επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσιν. Και το μυστήριον όσον! ως μέγα τε και σεβάσμιον».
Όντως, το μυστήριον τούτο, δηλονότι της υπό του Αγίου Πνεύματος πληρώσεως απάντων των μαθητών εν τω οίκω, εν ω ήσαν ομοθυμαδόν επί το αυτό (Πραξ. 2,1-2) είναι μέγα και σεβάσμιον. Και τούτο, διότι αφ’ ενός μεν οι Απόστολοι «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (Πραξ. 2,4)· και αφ’ ετέρου δε το Άγιον τούτο Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου και Σωτήρος ημών Χριστού, του συγκροτούντος όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας. Κατά δε τον λόγον Κυρίου «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν Πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν», (Ιωάν. 4,24). Αυτό δε «το Πνεύμα το Άγιον ην μεν αεί και έστι και έσται, ούτε αρξάμενον, ούτε παυσόμενον αλλ’ αεί Πατρί και Υιώ συντεταγμένον και συναριθμούμενον», ως θεολογεί ο άγιος Γρηγόριος.
Κατά δε τον θείον Παύλον: «Ο καρπός του Πνεύματός εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23). Αναφερόμενος εις τα διάφορα πνευματικά χαρίσματα, ο σοφός Παύλος λέγει: «πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται. Καθάπερ γαρ το σώμα εν εστί και μέλη έχει πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, εν εστι σώμα, ούτω και ο Χριστός· και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε ‘Ιουδαίοι είτε ῞Ελληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν», (Α’ Κορ. 12, 11-13).
Το εν τούτο σώμα, εις το οποίον εβαπτίσθημεν, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι άλλο από το σώμα της Εκκλησίας, δηλονότι το σώμα του Χριστού, εν τω οποίω ενεκεντρίσθημεν διά της δωρεάς και της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος, και ενεδύθημεν τον νέον άνθρωπον (Πρβλ. Κολ. 3,10). Διό και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ερμηνεύων τον λόγον του Κυρίου: «συμφέρει υμίν, ίνα εγώ απέλθω», (Ιωάν. 6,7) λέγει: «Δεί γαρ πάντας ημάς κοινωνούς και μετόχους γενέσθαι της θείας αυτού φύσεως, είπερ έδει την οικείαν αφέντες ζωήν εις ετέραν μετασκευάζεσθαι· αλλ’ ην ουχ ετέρως τούτου δύνασθαι τυχείν, ει μη διά της του Αγίου Πνεύματος κοινωνίας τε και μετουσίας· ο γε μην οικείος τούτου καιρός μετά την του Σωτήρος επιδημίαν εστί». [Και απλούστερον, ήτο αναγκη δι΄ ημάς να γίνωμεν κοινωνοί και μέτοχοι της θείας φύσεως του Λόγου, ή μάλλον να αφήσωμεν την ιδίαν ημών ζωήν και να μεταμορφωθώμεν εις άλλην και αναπλασθώμεν εν καινότητι ζωής ευάρεστον τω Θεώ. Όμως ήτο αδύνατον εις ημάς να τύχωμεν τούτου κατ’ άλλον τρόπον, ει μη μόνον διά της κοινωνίας και μετοχής του Αγίου Πνεύματος. Ο δε πλέον πρέπων και κατάλληλος καιρός διά την αποστολήν του Αγίου Πνεύματος και της καθόδου αυτού εις ημάς ήτο εκείνος ο καιρός μετά την αναχώρησιν του Σωτήρος ημών Χριστού].
Η δύναμις και η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνη, η οποία συγκροτεί όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας, ως λέγει και ο υμνωδός: «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον· βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Όντως, το Άγιον Πνεύμα κατελθόν επί τους Αποστόλους κατέστησεν τας καρδίας αυτών καθαράς και ενεκαίνισεν εις τα βάθη της ψυχής αυτών «Πνεύμα ευθές» τουτέστιν αυτό το του Θεού Πνεύμα, ως ερμηνεύει ο Ησύχιος. Κατά δε τον Ωριγένην «Πρώτον δε καρδία κτίζεται καθαρά, είτα επί ταύτη ευθέως πνεύμα εγκαινίζεται τοις εγκάτοις, ως λέγει και ο ψαλμωδός «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου», (Ψαλμ. 50,12).
Αυτό τούτο το ευθές πνεύμα, δεν είναι άλλο από το Πνεύμα της εν Χριστώ ενότητος και ειρήνης. Τούτο ακριβώς είναι το Πνεύμα το τηρούν την ενότητα μεταξύ των πιστών, αλλά και του σώματος της Εκκλησίας, κατά το παράγγελμα του θείου Παύλου λέγοντος: «Παρακαλώ ούν υμάς… αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε…, σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης. Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών», (Εφ. 4, 2-4). Παρομοίως παραινεί τους Χριστιανούς της Φιλαδελφείας ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος λέγων: «Την ένωσιν αγαπάτε, τους μερισμούς φεύγετε· μιμηταί γίνεσθε Ιησού Χριστού, ως και αυτός του Πατρός Αυτού».
Αξιοσημείωτον ότι τη δυνάμει του Αγίου Πνεύματος, οι Απόστολοι ελάλουν ταίς γλώσσαις, των εκ παντός έθνους παρεπιδημούντων εις Ιερουσαλήμ κατά την μεγάλην και επιφανή ημέραν της Πεντηκοστής, τα μεγαλεία του Θεού, (Πρβλ. Πραξ. 2, 1-11).
Τα μεγαλεία ταύτα του Θεού, τουτέστιν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης (Εφ. 4, 1-4) καλούμεθα πάσαι αι κατά τόπους αδελφαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι να αναδείξωμεν παντί τρόπω και σθένει εν τω σημερινώ κόσμω της συγχύσεως, της ανομίας και της αποστασίας, ακούοντες εις την πνευματοκίνητον φωνήν του υμνωδού: «Γλώσσαι ποτέ συνεχύθησαν, διά την τόλμαν της πυργοποιΐας, γλώσσαι δε νυν εσοφίσθησαν, διά την δόξαν της θεογνωσίας. Εκεί κατεδίκασε Θεός τους ασεβείς τω πταίσματι, ενταύθα εφώτισε Χριστός τους αλιείς τω Πνεύματι. Τότε κατειργάσθη η αφωνία, προς τιμωρίαν, άρτι καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών».
Ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, «ως φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας» παρακαλέσωμεν την Θεοτόκον και Μητέρα του Θεού την «τω Λόγω σάρκα δανείσασαν», ίνα ταίς πρεσβείαις αυτής σκηνώση εν ημίν το Πνεύμα της Αληθείας. Μετά του υμνωδού ικετευτικώς είπωμεν: «Έγγισον ημίν, έγγισον ο πανταχού, ώσπερ και τοις Αποστόλοις σου πάντοτε συνής, ούτω και τοις σε ποθούσιν ένωσον σαυτόν οικτίρμον, ίνα συνημμένοι σοι υμνώμεν, και δοξολογώμεν το Πανάγιόν σου Πνεύμα».
Αμήν. Έτη πολλά.»
Μετά τη Θεία Λειτουργία ακολούθησε γεύμα που παρετέθη στο ξενοδοχείο Σεργκέι, κοντά στον χώρο της MISSIA.
