H νέα γενιά του O.K.! Δεν είναι «Ουάου»
Του Δρος Σταύρου Γουλούλη
H μεγάλη σύγχρονη δημοκρατία των ΗΠΑ, που εορτάζει, από το 1776, στις 4 Ιουλίου, με το που διαμορφώνει από τότε ιστορικές εξελίξεις σε όλον τον κόσμο, ενδιαφέρει τον καθέναν. Άσχετα αν ο κόσμος γκρινιάζει, δεν παύει να την προτιμά. Δεν είναι η όποια πολιτική ισορροπία φέρνει στον κόσμο, η τεχνολογία και επιστήμες που προωθεί, αλλά ότι έχουν καταφέρει λίγο-πολύ, να αισθάνεται κανείς καλοδεχούμενος, ακόμη και να γίνει πολίτης της. Τέλειος η μη ο Θεός, αλλά είναι καλύτερο ένα μη τέλειο σύστημα παρά η αναρχία. Χειρότερη όμως είναι η τελειομανία….
Αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι πως προσλαμβάνεται στην καθημερινή ζωή το ex America lux. Ας πούμε μία διασκεδαστική πλευρά ενός άκριτου παθητικού εκδυτικισμού μας. Παντού στην Ελλάδα, στις αφίσες και στα ΜΜΕ, διαβάζει και ακούει κανείς πιο πολλά αγγλικά. Δεν είναι επιλογή για καλύτερη απόδοση εννοιών, εμπορική επέκταση, αλλά απλή επίδειξη. Έτσι πέρασε στη ζωή μας και το ουάου (wow). Είναι βούκινο χωρίς ουσία; Ή μήπως συμπολίτες μας υψώνουν σημαία κατοχής; Δεν ξέρω αν βρέθηκε ιστορικός ή ψυχαναλυτής να ερευνήσει το θέμα.
Η Αμερική εξαπλώνεται. Απλά και καθημερινά. Ένας μεγάλος πολιτισμός κυριαρχεί πρώτα σε καθημερινότητα, lifestyle, μετά έρχεται η μεγάλη πολιτική. Τους Αμερικανούς μιμείται όλος ο κόσμος που νιώθει μαζί τους και ασφάλεια και έντονη ατομικότητα. Pax Americana σημαίνει πολλά, και διάδοση ευμάρειας (welfare), να περνάς καλά, μόνον οι χαζοί πολεμούν! Κάτι που μεταφράζεται σε μια στάσης ζωής που είναι ακριβώς η μικρή, ανέξοδη, πολιτική. Αρχίζεις από το αμερικάνικο μπλου-τζιν. Είναι τόσο απλό, όμορφο και άνετο. Συνεχίζεις με ορισμένα φωνητικά κόλπα το «Ουάου» λ.χ., γίνεσαι από άλλη κάστα. Λες και σε χαϊδεύει γάτα. Νιώθεις ότι είσαι in, στην καρδιά του κόσμου, στην κυβερνώσα τάξη πραγμάτων.
Για πιο ρεαλιστές υπάρχει και το ο.k., αυτό κι αν έχει καταλάβει τον κόσμο! Ενδιαφέρει τον άνετο Έλληνα. Στο google, στο λήμμα «o.k. etymology» υπάρχουν πράγματα απρόσμενα. Ότι είναι αρτικόλεξο, στα ελληνικά «Όλα Καλά»! -υπάρχουν βέβαια κι άλλες ερμηνείες. Και μας πάει..!! Μία λέξη λες, o.k., και συνθέτεις με τη μιμική του σώματος ολόκληρη παράσταση, συνοδευτικά. O o.k.man τύπος (κανονικά ήρωας κόμικ, κρύβοντας έναν ντυμένον σούπερμαν, βλ. google) είναι ένας σύγχρονος άνετος, θεατρίνος, κάνοντας ειδικές κινήσεις χεριών και δακτύλων (κύκλος με αντίχειρα και δείκτη, ή με όρθιο αντίχειρα σε σφιχτή παλάμη, κτλ): είναι «in», κάνει τη δουλειά του.
