Μητρόπολη Μαρωνείας: Το Μήνυμα της Κυριακής μετά τα ΦΩΤΑ

Λειτουργός τοῦ μυστηρίου τῆς Βαπτίσεως ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ἄν ἡ Παρθένος Μαρία ἔγινε τό ὄργανο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σάρκωση, ὁ Ἰωάννης ἔγινε τό ὄργανο γιά τήν βάπτιση τοῦ σαρκωμένου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἄν εἶναι κένωση, βαθειά ταπείνωση, ἡ εἴσοδος τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ σαρκωμένου Λόγου, στή μήτρα τῆς Παρθένου, κένωση εἶναι καί ἡ εἴσοδος τοῦ σαρκωμένου Λόγου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στά νερά τοῦ Ἰορδάνου.

Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, πού ἦλθε ν΄ ἀναγγείλη, νά προαναγγείλη, νά ἐξαγγείλη τό μεγαλεῖο τοῦ Μεσσίου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ μάρτυρας. Γι΄ αὐτό ἦλθε στόν κόσμο, γιά νά δώση τή μαρτυρία του.

Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου ἔχει ἀξία γιά τούς ἑξῆς λόγους: Τό στόμα του εἶναι στόμα ἀληθείας. Δέν γνώριζε ὁ Ἰωάννης τί σημαίνει σκοπιμότης καί ἀπόκρυψις ἤ συσκίασις τῆς ἀληθείας χάριν σκοπιμότητος καί δειλίας. Δέν μίλησε μόνο γιά τό Χριστό. Μίλησε καί γιά ὅλες σχεδόν τίς τάξεις τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς του.   Ὁ Ἰωάννης δέν προσπαθοῦσε νά εἶναι εὐχάριστος. Ἤθελε νά εἶναι ἀληθινός. Τό στόμα του ἦταν στόμα ἀληθείας, καί ὅταν ἀπευθυνόταν στούς τελῶνες καί ὅταν ἀπευθυνόταν στούς στρατιωτικούς καί ὅταν ἀπευθυνόταν στό λαό καί ὅταν ἀπευθυνόταν στούς φαρισαίους.

Τόν Χριστό, τόν παρουσιάζει μέ τρεῖς εἰκόνες. Μία εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀξίνας. «Ἤδη καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν κεῖται». Ὁ Χριστός ἦλθε νά ξερριζώση καί νά φυτεύση. Θά ξεριζωθοῦν πρῶτα ἀπό τό χωράφι τῆς ψυχῆς μας τ’ ἀγκάθια τῶν παθῶν καί ὔστερα θά βλαστήσουν τά ἄνθη τῶν ἀρετῶν.

Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ εἰκόνα μέ τό φτυάρι. Ὁ Χριστός θά πάρη κάποια ἡμέρα τό φτυάρι του καί θά διαχωρίση τό ἄχυρο ἀπό τό σιτάρι, τούς δικαίους ἀπό τούς ἀδίκους, τούς πιστούς ἀπό τούς ἀπιστους, τούς μετανοοῦτας ἀπό τούς ἀμετανοήτους, τούς εὐσεβεῖς ἀπό τούς ἀσεβεῖς. Τό ἄχυρο θά πεταχθῆ στή φωτιά τῆς κολάσεως. Τό σιτάρι θά συναχθῆ στήν ἀποθήκη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά ὁ Χριστός κατά τόν Ἰωάννη, προτοῦ ν’ ἁρπαξη τήν ἀξίνα τῆς δυνάμεως καί τό φτυάρι τῆς δικαιοσύνης, θά σηκώση τόν Σταυρό τῆς ἀγάπης.

Ἐδῶ εἶναι ἡ τρίτη Εἰκόνα. Ὁ Ἰωάννης βλέπει τόν Χριστό ὡς ἀμνό. Τόν δείχνει ἐρχόμενο καί λέγει: «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». Ὁ Χριστός σηκώνει τ΄ ἀμαρτήματα ὅλου τοῦ κόσμου.