Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου για τον θάνατο
Ο καλύτερος δάσκαλος για εμάς είναι ο θάνατος.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εύκολο να ζει ο άνθρωπος, αλλά ακόμη πιο δύσκολο είναι να πεθαίνει. Όλοι αυτοί που πεθαίνουν, ξεχνούν κι αφήνουν όλα τα της ζωής τους, ενώ, όσοι έκαναν κακά έργα, στην ώρα του θανάτου τους βλέπουν φρικιαστικά πράγματα και δαιμονικές μορφές.
Ήταν κάποιος ετοιμοθάνατος, που από τον φόβο του προσπαθούσε να κρυφθεί κάτω από το τραπέζι ή το κρεβάτι του…
– Δεν μ’ αφήνει, πάτερ Παΐσιε, δεν μ’ αφήνει…
– Τι σου κάνει, αγαπητέ μου;
– Εγώ του ξεφεύγω απ’ εδώ, αυτός με πιάνει απ’ εκεί… Δεν μ’ αφήνει, πάτερ Παΐσιε.
– Τι να σου δώσω, αγαπητέ μου; Θέλεις λίγη ζάχαρη;
– Όχι.
– Ένα γλυκό;
– Όχι…
– Φάρμακο;
– Όχι…
Κάτι άλλο ζητούσε αυτός. Κάτι το οποίο έπρεπε να είχε προετοιμάσει από καιρό. Και όταν πέθανε – ο Θεός να τον συγχωρήσει – δεν ήταν καθόλου ζεστός, ούτε τον διάβασαν μέσα στην εκκλησία. Τον έβγαλαν έξω, του διάβασαν εκεί την κηδεία και το σκήνωμά του έμεινε εκεί τρεις ημέρες. Έβγαιναν από το στόμα του όλα τα περιττώματα που είχε μέσα του και η δυσοσμία τους έφθανε μακριά…
Αν είχαμε πάντοτε τον θάνατο στον νου μας, δηλαδή να σκεπτόμαστε ότι κάθε στιγμή μπορεί να πεθάνουμε, δεν θα μπορούσαμε ν’ αμαρτάνουμε τόσο εύκολα. Όταν σου έρχεται στο μυαλό να κάνεις μια αμαρτωλή πράξη, φέρε αμέσως στον νου σου την μνήμη του θανάτου, κι αμέσως σβήνει ο πόθος της αμαρτίας. Σκέψου έτσι: «Θεός φυλάξοι, αλλ’ αν τώρα έλθει ο θάνατος, τι θα κάνω; Την αμαρτία μου θα κοιτάξω να ικανοποιήσω ή τα νεκρικά μου σάβανα να ετοιμάσω για την ταφή μου;»
Είδες τι λέει ο Σωτήρας μας Χριστός; «Όπως θα σε βρω στο τέλος της ζωής σου, θα σε κρίνω». Ώστε, όταν σκέπτεσαι τον θάνατο, αμέσως σταματάς την οποιαδήποτε αμαρτία σού έρχεται στο μυαλό σου.
Σου έρχεται ο λογισμός να κλέψεις; «Δεν είναι αμαρτία…» σου λέει ο πονηρός. Αν όμως τώρα έλθει ο θάνατος;
Επιθυμείς από εκδίκηση να κτυπήσεις ή να σκοτώσεις κάποιον. Σκέψου ότι «τώρα με καλεί ο Κύριος, πώς θα σταθώ ειρηνικός μπροστά του;»
Γι’ αυτό να ξέρεις ότι ο θάνατος είναι ο καλύτερος διδάσκαλος, ο οποίος σε σταματά και σε προφυλάσσει απ’ όλες τις αμαρτίες.
Γι’ αυτό, αγαπητέ αδελφέ μου, είτε πολύ είτε λίγο θα ζήσεις, μη ξεχνάς την αιώνια ζωή, μη ξεχνάς ότι θα πεθάνεις.
Σκέψου με ειλικρίνεια τα βάθη της καρδιάς σου και λέγε: «Έχω κάνει μερικές ανοησίες στην ζωή μου. Σκέφθηκα και είπα κακά λόγια. Είμαι ενοχλημένος με τον τάδε και τάδε άνθρωπο… Μα αν με βρει τώρα ο θάνατος; Αλίμονό μου, αν πεθάνω έτσι! Αλίμονό μου αν με πάρει ο θάνατος την ώρα που πάω να κλέψω, την ώρα που μαλώνω με κάποιον…» Διότι όπως θα σε βρει ο θάνατος, έτσι θα σε πάρει…
Από το βιβλίο: π. Κων. Κόμαν, Αρχιμ. π. Ιωαννικίου Μπάλαν, Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου, Πνευματικός του Γέροντος Κλεόπα Ηλίε (1897-1990). Μετάφραση-επιμέλεια υπό αδελφών Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Άγιον Όρος 1990 (αποσπάσματα).
