Μέσα από τον πόνο να βρούμε αληθινά τον Χριστό
Το μέλημά μας, εκείνο που θέλει ο Χριστός δεν είναι να του ζητήσουμε τη θεραπεία. Αυτός που επέτρεψε να ‘ρθει η αρρώστια, αυτός ξέρει πότε θα την πάρει. Εκείνο που θέλει είναι μέσα από κει να μάθεις αυτό το μάθημα που δεν το κατάλαβες ποτέ, δεν το ‘μαθες ποτέ: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33).
Είσαι άρρωστος, ας πούμε, και βογγάς. Πόσο ωραία είναι και στη δυσκολότερη περίπτωση που μπορεί να ‘ρθει ο πόνος, και τότε που η όλη ασθένεια φωλιάζει μέσα σου κατά τέτοιο τρόπο που σε εξουδενώνει, εσύ να το πάρεις αυτό όχι με την έννοια, «αχ, Κύριέ μου, έλα να με θεραπεύσεις, πονώ πολύ, δεν αντέχω άλλο», αλλά ακριβώς μέσα απ’ αυτό τον πόνο, μέσα απ’ αυτό το μακελειό, μέσα απ’ αυτή τη διάλυση, αν επιτρέπεται να πούμε, που γίνεται κανείς φύλλο και φτερό, μέσα απ’ αυτή την εξουθένωση, εσύ να μείνεις πιστός στον Χριστό και μέσα από κει να βρεις αληθινά τον Χριστό. Να σκεφτείς ότι παρών είναι ο Χριστός, ότι το ξέρει και το επιτρέπει αυτό ο Χριστός.
Το μέλημά μας, εκείνο που θέλει ο Χριστός δεν είναι να του ζητήσουμε τη θεραπεία. Αυτός που επέτρεψε να ‘ρθει η αρρώστια, αυτός ξέρει πότε θα την πάρει. Εκείνο που θέλει είναι μέσα από κει να μάθεις αυτό το μάθημα που δεν το κατάλαβες ποτέ, δεν το ‘μαθες ποτέ: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33).
Να, η αλήθεια, να, η σωστή στάση, να, η σωτηρία, να, η λύτρωση, να, αν θέλετε, η λύση όλων των θεμάτων, όλων των προβλημάτων, όλων των δυσκολιών. Δεν πειράζει που θα πονέσεις. Το πολύ-πολύ να πεθάνεις, αν επιτρέπεται να πω έτσι. Ο Χριστός θα σε αναστήσει, δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις· θα σε αναστήσει. Αλλά ο Χριστός μέσα από τον πόνο και μέσα απ’ το όποιο πρόβλημα και απ’ το όποιο μπέρδεμα που γίνεται μεταξύ των ανθρώπων, θέλει κάτι να μας πει.
Στα καλά καθούμενα δημιουργούνται θέματα. Εξουθενώνονται άνθρωποι, άκρη δεν βρίσκουν. Και μου κάνει εντύπωση που εμείς, χριστιανοί όντες, δεν λέμε: «Για στάσου. Αυτό τώρα για να το επιτρέπει ο Θεός να γίνεται, κάτι θέλει να μας πει». Δεν λέμε έτσι. Θα τρέξουμε, θα κάνουμε τα πάντα, κι αυτά, όσο κι αν θέλουμε να τα τακτοποιήσουμε, μπερδεύονται πιο πολύ· και γίνεται φαύλος κύκλος και είναι κρίμα.
Χριστιανοί είμαστε, δεν είμαστε ούτε μουσουλμάνοι, ούτε απ’ το Θιβέτ, που έχουν τις μαγείες τους, και έχουν τα δικά τους, που δεν είναι η αλήθεια αυτά. Ένας είναι ο Χριστός, και αυτός είπε, «εγώ είμαι η αλήθεια» (Ιω. 14:6). Πουθενά δεν αφήνει να εννοηθεί ότι να, έχω κι εγώ την αλήθεια, είναι κι άλλοι που έχουν την αλήθεια. Να διαβάσουμε καλά το Ευαγγέλιο. «Εγώ ειμί η αλήθεια, εγώ ειμί το φως του κόσμου, εγώ ειμί ο άρτος της ζωής, εγώ ειμί το ύδωρ το ζων», είπε ο Κύριος.
