Μητρόπολη Μαρωνείας: Το Μήνυμα της Κυριακής (16-10)
Το Ευαγγελικό Μήνυμα της Κυριακής, 16 Οκτωβρίου 2022, από τη Μητρόπολη Μαρωνείας
Στήν ἐποχή τῆς σπορᾶς τῶν ἀγρῶν ὁ Χριστός μᾶς κάνει λόγο στήν σημερινή Εὐαγελική Περικοπή γιά τήν τύχη τοῦ σπόρου. Ἦταν ὁ ἴδιος σπόρος πού ἔπεσε σὲ διάφορα μέρη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν διαφορετικό. Ἔπεσε στὸ δρόμο καὶ τὸν πάτησαν οἱ διαβάτες, τὸν ἔφαγαν τὰ πουλιά. Ἔπεσε σὲ μιὰ περιοχὴ πετρώδη, πῆγε λίγο νὰ φυτρώσει, ὅμως σύντομα μαράζωσε, ξεράθηκε, γιατὶ δὲν εἶχε ὑγρασία.
Ἔπεσε σὲ μέρος γεμᾶτο ἀγκάθια καὶ μόλις βλάστησε, τὸν ἔπνιξαν. Ὅμως ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ γῆ μαλακή, φρεσκοσκαμμένη καὶ εὔφορη. Ἀναπτύχθηκε καὶ ἔφερε καρπὸ πολύ, ἑκατὸ φορὲς περισσότερο. «Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ», ἐξήγησε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές Του. Καὶ ἡ γῆ εἶναι οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.
Καὶ ἀφοῦ ἑρμήνευσε ἀναλυτικὰ τὸ νόημα τῆς παραβολῆς κατέληξε: «Ἐκεῖνο δὲ ποὺ ἔπεσε σὲ καλὸ ἔδαφος εἶναι ὅσοι μὲ καρδιὰ καλὴ καὶ ἀγαθὴ ἀκούουν τὸ λόγο, τὸν δέχονται καὶ καρποφοροῦν μὲ ὑπομονή». Ἀπὸ αὐτὰ τὰ δυό, ἀποδοχὴ καὶ ὑπομονή, ἐξαρτᾶται ἡ γόνιμη χριστιανικὴ ζωή.
Ὁ σπόρος δὲν καρποφορεῖ ὅμως ἀπὸ τὴ μιὰ μέρα στὴν ἄλλη. Μυστικὰ ἀνοίγει στὸ βάθος τῆς γῆς ρίζες, ἁπαλὰ σηκώνει τὸ χῶμα, σιωπηλὰ ἀναπτύσσεται καὶ μεγαλώνει. Κι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ συχνὰ τὸν ἴδιο δρόμο στὶς ψυχές. Σιγὰ – σιγὰ παρουσιάζει τὶς δυνάμεις του, βυθίζει τὶς ρίζες του στὴ ζωή μας, δίνει τοὺς καρπούς του.
Μερικοὶ ἀνυπόμονοι παραπονοῦνται: «Τόσο καιρὸ μελετῶ τὴν Ἁγία Γραφή, πηγαίνω στὴν Ἐκκλησία, ἀκούω κηρύγματα, ὅμως δὲ βλέπω καὶ πολλὴ προκοπή». Ποτὲ δὲν πηγαίνει ἄδικα ὁ πνευματικὸς κόπος. Ἂς μὴν ἀνυπομονοῦμε ποὺ δὲ βλέπουμε πάντοτε ἄμεσα ἀποτελέσματα.
Μόνον ἂς φροντίζουμε μὲ ὑπομονὴ νὰ συνεχίζουμε τὶς προσπάθειές μας, νὰ συμμορφωνόμαστε μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Παρὰ τὰ ἐμπόδια καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ ἐμφανίζονται, ἂς προσπαθοῦμε νὰ καρποφοροῦμε «ἐν ὑπομονῇ». Καὶ θὰ μεστώνει σιγὰ σιγὰ ὁ καρπὸς χωρὶς ἴσως νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Πιθανόν ἡ ψυχή μας νά παρουσιάζει περιοχές πετρώδεις, νά θυμίζει χιλιοπατημένους δρόμους, νά ἔχει ἀγκάθια φουντωμένα. Ἄς μή μᾶς ἀπογοητεύει αὐτό. Μέ τήν συστηματική προσπάθεια τ΄ ἀγκάθια ξεριζώνονται. Μέ τό ὄργωμα καί ἡ σκληρή γῆ μαλακώνει.
Μόνο ἄς ξαναρχίσουμε, ἀποφασιστικά. Ὁ καλός Σποριᾶς κάθε τόσο ἔρχεται στό χωράφι τῆς ψυχῆς μας νά ἐμπιστευθεῖ τόν πολύτιμο σπόρο Του. Ἄς Τοῦ προσφέρουμε «γῆν καλήν καί ἀγαθήν».
