Ο πειρασμός του νέου μοναχού την ώρα της προσευχής
Σε κάποιο νέο μοναχό πού ξεκίνησε με πολύ ζήλο για πνευματικούς αγώνες, συνέβαινε αυτός ο πειρασμός: μόλις άρχισε να κάνει προσευχή τον έπιανε ρίγος, δυνατός πονοκέφαλος και πυρετός.
Είμαι άρρωστος έλεγε στον εαυτό του και δεν αποκλείεται να πεθάνω. Ας βάλω λοιπόν τα δυνατά μου να τελειώσω την προσευχή μου για να είμαι έτοιμος όταν με καλέσει ο Κύριος μου.
Με αυτές τις σκέψεις βίαζε τον εαυτό του και τελείωνε την καθημερινή ακολουθία του. Ύστερα όμως από την προσευχή του περνούσαν όλα. Αισθανότανε περίφημα.
Αρρώσταινε πάλι σαν πλησίαζε η ώρα της προσευχής. Έφερνε και αυτός με μιας στην σκέψη του τον θάνατο, βίαζε τον εαυτό του και δεν παραμελούσε τα καθήκοντα του.
Και ο Θεός βλέποντας την μεγάλη του υπομονή τον απάλλαξε γρήγορα από το βασανιστικό πειρασμό.
Από το Γεροντικό
