Πανηγυρικός Εσπερινός του Αγίου Φωτίου στη Βεργίνα

• Dogma
• 07 Φεβρουαρίου 2023
• 9:29

Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Φωτίου Βεργίνης.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὡς τῶν ἀποστόλων ὁμό­τροπος καί τῆς οἰ­κου­μένης δι­δάσκαλος τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων ἱκέτευε, Φώτιε».

Τιμᾶ καί ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαιτέρως ἡ ἐνο­ρία σας τή μνήμη ἑνός ἀπό τούς μεγα­λύ­τε­­ρους πατέρες καί θεο­λόγους της, ἕνα ἅγιο πού λάμπρυνε μέ τή σο­φία του καί τήν ἐμ­πνευ­σμένη ποιμαν­το­ρία του τόν πατριαρ­χι­κό θρόνο τῆς Κωνσταν­τι­νουπόλεως, συνε­χί­ζο­ν­­τας τήν παράδοση τῶν τριῶν μεγάλων Ἱεραρ­χῶν, τῶν ὁποίων τή μνή­μη ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες.

Ποιά εἶναι ὅμως τά στοιχεῖα πού συνδέουν τούς τρεῖς Ἱεράρχες καί τόν ἑορταζόμενο σή­με­ρα Μέγα Φώτιο καί τί ἔχει νά πεῖ ὁ μεγάλος αὐ­τός ἱεράρχης σέ μᾶς, τούς ἀν­θρώπους τοῦ 21ου αἰῶνος;

Πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ἀπόλυτη καί ἀποκλει­στική ἀφιέρωση στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλη­σία. Ὁ ἅγιος Φώτιος ἔκανε μία λαμπρή στα­διο­δρομία στήν αὐτο­κρα­τορική αὐλή καί ἀπολάμβανε τήν εὔνοια τοῦ αὐτοκράτορα ὡς δι­δάσκαλος τῶν παιδιῶν του. Ὅταν ὅμως ἡ Ἐκ­κλη­σία τόν κάλεσε νά ἀναλάβει τό πη­δά­λιο τοῦ πνευματικοῦ της σκά­φους σέ μία πε­ρίοδο κρίσιμη, δέν δί­στασε νά ἐγκαταλείψει τά πάντα καί ἀναλάβει τήν ὑψη­λή ἀλλά πολυ­εύ­θυνη ἀπο­στολή, ὅπως ἀκρι­βῶς εἶχε κάνει πρίν ἀπό αὐτόν καί ὁ μέγας προ­κάτοχός του ἅγιος Γρη­γόριος ὁ Ναζιαν­ζη­νός.

Δεύτερο στοιχεῖο εἶναι ἡ συναί­σθηση τῆς προσ­φορᾶς. Ὁ ἅγιος Φώτιος δέν ἀρκέσθηκε στό ἐπί­ζηλο ὕψος τοῦ πα­τριαρ­χικοῦ του ἀξιώ­μα­τος, ἀλλά ἐργάσθηκε γιά τό καλό τῆς Ἐκκλη­σίας καί τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἐρ­­γάσθηκε γιά τήν πνευ­ματική καθοδή­γη­ση τῶν ἀνθρώ­πων, κη­ρύττοντας καί διδά­σκο­ντας. Ἐργάσθηκε γιά νά ἀκουσθεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί νά γίνει γνω­στό τό εὐαγγέλιό του στούς σλαβικούς λα­­ούς πού ζοῦσαν ἀκό­μη «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», ὅπως ἔκανε καί ὁ ἄλλος μέγας προ­κάτοχός του, ὁ ἅγιος Ἰω­­άννης ὁ Χρυ­­σόστο­μος.

Τό τρίτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ὑπερά­σπιση τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῶν δι­καί­ων τῆς Ἐκκλησίας. Ὑ­πε­­­ρα­σπί­σθηκε τό ὀρ­θό δόγμα πού θέ­σπισαν οἱ πατέρες γιά τό ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο εἶχε παραχαράξει ἡ Ἐκκλη­σία τῆς Ρώμης, ἀλλά καί τά δικαιώματα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Κων­σταν­τι­νου­­πόλεως ἀπό τήν τάση τοῦ πάπα τῆς Ρώ­μης νά ἀνα­μει­γνύ­εται στά ἐσωτερικά της, ὅπως ἔκαναν καί οἱ τρεῖς μέγιστοι φω­στῆ­ρες.

Ὁ λόγος του «ἐξῆλθεν εἰς πᾶσαν τήν γῆν» μέ­σα ἀπό τά συγγράμ­μα­τα καί τίς ὁμιλίες του μέ τά ὁποῖα δίδαξε ὄχι μό­νο τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ἀλλά καί τούς πιστούς κάθε ἐπο­χῆς, ὅπως ἀκρι­βῶς συ­νέ­βη καί μέ τά ἔργα τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν.

