Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο ενώπιον της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας του «Άξιον Εστί»
Την Κυριακή προ της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (11 Σεπτεμβρίου), τελέστηκε στον κατάμεστο Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής, Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο ενώπιον της Ιεράς και Σεβασμίας Εικόνος της Παναγίας του «Άξιον Εστί» εκ του Πρωτάτου του Αγίου Όρους.
Στο λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Μποτσουάνας κ. Γεννάδιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο και ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων.
Την κοινή εφέστιο προστάτιδα Ιερά Εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, την Παναγία του «Άξιον Εστί» από τον Πανίερο Ιερό Ναό του Πρωτάτου των Καρεών του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται, συνοδεύουν ο Οσιολογιώτατος Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέροντας Χριστοφόρος Ιβηρίτης, μέλη της Ιεράς Κοινότητος και Εκπρόσωποι των Ιερών Μονών του Αγιωνύμου Όρους.
Στο τέλος, ο οικείος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες τόσο προς τους Αγίους Αρχιερείς που συμμετείχαν, όσο και προς τον Οσιολογιώτατο Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Χριστοφόρο Ιβηρίτη και τα μέλη της Ιεράς Κοινότητος για την μεγάλη ευλογία που κόμισαν στην ακριτική και ιστορική Ιερά Μητρόπολη.
Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε, τήν Θεοτόκον».
Μέ βαθύτατη συγκίνηση καί ἄπειρο σεβασμό πρός τό ἱερώτατο καί πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς σήμερα «ἀναξίοις χείλεσιν» τόν ἀρχαγγελικό ὕμνο ἐνώπιον τῆς χαριτοβρύτου καί πανσεβάστου εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ «Ἄξιον ἐστί».
Τόν ἐπαναλαμβάνουμε ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐκ μέσης καρδίας, ἔχοντας ἀπολαύσει τή μεγάλη εὐλογία τῆς μητρικῆς της ἀγάπης, ὄχι μόνο νά προσκυνήσουμε γιά μία ἀκόμη φορά τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα της, τήν «ἐφέστιο τῶν ἐφεστίων» εἰκόνα, ὅπως ἀποκαλεῖται ἡ Παναγία τοῦ «Ἄξιον ἐστί», τήν ἐφέστιο εἰκόνα τῶν Καρυῶν καί τοῦ Πρωτάτου, ἀλλά καί νά τελέσουμε τό σημερινό πανηγυρικό ἀρχιερατικό συλλείτουργο, μέ τή συμμετοχή τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἀρχιερέων, ἐδῶ στόν ἱερό καθεδρικό ναό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς.
Ἐκφράζουμε γι᾽ αὐτήν τήν ὑψίστη εὐλογία καί τή μεγάλη τιμή τή βαθυτάτη εὐγνωμοσύνη τῆς καρδίας μας πρωτίστως πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, τῆς ὁποίας ἡ μητρική ἀγάπη καί πρόνοια μᾶς συνεκέντρωσε ἐδῶ, ὡς μητέρα τά τέκνα της, γιά νά ἀντλήσουμε χάρη ἀπό τήν χάρη της, ἀλλά καί πρός τόν Σεβασμιώτατο καί ἀγαπητό ἐν Χριστῷ ἀδελφό, τόν σεπτό ποιμενάρχη σας, κ. Παντελεήμονα, μέ πρωτοβουλία καί μέριμνα τοῦ ὁποίου, καί παρά τά ἐμπόδια τά ὁποῖα προέκυψαν, ἦλθε στόν τόπο σας ἡ ἱερά εἰκών τῆς Κυρίας Θεοτόκου, γιά νά εὐλογήσει καί νά ἐνισχύσει τά ἐν Θράκῃ τέκνα της, σέ μία ἐποχή κρίσιμη καί δύσκολη.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Σεβασμιώτατε Ἅγιε Μαρωνείας, γιά τήν εὐγενῆ καί φιλάδελφο πρόσκλησή σας νά συνιερουργήσουμε καί νά τιμήσουμε τήν ἔλευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ «Ἄξιον ἐστί» στήν πόλη καί τήν Ἱερά Μητρόπολή σας.