Αυτά είναι μικρά, τα μεγάλα είναι μη χάσουν μερικοί τα μυαλά τους. Δεν είναι τόσο πρόβλημα η μίμηση, εκμοντερνισμός κατά αμερικανικά ή άλλα πρότυπα σε λόγια και κόλπα, όσο σε πράξεις και πολιτικές. Αρκεί να μην έχει ψευδαίσθηση κανείς ότι μιμούμενος κάποια νάζια και κάνοντας κάποια καμώματα παύει να είναι ιθαγενής! Σίγουρα υπήρχαν, υπάρχουν οικογένειες στην Ελλάδα που μιλούν σπίτι τους γαλλικά, αγγλικά, ή τα ελληνικά με γαλλική – αγγλική προφορά… Πηγαίνοντας έτσι, δεν είναι δύσκολο το άλμα σε πράξεις, περιφρονώντας πολλοί, ανεπίσημοι κι επίσημοι την παράδοσή μας, την προφορά μας, τη δημοτική και λαϊκή μουσική και τέχνη, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τη λαϊκή σοφία, ακόμη και στοιχεία αυτοδιοίκησης και πολιτικής ζωής. Τη σημασία λέξεων που μεταφέρουν πείρα, αισθήματα, νοήματα αιώνων.
Και που να δει κανείς βαρύτερα περιστατικά, ακόμη πιο αντιαισθητικά. Πολλοί εκθέτουν δικούς τους συνέλληνες, τους ρίχνουν πρώτοι ανάθεμα, αν τύχει να κάνουν λάθος. Π.χ. η περίπτωση του Βορειοηπειρώτη Κατσίφα που οι Αλβανοί σκότωσαν σαν ζώο, και που η τότε κυβέρνηση Σύριζα όχι μόνον δεν ζήτησε ανθρωπιά, αλλά και τον διέβαλε. Το επιβάλλουν διεθνή συμφέροντα που έγιναν και δικά μας.
Δεν επιβάλλει ασφαλώς ο ξένος, ο Αμερικανός, σε τέτοια στελέχη να είναι υποχωρητικοί έως δουλοπρεπείς σε εκείνους, καταπιεστικοί, σνόμπ σε εμάς.
Προφανώς υπάρχει κάποιο μέλι που εξηγεί γιατί Έλληνες, επίσημα και δημόσια πρόσωπα κάνουν ό,τι μπορούν να δείξουν ότι είναι ισότιμοι φίλοι Δυτικών δυνάμεων, πλειοδοτώντας ανάλογα, σε παραστάσεις τύπου o.k.. Τι διαφέρει ένας τέτοιος ‘συνεργάτης’ από αυτόν που έλεγε παλιά πάντα yes, τον yes-man; Συνεχίζουν, φευ, νέοι πολιτικοί που ανακατεύουν με τα o.k. τους εθνικά δίκαια και ατομικά οφέλη. Ουάου ή Ουαί έχουν ίδια ρίζα
Οι παλαιότεροι Έλληνες πολιτικοί συνήθως είχαν αντιστάσεις δεν δέχονταν το 100% των ξένων απαιτήσεων-προτάσεων. Όπως κάνει ο σημερινός πρωθυπουργός, ο πιο καλός ο μαθητής σε κάθε σχέδιο Α, ούτε το Β ούτε καν το C. Ναι και πάραυτα: κλείσιμο λιγνιτικών μονάδων, ανεμογεννήτριες, πράσινα άλογα, υγειονομική δικτατορία για το τίποτα, όπλα στη Ρωσία, κατάσχεση ιρανικού τάνκερ που έφερε κατάσχεση δύο ελληνικών στον Περσικό (αν δεν μπορείς να προστατεύεις τα πλοία όπου γης, τι κάνεις τον νταή;), ακρίβεια στο αέριο, κρύο… Ας μην περάσουμε στους σκληρούς Συριζαίους, τάχα κοσμοπολίτες: έχουν εντολή πως θα αλλάξουν τη σημασία των εννοιών, τη νεοελληνική Ιστορία (από το Σούλι μέχρι το 2021), πως νοείται η πατρίδα χώρα ως χώρος. Με την απαραίτητη φιλοξενία του κάθε ξένος…
Νομίζω οι Αμερικανοί, ως πολίτες ή κυβέρνηση, δεν εκτιμούν γενικά τους δουλοπρεπείς, που συνδυάζουν βέβαια και πολλά άλλα. Απλώς κανείς πρέπει να προβάλει την ανάγκη της δικής του έκφρασης, τη δική του ταυτότητα, ώστε να μην εμφανίζεται το λυπηρό γεγονός αυτής της ισοπέδωσης: melting pot, χωνευτήριο. Αγγλική έκφραση γεμάτη νόημα.
