Ποιοί ήταν οι Τρείς Ιεράρχες
Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι επιφανείς Άγιοι και Θεολόγοι της Εκκλησίας μας, Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός.
Η Εκκλησία τιμά χωρίστά καθέναν από τους Αγίου τρεις Ιεράρχες για τη σοφία τους, το έργο τους και την χριστιανική τους. Ωστόσο, σήμερα, 30 Ιανουαρίου, μετά από διαφωνιές που προέκυψαν μεταξύ των Χριστιανών για το ποιός εκ των τριών προσέφερε τα περισσότερα, καθιερώθηκε περί τα τέλη του 4ου αιώνα η κοινή σημερινή εορτή τους.
Ας δούμε, όμως, ποιός ήταν ο καθένα από τους τρεις Ιεράρχες.
Βασίλειος ο Μέγας
Ο Άγιος Βασίλειος, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλύτερων θεολόγων αυτής. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία είναι κεφαλαιώδους σημασίας.Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Λέγεται ότι η γλώσσα του Ιωάννη του Χρυσόστομου «έσταζε μέλι», αφού κατά πολλούς είναι ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας, οργανώνοντας καθημερινά συσσίτεια για 7.000 ανθρώπους. Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε.
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ήταν γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου και διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Η επιρροή του στην Τριαδική θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος», με τα περισσότερα από τα έργα του να επηρεάζουν ακόμα και σήμερα τους θεολόγους, ειδικά στο θέμα της Αγίας Τριάδας. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής των γραμμάτων και επιθυμούσε σφόδρα να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του.
