Μητρόπολη Μαρωνείας: Η επιβράβευση της Πίστεως
Η Μητρόπολη Μαρωνείας για την Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά
Μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ περιστοιχίζουν τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλία του ἀκούγεται ἡ ἱκετευτικὴ φωνὴ ἑνὸς τυφλοῦ: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Τὸ πλῆθος ἐνοχλημένο ἀπ’ αὐτὴ τὴ φωνὴ προσπαθεῖ νὰ τὴν σταματήσει, γιατὶ δὲν θέλει νὰ χάσει τὴν ὡραία διδασκαλία. Ἀλλ’ ὁ τυφλὸς ἐπιμένει νὰ κραυγάζει ἀκόμη δυνατότερα καὶ νὰ ζητᾶ ἔλεος. Εἶναι ἡ δυστυχία του ποὺ τὸν ὠθεῖ στὸ αἴτημα καὶ μάλιστα μὲ ἐπιμονή; Ἢ μήπως εἶδε καλύτερα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μάτια τὸν Μεσσία καὶ ἀνεγνώρισε τὴν δύναμή Του; Τὸ δεύτερο φαίνεται πιθανότερο ἀπὸ τὴν συνέχεια τῆς διηγήσεως.
Ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἐμπόδια στάθηκαν ἀνάμεσα στὸν τυφλὸ καὶ στὸν Μεσσία: Ἡ ἀρρώστια του, ὁ πολὺς κόσμος, ἡ ἱερότητα τῆς ὥρας τῆς διδασκαλίας, οἱ ἐπιπλήξεις τοῦ κόσμου γιὰ νὰ σωπάσει. Κανένα ὅμως ἀπὸ τὰ ἐμπόδια αὐτὰ δὲν ἀποδείχθηκε ἀνυπέρβλητο. Ὁ πόθος του νὰ συναντήσει τὸν Χριστό, νὰ βρεῖ τὸ φῶς του, ξεπέρασε κάθε φραγμό.
Στὴν ἐπιμονὴ τοῦ τυφλοῦ ἕνας μόνο ἀνταποκρίνεται, κι αὐτὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἐνῶ πολλοὶ προσπαθοῦν νὰ καταπνίξουν τὴν φωνὴ τοῦ δυστυχισμένου γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλοῦνται, ὁ Χριστὸς σταματᾶ, καλεῖ τὸν τυφλὸ κοντά του, τοῦ δίνει τὸ φῶς ἐπαινώντας τὴν πίστη του. Ἀξίζει τόν κόπο νά προσελύσει γιά λίγο τήν προσοχή μας αὐτό τό σημεῖο.
Ὁ Χριστὸς διδάσκει συνεχῶς τήν ἀγάπη στόν συνάνθρωπο καί μὲ αὐθεντικότητα καὶ ἐξουσία, ἀποκαλύπτει τὸν Θεὸ καὶ τὴν βασιλεία του μὲ συναρπαστικοὺς λόγους καὶ ὡραῖες παραβολές. Συνάμα ὅμως δείχνει καί ἔμπρακτα τήν δύναμη τῆς βασιλείας, τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τό ἐνδιαφέρον του γιά τούς ἀνθρώπους. Ἕνας Θεός μέ ὑψηλές καί βαθιές διδασκαλίες ἀλλά χωρίς ἀγάπη γιά τήν ἀνθρώπινη δυστυχία δέν θά προκαλοῦσε κανένα ἐνδιαφέρον. Ὁ Θεός ὅμως πού φανερώνει στόν κόσμο ὁ Χριστός εἶναι Θεός ἀγάπης μέ τήν κατ΄ ἐξοχήν ἐκδήλωσή της τόν σταυρό καί τήν θυσία.
Δύο σημεῖα προκαλοῦν ἰδιαίτερα τὴν προσοχή μας ἀπὸ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: Ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ἡ πίστη καὶ ἐπιμονὴ τοῦ τυφλοῦ ποὺ ξεπέρασε κάθε ἐμπόδιο γιὰ νὰ φτάσει στὴν ποθητὴ συνάντηση, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ προτεραιότητα ποὺ ἔδωσε ὁ Χριστὸς στὸν τυφλό ἄνθρωπο σταματώντας τὴν διδασκαλία. Χριστιανική διδασκαλία χωρὶς ὀρθὴ πράξη μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐμπόδιο στὸν καλοδιάθετο ἄνθρωπο ποὺ θέλει νὰ συναντήσει τὸν Χριστό.