Ἡ ἔλευση καί ἡ παρουσία τῆς ἱερᾶς καί ἱστορικῆς αὐτῆς εἰκόνος, τῆς Παναγίας τοῦ «Ἄξιον ἐστί», ἡ ὁποία, ὅπως ὅλοι ἀσφαλῶς γνωρίζετε, σέ ἐλάχιστες περιπτώσεις ἐξῆλθε τῶν ἱερῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει σκηνωμάτων της καί κατέλιπε αἰσθητῶς τόν ἱερό λειμῶνα της γιά νά ἐπισκεφθεῖ τά ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζόμενα τέκνα της, ἀποτελεῖ ὄντως μία ἐπιπλέον ἀφορμή γιά νά μακαρίσουμε τήν «ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν», Παναγία Παρθένο, γιά νά ὑμνήσουμε καί νά δοξάσουμε «τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ» καί τήν «ἀσυγκρίτως ἐνδοξωτέραν τῶν Σεραφείμ», «τήν τεκοῦσα τῶν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον», ἀλλά καί πνευματική μητέρα πάντων τῶν εἰς τόν Υἱόν της πιστευόντων, τήν προστάτιδα καί σώτειρα καί ὑπέρμαχο στρατηγό τοῦ εὐσεβοῦς μας Γένους.
Καί καθώς ἡ ἀφορμή αὐτή συμπίπτει μέ τά προεόρτια τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά τιμήσουμε τήν πανσεβασμία μορφή τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης καί Θεοτόκου, ὅπως τήν βλέπουμε ἀποτυπωμένη στό ἱερό αὐτό κειμήλιο τῆς εὐσεβείας καί τῆς πίστεως, στήν ἱερά εἰκόνα τοῦ «Ἄξιον ἐστί», ὡς τή Μητέρα τῆς ἀγάπης ἀλλά καί τοῦ πόνου.
Καί ἐάν τό πρῶτο χαρακτηριστικό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, αὐτό τῆς ἀγάπης, φαίνεται σχεδόν αὐτονόητο, γιατί ἡ ἔννοια τῆς ἀγάπης εἶναι ἀπολύτως ταυτόσημη μέ τήν ἰδιότητα τῆς μητέρας, ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας Μητρός τοῦ Κυρίου μας καί πνευματικῆς μητέρας ὅλων τῶν χριστιανῶν, εἶναι ἀγάπη ὑπέρ νοῦν καί ἔννοιαν.
Καί τοῦτο διότι ἡ ἀγάπη της δέν περιορίσθηκε μόνο στόν Υἱό της, οὔτε ἀκόμη εἰς τόν κατά θεία ἀνάθεση υἱό της, τόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου μας, τόν θεολόγο Ἰωάννη, ἀλλά διευρύνεται καί ἐπεκτείνεται καί ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ὀρθοδόξως πιστεύοντες στόν Υἱό της, ὅλους ὅσους προσφεύγουν στή χάρη της καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθεια καί τήν προστασία της.
Καί ἀκόμη ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας μας πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τήν εὐλαβοῦνται καί τήν τιμοῦν ὑπερβαίνει, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ, τίς προσδοκίες μας, διότι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος προτρέχει καί στηρίζει καί καλύπτει καί προστατεύει τά εὐσεβῆ τέκνα της, ἀγρυπνώντας καί δεομένη πάντοτε ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της, πρίν ἀκόμη νά τῆς τό ζητήσουμε, πρίν ἀκόμη νά προφθάσουμε νά διατυπώσουμε ταπεινά τό αἴτημά μας.
Τό βλέπουμε αὐτό ἀλλά καί τό ζοῦμε μέ τά ἀπειράριθμα θαύματά της καί τίς ἀναρίθμητες ἐμφανίσεις της ἀνά τούς αἰῶνες σέ ἐκλεκτούς δούλους της ἀλλά καί σέ ἁπλούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶδαν ὁλοφάνερη τήν ἐπέμβασή της στή ζωή τους.
