Η ταπείνωση του Αββά Αρσενίου
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Είναι κάποιες μορφές που η ταπείνωσή τους σε αφοπλίζει, σε προσγειώνει στην ομαλή πραγματικότητα, σε «βάζει» στη θέση σου αυτόματα, απροσποίητα.
Μια τέτοια μορφή υπήρξε και ο αββάς Αρσένιος, που διαβάζουμε στον Ευεργετινό: «Ο Αββάς Δανιήλ διηγήθη περί του Αββά Αρσενίου ότι απέφευγε πάντοτε να ομιλή περί ζητημάτων της Αγίας Γραφής, αν και είχε την δύναμιν, εάν ήθελεν, ούτε και ευκόλως έγραφεν επιστολήν (εις όσους εζήτουν την επίλυσιν αποριών). Όταν δε ήρχετο, κατ᾿ αραιά διαστήματα, εις το Καθολικόν της Σκήτης, παρέμενε κρυμμένος, πίσω από μίαν κολώναν, διά να μην τον ίδη κανείς και τον προσέξη εκ σεβασμού, ή και αυτός προσέξη κανέναν αποσπώμενος από την ιερότητα της ακολουθίας» (Ευεργετινός, τόμος Δ’, Αθήναι 2001, Υπόθεσις ΙΖ’, 9, σελ. 316).