Αυτή την ώρα τώρα, ο καθένας έχει τον πόνο του, έχει τη δυσκολία του. Αλλά είναι σαν ανύπαρκτο αυτό, διότι, όταν προσέξεις, θα δεις, ότι την ώρα ακριβώς που η όποια αρρώστια σου, το όποιο πρόβλημά σου, το όποιο θέμα σου γίνεται όλο και χειρότερο, εκείνη την ώρα φανερώνεται η βασιλεία του Θεού, καθώς λέει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού» και ανοίγει ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού. Και δεν κάνεις βέβαια τον σπουδαίο, αλλά ταπεινώνεσαι ενώπιον του Θεού.
Και, καθώς σε φωτίζει ο Θεός και σε οδηγεί, σύμφωνα μ’ αυτά που λέει ο Κύριος, πιάνεις πάλι τα λόγια του: «και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Έρχονται αυτά και προστίθενται. Θα ‘ρθει και η θεραπεία, θα ‘ρθει και η λύση, θα ‘ρθει και η τακτοποίηση του άλλου προβλήματος. Δεν το κάνουμε λοιπόν το ευχέλαιο χωρίς λόγο.
Οφείλουμε όλοι μας να ευχαριστήσουμε τον Θεό, να τον δοξάσουμε, καθώς μας αξιώνει να κάνουμε κι αυτό το μυστήριο. Και κάθε τόσο μέσα απ’ το μυστήριο αυτό, μας φανερώνει τη βασιλεία του αληθινά· όχι ψεύτικα. Το ευχέλαιο είναι το μυστήριο εκείνο δια του οποίου ο Κύριος μας πληροφορεί: «Για όλα εγώ φροντίζω. Μην ανησυχείτε. Αλλά θέλω όμως να μάθετε εσείς να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού. Διότι και να θεραπευτείτε, όσο και θαυμαστό κι αν είναι αυτό, δεν θα ωφεληθείτε, αν δεν μάθετε να ζητείτε τη βασιλεία του Θεού».
Κι εγώ σας πληροφορώ, θα έλεγε ο Κύριος, ότι χρειάζεται να πονέσει κανείς, χρειάζεται να ζοριστεί, χρειάζεται να προβληματιστεί, χρειάζεται να ‘ρθουν έτσι τα πράγματα, σαν να μην υπάρχει καθόλου ελπίδα. Από κει μέσα, εφόσον κανείς εξακολουθεί να πιστεύει –δεν σε εμποδίζει τίποτε να πιστεύεις στον Χριστό και να ελπίζεις και να ακούς τα λόγια του– ω του θαύματος ανοίγει ο δρόμος, ανοίγουν τα μάτια σου, ανοίγει η όλη διάθεσή σου να ζητάς τη βασιλεία του Θεού και έχεις μια πεποίθηση ότι και τα άλλα θα προστεθούν.
Και το βλέπεις, όταν θα ενεργήσεις έτσι, όταν θα ανταποκριθείς έτσι. Θα ‘ρθει ωφέλεια από τη χάρη του Θεού, θα ‘ρθει αυτό, ότι δηλαδή άρχισες να καταλαβαίνεις πως όλο το θέμα είναι αυτό: να ζητάς τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη αυτού. Τότε δεν έχει πια άλλο σκοπό το πρόβλημα και βγαίνει από τη μέση. Δεν έχει άλλο σκοπό πια η ασθένεια, και φεύγει από τη μέση.
Να τα προσέξουμε, παρακαλώ, αυτά. Με τον Θεό έχουμε να κάνουμε.
(Απόσπασμα ομιλίας κατά την τέλεση του ευχελαίου, 3-4-2006)
Πηγή: agia-triada-panorama.gr
