Πού κρύφτηκαν οι «λαλίστατοι» Μητροπολίτες επί Χριστοδούλου; Τελικά, πέφτει «μακριά» το Ιόνιο
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Θυμάμαι επί εποχής και αρχιερατείας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, κυρίως, όταν ανέλαβε την Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Υπήρχε μια χορεία μητροπολιτών, λίγοι μεν, «λαλίστατοι» δε, που καθημερινά γύριζαν τα πρωινάδικα, δεν άφηναν τηλεοπτικό παράθυρο, που να μην στηλιτεύσουν και κατηγορήσουν τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο για παραλείψεις δήθεν, εσφαλμένες κινήσεις και ενέργειες;, για ο,τιδήπιτε συνέβαινε πέριξ και γύρω από την Αρχιεπισκοπή και την Εκκλησία της Ελλάδος εν γένει. Καθημερινά, δεν τον άφησαν μια ημέρα να χαμογελάσει, να «φάει γλυκό ψωμί» ως άνθρωπος πρωτίστως. Τον έσκασαν!
Πού είναι σήμερα οι λαλίστατοι τότε και χαμηλοβλέποντες σήμερα, οι μυωπάζοντες και κωφεύοντες ωσαύτως επί παντός επιστητού! Πού είναι σήμερα να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε παραλείψεις, λάθη, αδράνειες και τόοοοοσα άλλα πεπραγμένα επί Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου; Γιατί εσιώπησαν; Μήπως όλα επραγματοποιήθησαν και πραγματοποιούνται καλώς, σήμερα, μήπως;
Εκρύβησαν ωσάν τυφλοπόντικες, ωσάν «κότες», μιας και τα κατάφεραν! Έφυγε ο Χριστόδουλος, τον έβγαλαν από τη θέση του και ησύχασαν οι δυστυχείς και ταλαίπωροι!
Τελικά, είναι αλήθεια. Πέφτει μακριά το Ιόνιο από το κέντρο των Αθηνών! Ας είναι, όλοι όμως, κρινόμαστε και ο κόσμος ζυγίζει πού ξεκινά η αληθινή και εμβριθής κριτική και πού καταντά κακεντρέχεια, κακότητα, γελοιότητα και φαιδρότητα άνευ προηγουμένου!