Ἔτσι δικαίως ἡ Ἐκ­κλη­­σία τόν κα­τέταξε με­­ταξύ τῶν ἁγίων της καί ἡ ἱστορία μεταξύ τῶν κορυφαίων τοῦ πνεύ­ματος πού ἄφησαν τή σφραγίδα τους ἀνε­ξί­τηλη στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος.

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ δι­κή μας σχέση μέ ἕναν τό­σο μεγάλο ἱεράρχη, μέ ἕναν τόσο διακε­κρι­μέ­νο λόγιο καί σοφό καί ἐπιστήμονα, καί τί μπο­ρεῖ νά διδάξει σέ μᾶς πού τόν τιμοῦμε σή­­­μερα;

Αὐτά πού μποροῦμε νά διδα­χθοῦ­με σήμερα ἀπό τόν Μέ­γα Φώτιο εἶναι πρω­τίστως ἡ πίστη, ἐπάνω στήν ὁποία στήριξε ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος ὄχι μόνο τά ἔργα του ἀλλά καί τή ζωή του, καί ἀκό­μη ἡ ὑπομονή, μέ τήν ὁ­ποία ἀντιμετώ­πι­σε ὅλες τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα πού συν­­ήν­τησε. Καί δέν ἦταν λίγα, καθώς δοκί­μασε καί τήν ἀπομά­κρυν­ση ἀπό τόν πα­τρι­αρ­χικό θρόνο καί τή δυσαρέσκεια τοῦ αὐτο­κρά­τορα καί τήν ἀκραία ἀντίδραση τοῦ πάπα τῆς Ρώμης πού ἔφθασε μέχρι τόν ἀφορισμό.

Πίστη καί ὑπομονή εἶ­ναι αὐτά πού μᾶς διδά­σκει ὁ ἅγιός μας σήμερα. Πί­στη καί ὑπομονή εἶ­ναι αὐτά πού πρέπει νά ἔχει ὁ κά­θε ἄν­θρωπος, καί ὅλοι ἐ­μεῖς, ἀνάγκη γιά νά πο­ρευθοῦμε στή ζωή μας καί νά ἀντιμε­τω­πί­σου­με τίς δυσκολίες καί τούς πει­ρασμούς, τά προ­βλήματα καί τίς ἀν­τι­­ξοότητες πού συν­αν­τοῦμε.

Ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ πίστη ὅτι ὁ Θεός παρα­κολουθεῖ τή ζωή μας καί ἐνδιαφέρεται γιά τό καλό μας, μᾶς στηρίζει στίς δύσκολες στιγμές καί δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀπογοητευθοῦ­με. Ἡ πί­στη στόν Θεό μᾶς ὁπλί­ζει μέ ὑπομονή πού μᾶς κάνει νά ἀντέχουμε τίς δυσκολίες καί νά ἐλπί­ζουμε ὅτι θά τίς ὑπερ­βοῦμε.

Πίστη καί ὑπο­μο­νή εἶναι ὅμως καί αὐ­τές πού μᾶς συνδέ­ουν πε­ρισ­σό­τε­ρο μέ τόν Θεό καί μᾶς κάνουν νά ἐμ­πιστευόμαστε τή ζωή μας σ᾽ αὐ­τόν πού μᾶς τήν χάρισε, ἔτσι ὥστε νά τόν πλησιάζουμε καί ἐμεῖς ὅλο καί περισσό­τε­ρο γιά νά ἀξιωθοῦ­με νά τόν συν­αν­τήσου­μ­ε, ὅταν θά μᾶς καλέσει κοντά του, ὅ­πως συνέ­βη καί μέ τόν ἅ­γιο Μέγα Φώ­τιο, ὁ ὁποῖος εὐ­φραί­νε­ται πλησίον τοῦ Θεοῦ στή βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν καί μεσι­τεύει γιά μᾶς οἱ ὁποῖοι τόν τιμοῦ­με.

Εἴθε νά ἔχουμε τήν εὐλογία του, νά ἔχουμε τή χάρη του, νά μᾶς ὁπλίσει μέ τή δική του πίστη ἀλλά καί μέ τήν ὑπομονή του, γιατί ὅλοι καθημερινά συναντοῦμε δυσκολίες, συναντοῦμε προβλήματα, συναντοῦμε ἀσθένειες, συναντοῦμε τόσα πολλά, πού κανείς μόνος του δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει, χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ἐμπιστοσύνη ὅτι ἔχουμε Ἐκεῖνον πού θά σταθεῖ δίπλα μας στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἄς παρακαλοῦμε τόν Μέγα Φώτιο νά μᾶς δίνει ἀπό τήν πίστη καί τήν ὑπομονή τή δική του. Ἀμήν.