Όσιος Μακάριος: Ο δρόμος προς την αιωνιότητα
Όσο λοιπόν ο πονηρός κι αν οπλίζεται εναντίον μας, αν εμείς υποφέρουμε τις επιθέσεις του με γενναιοψυχία, όλες οι μηχανές του εναντίον μας διαλύονται με τη συμμαχία του Χριστού. Γιατί έχουμε τον Ιησού υπερασπιστή και προστάτη μας.
Επειδή ο δρόμος που οδηγεί στην ουράνια ζωή είναι ομολογουμένως στενός και γεμάτος θλίψεις(Ματθ. 7, 14), και είναι λίγοι εκείνοι που τον βαδίζουν, γι’ αυτό πρέπει για χάρη της ελπίδας του ουρανού να υπομένουμε σταθερά κάθε δοκιμασία του πονηρού.
Γιατί όσες θλίψεις και αν υποφέρουμε, τι μπορούμε να προσφέρουμε αντάξιο του μέλλοντος που μας υποσχέθηκε ο Θεός, ή της παρηγορίας που δίνει από εδώ στις ψυχές μας το αγαθό πνεύμα, ή της λυτρώσεώς μας από το σκοτάδι των παθών της κακίας, ή για το χρέος του πλήθους των αμαρτιών μας;
Τα παθήματα του καιρού τούτου δεν ισοσταθμίζουν τη δόξα που μέλλει να μας δοθεί(Ρωμ. 8, 18). Όπως λοιπόν είπαμε, όλα πρέπει να τα υπομείνουμε για τον Κύριο, σαν γενναίοι στρατιώτες που πεθαίνουμε για τον βασιλιά μας. Γιατί άραγε, όταν βρισκόμασταν στον κόσμο και στα βιοτικά πράγματα, δε μας έβρισκαν τέτοια λυπηρά, αλλά τώρα που ήρθαμε να υπηρετήσουμε τον Θεό, υποφέρουμε τους πολύτροπους αυτούς πειρασμούς;
Βλέπεις λοιπόν ότι οι θλίψεις είναι για τον Χριστό, επειδή φθονεί ο εχθρός την ανταπόδοση που ελπίζουμε και θέλει να βάλει μέσα στις ψυχές μας τη χαύνωση και τη ραθυμία, για να μη ζήσουμε ευάρεστα στον Θεό και αξιωθούμε τη βασιλεία Του;
Όσο λοιπόν ο πονηρός κι αν οπλίζεται εναντίον μας, αν εμείς υποφέρουμε τις επιθέσεις του με γενναιοψυχία, όλες οι μηχανές του εναντίον μας διαλύονται με τη συμμαχία του Χριστού. Γιατί έχουμε τον Ιησού υπερασπιστή και προστάτη μας.
Ας θυμηθούμε ότι και Εκείνος έτσι πέρασε σ’ αυτόν τον κόσμο, υβριζόμενος, διωκόμενος, εμπαιζόμενος, και τέλος θανατώθηκε με ατιμωτικό τρόπο επάνω στο Σταυρό.
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