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, αὐτό τῆς Μητέρας τοῦ πόνου, εἶναι ἴσως ἐκεῖνο πού μᾶς συγκινεῖ περισσότερο καί ἀγγίζει τά μύχια τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός μας.
Ἡ Παναγία μας γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλον τί σημαίνει πόνος, γιατί τόν αἰσθάνθηκε ἀπό νωρίς, ὅταν ρομφαία διῆλθε τήν ψυχή της, ἀκούοντας τούς λόγους τοῦ πρεσβύτου Συμεών κατά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Υἱοῦ της νά προφητεύει γιά τή ζωή του. Καί ἀπό τότε δέν ἀποχωρίσθηκε ἀπό τόν πόνο, μέχρι τήν ἡμέρα πού εἶδε τόν Υἱό της καί Κύριό μας, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου, νά κρέμαται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ταλαιπωρημένος καί πονεμένος ἀπό τήν κακία καί τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων.
Καί παρότι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πίστευε ἀκράδαντα στή θεία του φύση καί στήν ἀνάστασή του, ὁ πόνος τῆς μητρικῆς της καρδιᾶς βλέποντας τό σπλάγχνο της νεκρό, χωρίς εἶδος καί χωρίς κάλλος, τήν κάνει εὐαίσθητη γιά κάθε πονεμένη ὕπαρξη, γιά κάθε ἀδικημένο, κατατρεγμένο καί συκοφαντημένο ἄνθρωπο.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὑπῆρξε πάντοτε ἡ προστάτις τοῦ Γένους μας, πού ἀδικήθηκε πολλές φορές στήν ἱστορία του, πού πόνεσε καί δοκιμάσθηκε ἀπό καταστροφές καί ἀπώλειες, πού ἀναγκάσθηκε σάν καί Ἐκείνη, τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, νά πάρει τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, ἀφήνοντας πίσω τά πάντα καί παίρνοντας μαζί τους, οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες μας, ἐλάχιστα πράγματα, ἀλλά ἀνάμεσα σ᾽ αὐτά πάντοτε τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας μας.
Καί καθώς φέτος μνημονεύουμε τά 100 χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή καί τίς χιλιάδες τῶν προγόνων μας πού ἀναγκάσθηκαν νά ἐγκαταλείψουν μέ βίαιο καί ἄδικο τρόπο τίς ἑστίες τους καί νά ἀναζητήσουν μιά σανίδα σωτηρίας στά κύματα τῆς θάλασσας καί στήν τρικυμία τῆς ζωῆς τους καί τῆς ἱστορίας, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Μητέρα τῆς ἀγάπης καί πόνου, ἦρθε καί πάλι ἀρωγός καί ἀντιλήπτωρ στήν ἀνάγκη τους.
Ἀνάμεσα στά πολλά πού προσέφερε στούς πατέρες καί τίς μητέρες μας, πού ἔφθασαν πρόσφυγες στή μητροπολιτική Ἑλλάδα ἀπό τίς ἀλησμόνητες πατρίδες, πού ἔφθασαν κι ἐδῶ στή Θράκη καί τή Μακεδονία μας, προσέφερε ἡ Κυρία Θεοτόκος διά τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί τῶν μοναχῶν τοῦ Περιβολιοῦ της, τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους, τό μεγαλύτερο μέρος τῶν ἁγιορειτικῶν μετοχίων πρός ἀποκατάσταση τῶν ἀκτημόνων προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Μάλιστα εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι στήν ἐπίσημη ὁμολογία αὐτοῦ τοῦ ἐθνικοῦ ἁγιορειτικοῦ δανείου, τό ὁποῖο συνήφθη τό 1931, τυπώθηκε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ «Ἄξιον ἐστί», ἐνώπιον τῆς ὁποίας οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες εἶχαν ὑπογράψει πρό 25 περίπου ἐτῶν κοινή ἀπόφαση πρός τόν τότε βασιλέα τῆς Ἑλλάδος δηλώνοντας ὅτι ἐπιθυμοῦν νά ἀνήκει τό Ἅγιον Ὄρος στήν ἑλληνική ἐπικράτεια.
