Οι ιεραπόστολοι δείχνουν το δρόμο στους ισχυρούς
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Την ώρα που τα πολιτικά κόμματα, οι Μ.Κ.Ο και οι διεθνείς οργανισμοί «θρηνούν» πάνω από τους νεκρούς της Πύλου, όλα μοιάζουν υποκριτικά. Όχι ως προς τη θλίψη που νιώθει κάποιος, αλλά γιατί οι συνθήκες που προκαλούν τη μετανάστευση είναι, εδώ και δεκαετίες, γνωστές σε όλους.
Οι πόλεμοι, τους οποίους συνδαυλίζουν οι ισχυροί, η κλοπή του πλούτου των φτωχών χωρών, η κλιματική αλλαγή, η έλλειψη πρόσβασης σε νερό, τροφή, υγεία, μόρφωση έχουν συνθέσει το σκηνικό της φρίκης το οποίο απλώνεται (παράνομα!) στον πολιτισμένο κόσμο.
Και ενώ όλοι παραδέχονται πως η λύση του προβλήματος είναι οι αναπτυγμένες χώρες να βοηθήσουν τα κράτη να αναπτυχθούν, ώστε να σταματήσει η μετανάστευση, προς το παρόν μόνο η Εκκλησία προσπαθεί επί του πεδίου να παρέμβει.
Είτε πιστεύει κάποιος είτε όχι, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι η Εκκλησία, εδώ και δεκαετίες, προσπάθησε μέσω της ιεραποστολής να ανοίξει πηγάδια, να στήσει – έστω και καλύβες, ιατρεία, σχολεία, να βοηθήσει με κάθε τρόπο.
Η δε ελλαδική Εκκλησία έχει να επιδείξει σημαντικές δράσεις από κληρικούς που απαρνήθηκαν τα πάντα και αφιέρωσαν τα πάντα για να σώσουν ό,τι σώζεται, στην Αφρική, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Αμερική.
Σημαιοφόρος της αλληλεγγύης του πολιτισμένου κόσμου στους δοκιμαζόμενους λαούς ο π.Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ο πρώτος Έλληνας Ιεραπόστολος της Αφρικής. Γεννήθηκε το 1903 από μια φτωχή κτηνοτροφική οικογένεια, στο χωριό Βασιλίτσι Πυλίας Μεσσηνίας και υπήρξε το έβδομο παιδί της οικογένειας.
Στα 55 του χρόνια (1958) καταφέρνει και παίρνει το πτυχίο από τη Θεολογική σχολή, όπου φοιτούσε μαζί με κάποιους Αφρικανούς.
Δύο χρόνια αργότερα, μεταβαίνει στην Αφρική, συνοδευόμενος από την ανιψιά του, Όλγα Παπασαράντου, αδελφή του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Αθηνών «Ο Αγιος Σάββας», με ιεραποστολικό σκοπό.
Σε λίγες μέρες βρέθηκε στην Ουγκάντα. Έστειλε επιστολές σε όποιον μπορούσε να βοηθήσει. Έτσι, άρχισε σιγά σιγά να δέχεται βοήθεια από την Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική, όπως επιταγές, δέματα με ρουχισμό, σκεύη κ.ά. Με τον χρόνο εξαπλώνει την Ιεραποστολή στις γειτονικές Κένυα και Τανζανία. Στο Ναϊρόμπι της Κένυα δημιουργεί άλλον ιεραποστολικό σταθμό. Μεταφράζει στη Σουαχίλι τη Θεία Λειτουργία και διάφορες προσευχές. Στη συνέχεια ξεκινά για το Κογκό, τη νεοπαγή Δημοκρατία του Ζαΐρ. Εκεί συναντά ακόμα μεγαλύτερη ανταπόκριση από τους ιθαγενείς.
Τη 13η Δεκεμβρίου 1972, κατά τη διαδρομή από την Κανάγκα στο Μπουζμάζι, τον κατάβαλε μια ακατάσχετη ρινορραγία. Επέστρεψε στην Κανάγκα, λειτούργησε τα Χριστούγεννα και τελικά κοιμήθηκε την 29η Δεκεμβρίου 1972.
