Επί τον τύπον: Μια χαμένη «πνευματικότητα»

  • Δόγμα

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου, Υπ. Δρα ΕΚΠΑ

«Πνευματικότητα», όχι, δεν τη λες! Δεν είναι. Πιότερο απανθρωπιά θυμίζει, κάτι μπερδεμένο, ανακατεμμένο με λειτουργικές συμμετοχές περιστασιακά, κάποιες όμορφες ηθικές κουβεντούλες, μια καλή διαγωγή στα μάτια του κόσμου και, έως εκεί, περισσότερο δεν έχει. Και, δεν μπορεί να έχει, δεν υπάρχει περιεχόμενο, δεν υφίσταται η βάση, ώστε κάτι ελπιδοφόρο να αναπτυχθεί.

Πρόκειται για μια ασθενούσα «πνευματικότητα» που συναντάμε γύρω μας. Όχι ότι δεν υπήρχε, αλλοίμονο. Αλλά, αυτά τα άκρα, αυτό το απύθμενα οξύμωρο ανάμεσα στην πνευματικότητα και στην απανθρωπιά που, πολλές φορές, ταυτίζεται στα μάτια πολλών συνανθρώπων μας, ε ναι, δεν έχει προηγούμενο.

Είναι μια εικόνα εσφαλμένη, αρρωστημένη, άγευστη από Θεό και Ορθοδοξία. Όταν δεν οικειοποιείσαι όχι τόσο τον πόνο, κυρίως τη χαρά του άλλου, για πνευματικότητα δε μιλάμε, αλλά για ένα νέο, κενό και νέο πνεύμα εντός της Εκκλησίας, που θέλει και Θεό και διάβολο και άνθρωπο μαζί, κατά πώς φυσάει ο άνεμος που λέμε…!

Και, τότε, αυτή η «βαπτισμένη» πνευματικότητα χάνεται, διαβρώνεται και καθίσταται απανθρωπιά, διαβολή και όνειδος.

Ας προσέξουμε, λοιπόν!

Δείτε ακόμη:

TOP NEWS