Γιατί σε κάθε ναό ο σολέας είναι υπερυψωμένος
Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος, υπ. Δρας ΕΚΠΑ
Εισερχόμενοι στον Ι. Ναό συναντάμε το Νάρθηκα, το χώρο δηλαδή που, συνήθως, χρησιμεύει για α ανάβουν οι πιστοί τα κεριά τους και να προσκυνούν τα κεντρικά προσκυνητάρια του ναού (στους μεγάλους ναούς υπάρχει εξω-νάρθηκας και έσω-νάρθηκας).
Αμέσως μετά είναι ο κυρίως ναός που χωρίζεται σε δύο, συνήθως, κλίτη, δεξιά, όπως κοιτούμε το τέμπλο του ναού, για τους άνδρες και αριστερά για τις γυναίκες (αν δεν υπάρχει και γυναικωνίτης στο επάνω μέρος του ναού).
Το χωρικό διάστημα μεταξύ του κυρίως ναού και της Ωραίας Πύλης, εκεί δηλαδή που ξεκινά το Ιερό Βήμα, λέγεται σολέας και χωρίζεται από τον υπόλοιπο κυρίως ναό είτε με κάγκελα είτε με ξύλινο περιθώριο, φιλοτεχνικά κατασκευασμένο.
Πάντοτε, όμως, ο σολέας είναι υπερυψωμένος από τον κυρίως ναό! Ασφαλώς, η απάντηση πολλών σύγχρονων θεολόγων σήμερα, ότι εξυπηρετεί πρακτικά τους πιστούς, ώστε να βλέπουν καλύτερα τον ιερέα λειτουργό, δεν ευσταθεί.
Ο βασικός και κυρίαρχος λόγος είναι ότι ο σολέας υπομνηματίζει στον πιστό πως όσο πλησιάζει προς την Ωραία Πύλη, που συμβολίζει τη θύρα του Παραδείσου, όσο πλησιάζει λοιπόν, ο πιστός προς τον Παράδεισο, ταυτόχρονα, καλείται και να ανεβαίνει πνευματικά, πρέπει να ανεβαίνει μυσταγωγικά, πνευματικά, αγαπητικά, ταπεινωτικά, ορθόπρακτα.
Αυτός είναι ο κυρίαρχος και μοναδικός συμβολισμός του υπερυψωμένου σολέα που, ακατάπαυστα και αέναα, προσκαλεί τους πιστούς σε μια πνευματική ισόβια ανάβαση «εις την Άνω Ιερουσαλήμ».
