Το πρωί της Κυριακής, η Ανάσταση του Χριστού
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, 23 Μαρτίου στα 33 μ.Χ., και ώρα 15:00, όταν ο Χριστός μας, ως Θεός, κατέβηκε στον Άδη. Λίγο πριν, από τη 12η μεσηβρινή έως την 3η απογευματινή επικράτησε απόλυτο σκοτάδι εις τη σύμπασα κτίση, ώστε να αναγκάσει τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, αν και ευρισκόταν στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, με έκπληξη ν᾿ αναφωνήσει: «Ή το παν απόλλυται ή θεός πάσχει» (ή, κατά μια άλλη εκδοχή «η φύσις αλλοιούται ή θεός πάσχει»).
Ο Κύριος παρέμεινε στον Άδη 33 ώρες, όσα και τα χρόνια που έζησε επί της γης. Και ομιλούμε και λογίζουμε την τριήμερη Ταφή του Ζωοδότου ως ακολούθως: Παρασκευή μεσημέρι έως Παρασκευή μεσάνυχτα είναι η πρώτη ημέρα. Εισέτι, Παρασκευή μεσάνυχτα έως Σάββατο μεσάνυχτα είναι η δεύτερη ημέρα. Σάββατο μεσάνυχτα και ένα δευτερόλεπτο ευρισκόμεθα στην τρίτη ημέρα! Άλλωστε, ως γνωστόν, η Ανάσταση του Λυτρωτού Κυρίου Ιησού Χριστού έγινε το πρωί της Κυριακής, γύρω στις 06:00 π.μ.: «Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος και αντί μύρου τον ύμνον προσοίσωμεν τω Δεσπότη. Και Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλοντα».
Ενθυμούμαι, στο σημείο αυτό, όσα έλεγε ο μακαριστός γέρων Εφραίμ ο πρώην Φιλοθεΐτης, ο Αριζονίτης. Αναφερόταν σε τρεις ουρανούς: α) Πρώτος Ουρανός είναι όλο το σύμπαν, άπασα η συμπαντική δημιουργία, β) δεύτερος Ουρανός ο χώρος των Αγγέλων και γ) τρίτος Ουρανός ο ουράνιος Νυμφώνας, εκεί όπου και ευρίσκεται το Πανάγιο Σώμα του Δεσπότου Χριστού. Τα δε τελώνια ευρίσκονται εις τον πρώτο ουρανό (αυτό το διαχωρισμό κάμνει και ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης).