Χαρίτων Μπουτονάκης-Πνευματικάκης
Τον π.Χρυσόστομο διαδέχτηκε μία άλλη μεγάλη μορφή της Εκκλησίας, ο π. Χαρίτων Μπουτονάκης – Πνευματικάκης, ο οποίος γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1908, στο χωριό Παλαιλώνι της επαρχίας Βάμου Αποκορώνου Χανίων.
Αφού υπηρέτησε σε πολλές μητροπόλεις της χώρας, σε ηλικία 65 ετών, στις 9 Ιουλίου 1973, επισκέφθηκε την Αφρική, την Κανάγκα του Κογκό, τον τόπο που άφησε την τελευταία του πνοή ο μακαριστός π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος.
Η κυβέρνηση της Κανάνγκα παραχωρεί στο Ιεραποστολικό Κλιμάκιο μια παλαιά οικία ομογενούς, η οποία διαμορφώνεται κατάλληλα και γίνεται Ι.Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο. Το 1976, σε οικόπεδο κεντρικού σημείου της πόλης, ανεγείρεται νέος Ι. Ναός του Αγίου Ανδρέα με βαπτιστήριο.
Τον Αύγουστο του 1976 χειροτονούνται από τον Μητροπολίτη Κεντρ. Αφρικής Τιμόθεο, οι δύο πρώτοι ιθαγενείς ιερείς, ο π. Χρυσόστομος και ο π. Ανδρέας, που βοηθούσαν τον π. Χαρίτωνα να ανταποκριθεί στις πνευματικές ανάγκες του διαρκώς αυξανόμενου ποιμνίου. Κατάφερε σε 5 μόλις χρόνια να προσέλθουν στην Ορθοδοξία 626 καθολικοί, 135 προτεστάντες και 900 ειδωλολάτρες. Κοιμήθηκε στις 29 -3-1998.
Ο Μακάριος
Ο κορυφαίος σύγχρονος ιεραπόστολος, για πολλούς, θεωρείται ο Εθνάρχης, ο Μακάριος. Σε συνεργασία με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, έκτισε και λειτούργησε Ιερατική Σχολή, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα
στη συναδέλφωση των λαών και την ειρηνική συνύπαρξή τους.
Ο Αλβανίας Αναστάσιος
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας πρωτοστάτησε στη σύγχρονη αναγέννηση της Eξωτερικής Iεραποστολής της Ορθόδοξης Eκκλησίας. Στη δεκαετία 1981-1991, ίδρυσε και οργάνωσε την Πατριαρχική Σχολή «Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Mακάριος», την οποία διηύθυνε επί δεκαετία,
χειροτόνησε 62 Αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε 42 αναγνώστες – κατηχητές προερχομένους από 8 αφρικανικές φυλές· συγχρόνως προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες. Mερίμνησε για τη σταθεροποίηση 150 περίπου ορθοδόξων ενοριών και πυρήνων και την ανέγερση δεκάδων ναών, ανήγειρε 7 ιεραποστολικούς σταθμούς, φρόντισε για τη δημιουργία σχολείων και ιατρικών σταθμών.
Κοσμάς Γρηγοριάτης
Ο π.Κοσμάς Γρηγοριάτης ήταν μια προσωπικότητα με σπάνια δράση. Γεννήθηκε στο χωριό Θεοδόσια του Κιλκίς, το 1942. Συνδέθηκε πνευματικά με τον μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη κι άρχισε αλληλογραφία με τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο, που ήταν στην Αφρική. Ο πόθος της Ιεραποστολής φούντωνε συνέχεια μέσα του. Ήξερε τεχνικά, μηχανικά, ηλεκτρολογικά, ηλεκτρονικά, νοσηλευτικά, ναυαγοσωστικά και οικοδομικά πράγματα. Πήρε ακόμη και πτυχίο κολύμβησης. Αργότερα, έσωσε από βέβαιο πνιγμό ένα παιδάκι σε μία λίμνη στο Κολουέζι. Ήθελε να σπουδάσει και ιατρική, μα δεν τα κατάφερε. Πήγε όμως στο Ανώτερο Φροντιστήριο της Ριζαρείου Σχολής.