Ὁ σύνδεσμος αὐτός τῆς ἐφεστίου εἰκόνος τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους ἀποδεικνύεται τρανώτατα καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, συγκατένευσε στήν ἔξοδο τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ «Ἄξιον ἐστί» ἀπό τόν Ἄθωνα μόνο ἐξ ἀφορμῆς πολύ σημαντικῶν γεγονότων διά τό Γένος μας. Ἕν ἐξ αὐτῶν ἦτο καί ἡ ἐπέτειος τῶν 100 ἐτῶν ἀπό τήν ἀπελευθέρωση καί ἐνσωμάτωση τῆς Θράκης μας στό Ἑλληνικό κράτος. Ἡ ἐπισυμβάσα ὅμως πανδημία μετέθεσε τήν ἔλευση τῆς σεβασμίας εἰκόνος στήν πόλη σας, ἡ ὁποία ἦλθε πρό ὀλίγων ἡμερῶν, γιά νά ἁπαλύνει τόν πόνο καί τίς πληγές ἀπό τόν σύγχρονο αὐτόν λοιμό, ὁ ὁποῖος ταλαιπώρησε ὄχι μόνο τήν πατρίδα μας ἀλλά καί ὅλον τόν κόσμο, ἀλλά καί γιά νά μᾶς ἐνισχύσει στίς κρίσιμη αὐτή συγκυρία γιά τή χώρα μας καί τήν οἰκουμένη.
Ἡ μητρική ἀγάπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου θέλησε μέ τήν ἐπίσκεψή της αὐτή νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι εἶναι πάντοτε δίπλα μας, πάντοτε παροῦσα στή ζωή μας, πάντοτε παροῦσα στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας, στίς ὧρες τοῦ πόνου καί τῆς δοκιμασίας, ὅπως ἦταν δίπλα στούς πατέρες μας, ὅταν ξεριζωνόταν ἄδικα ἀπό τήν πατρώα γῆ.
Εἶναι δίπλα μας, ὅταν παραμένουμε καί ἐμεῖς κοντά της μέ τήν εὐλάβειά μας στό ἱερό πρόσωπό της καί μέ ἐμπιστοσύνη ὅτι ἡ χάρη της καί ἡ κραταιά προστασία της δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψουν ποτέ.
Εἶναι δίπλα μας, ὅταν καί ἐμεῖς μιμούμεθα τό παράδειγμά της καί προσφέρουμε τήν ἀγάπη μας στούς ἀδελφούς μας καί ἰδιαιτέρως σέ ὅσους πονοῦν καί σέ ὅσους δοκιμάζονται.
Κλίνοντας εὐλαβῶς καί μέ κατάνυξη τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ «Ἄξιον ἐστί» καί εὐχαριστώντας ἐκ πρόσωπου καί τῶν Σεβασμιωτάτων συλλειτουργούντων ἁγίων ἀρχιερέων τόν πανοσιολογιώτατο Πρωτεπιστάτη τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους καί σύμπασα τήν Ἱερά Κοινότητα, γιά τή μεγάλη εὐλογία τήν ὁποία μᾶς μετέφεραν, ἀλλά καί τόν Σεβασμιώτατο Ἅγιο Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμονα, γιά τήν πρόσκλησή του, ἀναπέμπουμε καί ἐμεῖς πρός τήν Παναγία Παρθένο καί Κυρία Θεοτόκο «ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ καί καρδίᾳ καί χείλεσι» τόν ἀρχαγγελικό ὕμνο, μεγαλύνοντας τήν ὄντως Θεοτόκον καί ἱκετεύοντάς την νά πρεσβεύει γιά τήν πατρίδα μας καί γιά ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς δεομένους τῆς βοηθείας της, νά μᾶς σώζει καί νά μᾶς διαφυλάττει ἀπό παντός ὁρατοῦ καί ἀοράτου ἐχθροῦ καί νά μᾶς ἀξιώσει καί τῆς οὐρανίου βασιλείας τοῦ Υἱοῦ της.
