Η πνευματική σοφία
Του Αρχιμ. Νεκτάριου Πόκκια, Ηγουμένου της Ι. Μονής Θάρρι Ρόδου
Μία όμορφη διδακτική ιστορία θα μας δώσει και πάλι το ερέθισμα να προβληματισθούμε και να σκεφθούμε κάποια πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, πώς πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε. Έλεγε κάποιος ότι οι λεπτομέρειες κάνουν την ποιότητα της ζωής μας καλύτερη ή χειρότερη. Εξαρτάται, βέβαια, και από την δική μας βούληση και θέληση κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να εφαρμόσουμε τα διδάγματα που μας προσφέρει η ζωή και έτσι να ωφεληθούμε ποικιλοτρόπως.
Η ιστορία, λοιπόν, αναφέρεται σ’ έναν άνθρωπο που έλεγε ότι ήταν σοφός κατά κόσμον. Μία ημέρα, ενώ κυνηγούσε έπιασε ένα πουλί. Σκέφθηκε ότι θα ήταν ένας ωραίος μεζές για να το φάει. Όμως, το πουλί τού μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε: Δεν είμαι κάτι απλό. Περίμενε λίγο. Έχω πολλή σοφία και θα ήθελα να σου δώσω τρεις συμβουλές που θα χρειαστούν στη ζωή σου.
Ο σοφός σκέφτηκε ότι δεν είναι εύκολο να συναντήσει ένα πουλί που να μιλάει. Κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα θα έχει, οπότε περίμενε με αγωνία να ακούσει τις συμβουλές του για να το αφήσει μετά ελεύθερο να πετάξει. Τότε το πουλί του είπε για τα τρία πράγματα που ήθελε να κάνει ο σοφός: α) να μάθει να σκέφτεται και να μην πιστεύει ποτέ τις ανοησίες που του λέει ο οποιοσδήποτε στη ζωή του ακόμη κι αν έχει κύρος ή εξουσία, β) να ξέρει μέχρι που φτάνουν τα όρια του, ό,τι κι αν κάνει ποτέ να μην προσπαθεί να πετύχει το αδύνατο γιατί θα αποτύχει και γ) αν κάνει κάτι σωστό να μην το μετανοιώσει ποτέ.
Ο σοφός, ευχαριστημένος άκουσε αυτές τις τρεις πολύτιμες συμβουλές από το ιδιαίτερο αυτό πουλί και το άφησε ελεύθερο. Μάλιστα, ήταν χαρούμενος γιατί θα μπορούσε να τις μεταδώσει και στους μαθητές του. Όταν όμως το πουλί ελευθερώθηκε κάθισε στο κλαδί ενός δένδρου και γελούσε ειρωνικά, βλέποντας τον σοφό. «Τι συμβαίνει»; ρώτησε αυτός. «Να, είπε το πουλί! έχω στο στομάχι μου ένα διαμάντι. Εάν με είχες φάει, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου»! Ο σοφός θύμωσε γιατί τον κατάφερε μ’ αυτό τον τρόπο να το αφήσει ελεύθερο κι άρχισε να το κυνηγάει σκαρφαλώνοντας στο δένδρο. Ήταν όμως μεγάλος στην ηλικία και όσο προσπαθούσε να ανέβει στο δένδρο το πουλί πετούσε πιο ψηλά. Στο τέλος κατάφερε να φθάσει στη κορυφή αλλά το πουλί πέταξε μακριά και ο σοφός κατάκοπος όπως ήταν έπεσε και κτύπησε. Ενώ ήταν κάτω στο έδαφος το πουλί τον πλησίασε πάλι και του είπε: «Γιατί πίστεψες τις ανοησίες που σου είπα, ότι δήθεν έχω διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν έφτανε αυτό αλλά προσπάθησες εσύ ένας μεγάλος σε ηλικία άνθρωπος, να ανέβεις στο δένδρο που είναι τόσο επικίνδυνο. Και, επίσης, γιατί μετάνοιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες πράξει το σωστό; Άρα, στην πραγματικότητα, από τις τρεις συμβουλές που σου έδωσα δεν εφάρμοσες καμία. Γι’ αυτό το αποτέλεσμα ήταν να κτυπήσεις»
Ο σοφός κοίταξε πάλι το πουλί και ένοιωσε παράξενα. Τελικά ήταν πολύ μικρός για να υπερηφανεύεται και να καυχιέται!
Όλη η παραπάνω ιστορία μπορεί να είναι φανταστική, έχει όμως μεγάλη δόση αλήθειας, εάν την δούμε προσεκτικά. Μήπως και εμείς στη ζωή μας πρέπει να εφαρμόσουμε τις τρεις αυτές συμβουλές;
Ας κάνουμε μία νέα αρχή, να μην ακούμε τον περίγυρο μας σε όσα λέει και πρεσβεύει. Ας μάθουμε να σκεφτόμαστε σωστά, για να έχουμε πάντα με την βοήθεια και την προστασία του Θεού τον φωτισμό, να πράττουμε το καλό έχοντας επίγνωση των ορίων μας. Τέλος, ας μην αμφιταλαντευόμαστε και ας μην μας επηρεάζουν άλλοι παράγοντες όταν παίρνουμε μία απόφαση ζωής. Να την υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους, εάν μάλιστα την έχουμε πάρει με προσευχή και θεία φώτιση. Διαφορετικά, θα φαινόμαστε σοφοί κατά κόσμον, αλλά στην πραγματικότητα θα είμαστε άσοφοι, γιατί πολύ απλά δεν θα έχουμε συλλάβει το αληθινό νόημα της ζωής!
Όσο, βέβαια, περνάει ο καιρός και ζούμε μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία, θα αποκτούμε εμπειρία ζωής και πείρα πνευματικού πολέμου και, έτσι, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, ο Θεός να δώσει, κάθε ημέρα να μας κάνει σοφότερους και πλέον αγιοπνευματικά φωτισμένους στο δρόμο της μετανοίας.