Το 1975 πρωτοπήγε στην ιεραποστολή της Αφρικής, στο Κολουέζι του Ζαΐρ. Σε 15 μήνες έκτισε 9 ναούς.
Σήμερα, το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος εστιάζει στην προσφορά υπηρεσιών όπως η δημιουργία υποδομών για παροχή πόσιμου νερού, τα συσσίτια, οι ιατρικές υπηρεσίες, η λειτουργία ορφανοτροφείων και σχολείων, η χορήγηση υποτροφιών για σπουδές. Σήμερα, ορθόδοξα ιεραποστολικά κλιμάκια λειτουργούν σε περίπου 60 περιοχές σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων σε Κένυα, Ουγκάντα, Νιγηρία, Ζιμπάμπουε, Κονγκό, Μπουρούντι, Ρουάντα, Καμερούν, Τσαντ, Ινδία, Κορέα, Χονγκ Κονγκ, Φιλιππίνες, Ταϊβάν, Ινδονησία. Το τελευταίο ιεραποστολικό κλιμάκιο δημιουργήθηκε στα Νησιά Φίτζι. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υπό την αιγίδα του τα ιεραποστολικά κλιμάκια στην Ασία, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής μεριμνά για εκείνα στην αφρικανική ήπειρο, ενώ στο Πατριαρχείο Αντιοχείας ανήκουν οι μητροπόλεις τα ποίμνια των οποίων δοκιμάζονται από τις πολεμικές πληγές στη Μέση Ανατολή.
Πριν από τρία χρόνια, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος τίμησε την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος για την αμέριστη στήριξη του ιεραποστολικού έργου των, ανά τον κόσμο, Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Ο γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος, αναφέρθηκε στην ιστορία και στις δράσεις του Οργανισμού, τονίζοντας πως «το ιεραποστολικό έργο της Αποστολικής Διακονίας, μέσα στο πλαίσιο της κανονικής εκκλησιαστικής αλληλεγγύης, αγκαλιάζει όχι μόνο την Αφρική, την Ασία, την Άπω Ανατολή, την Λατινική Αμερική, αλλά και την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τις χώρες του Πατριαρχείου Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, και τον Ελληνισμό της Διασποράς.
Το ενεργώς ήσυχο και αθόρυβο αυτό έργο της Αποστολικής Διακονίας έχει καρποφορήσει και καρποφορεί σε πολλές πλευρές της ιστορίας της οικουμένης, της Εκκλησίας και της Πατρίδας μας», ενώ, σημείωσε, ότι «το άνοιγμα της συνειδήσεως και των ενδιαφερόντων μας στην οικουμενική προοπτική της Ορθοδοξίας δεν αποτελεί παράρτημα ή πάρεργο. Εντάσσεται μέσα στο καθολικό χρέος και το ήθος της Εκκλησίας».
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, αναφερόμενος στην Ιεραποστολή, τόνισε: «Ποτέ δεν χτύπησα την πόρτα της Εκκλησίας της Ελλάδος και να φύγω δυσαρεστημένος. Όταν φύγω από την Ελλάδα, από αυτόν τον ωραίο τόπο και επιστρέψω στην Αφρική, θα κοιτάζω τον ουρανό και θα σκέφτομαι ότι δεν είμαι μόνος».
Και ενώ το σύνολο των ορθοδόξων προσπαθεί να στηρίξει τους λαούς της Αφρικής, δυστυχώς, και σε αυτή την περιοχή, χώρες όπως η Ρωσία επιχειρεί να παρέμβει, ώστε να περιορίσει την επιρροή του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, γιατί αναγνώρισε την αυτοκεφαλία της Ουκρανίας!
Η Μόσχα αρνείται τη συνεργασία και τον κεντρικό σχεδιασμό ανάληψης δράσεων, διχάζοντας τους ορθοδόξους και όσους δραστηριοποιούνται στην ιεραποστολή, αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες των λαών της Αφρικής.
