Ιερατική Σύναξη με θέμα το Μυστήριο του Γάμου στη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Πρώτος εισηγητής ήταν ο Ελλογιμώτατος Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Χρήστος Καρακόλης, με θέμα: «Η αμοιβαιότητα στη σχέση μεταξύ των δύο φύλλων κατά τον Απόστολο Παύλο και την ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου».

Με την εισήγησή του παρουσίασε τις θέσεις του Αποστόλου Παύλου σχετικά με τη γυναίκα, όπως αυτές προκύπτουν κυρίως από τα Α’ Κορ. 7 και 11, από το Γαλ. 3, 28, καθώς επίσης και από το Εφεσ. 5. Επιπλέον παρουσίασε και σχολίασε την ερμηνεία των χωρίων αυτών από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Αυτό που παρατηρείται στα εν λόγω κείμενα είναι καταρχάς η ισοτιμία, η ενότητα και η αμοιβαιότητα στις σαρκικές σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Η ισορροπία αυτή εδράζεται τόσο στη διήγηση της δημιουργίας του ανθρώπου, όσο και στην εν Χριστώ πραγματικότητα που διέπει τη ζωή των πιστών συζύγων.

Από την άλλη πλευρά ωστόσο, λόγω του γεγονότος της πτώσεως, τα ανωτέρω κείμενα προβάλλουν συγχρόνως και την υπεροχή του άνδρα έναντι της γυναίκας.

Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι κατά πόσον τα παραπάνω στοιχεία έχουν διαχρονική ισχύ ή απλώς συγκυριακό χαρακτήρα εντός του ιστορικοκοινωνικού πλαισίου της εποχής συγγραφής των συγκεκριμένων κειμένων.

Διαπιστώνεται συμπερασματικά ότι στο πεδίο των σεξουαλικών σχέσεων και της σωφροσύνης των συζύγων τα ιερά κείμενα ισχύουν διαχρονικά και σε απόλυτο βαθμό. Αντίθετα, στα ζητήματα της υποταγής και της εξουσίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων διαπιστώνεται ρευστότητα ανάλογα με την εποχή.

Ο κ. Καθηγητής υπογράμμισε ότι δυστυχώς ο εκκλησιαστικός χώρος έχει συμβάλει διαχρονικά στην εμπέδωση και τη διαιώνιση της αντιχριστιανικής αντίληψης, ότι η άνευ όρων υποταγή της γυναίκας στον άνδρα αποτελεί θέλημα Θεού, ενώ παρουσίασε και τάση δικαιολόγησης των κακοποιητικών συμπεριφορών του άνδρα έναντι της γυναίκας.

Τόνισε επίσης ότι το λυπηρό αυτό δεδομένο καταδεικνύει την πολύ σημαντική ανάγκη θεολογικού καταρτισμού όλων των πιστών, ανεξαιρέτως, σχετικά με την ποιότητα που οφείλουν να έχουν οι σχέσεις των συζύγων εντός του γάμου, με βάση το πραγματικό θεολογικό πνεύμα (και όχι πάντοτε το γράμμα) των βιβλικών και των πατερικών κειμένων.

Δεύτερος εισηγητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Τσιμούρης, Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Καραβά της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Η ποιμαντική του Γάμου σε καιρούς ανατροπών».

Ο π. Βασίλειος με την εισήγησή του μελέτησε δύο άξονες. Ο πρώτος ήταν η έννοια της ποιμαντικής και της φανέρωσης του εκκλησιαστικού της χαρακτήρα. Τόνισε, ότι η ορθόδοξη ποιμαντική είναι εκκλησιολογική, γιατί υπηρετεί το σώμα της Εκκλησίας.

Αληθής ποιμαντική είναι η διακονία του λαού του Θεού. Η ποιμαντική του γάμου ορίζεται από τη μανική αγάπη του κτιστού προς το άκτιστο και την κένωση του Θεού για να συναντήσει τον άνθρωπο σε κάθε τόπο και σε κάθε χρόνο.

Η ποιμαντική του γάμου αποτελεί την έμπνευση του μυστηρίου, όπως αυτή εμφανίζεται στην ορθόδοξη πατερική θεολογία ως ζωή της κράσης – της σχέσης Θείου και ανθρωπίνου.

Στο δεύτερο μέρος αναφέρθηκε στις ποιμαντικές ανατροπές, λέγοντας ότι η ανατροπή δεν είναι πάντα κακή.

Η έννοια της ανατροπής στην ορθόδοξη θεολογία είναι ευκαιρία επαναδιατύπωσης του τρόπου και του νοήματος της ύπαρξης κυρίως στον εαυτό μας. Η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία.

Εν τέλει ο Χριστός σαρκώνεται σε ένα κόσμο που δεν τον αναγνωρίζει και ζητά την αναγνώριση ως έκφραση ερωτικής ανταπόκρισης «εν ελευθερία».

Έρχεται με τρόπο που χρειάζεται κόπο να Τον αναγνωρίσεις. Έρχεται «εν ετέρα μορφή».

Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι σε αυτόν τον κόσμο η φανέρωση της αλήθειας της Εκκλησίας και η έμπρακτη βίωσή της είναι ο μόνος και ασφαλή τρόπος ποιμαντικής, ενώ ιδιαιτέρως στάθηκε στην ανάγκη του παραδείγματος, λέγοντας ότι ο τρόπος του χριστιανικού γάμου και οι χριστιανικές οικογένειες θα μπορούσαν να αποτελούν έμπνευση για όλους.

Ακολούθησε διάλογος μεταξύ των ιερέων, τον οποίο συντόνισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ Δαμασκηνός, που επεκτάθηκε σε διάφορα θέματα και κατά τον οποίο οι δύο εισηγητές έδωσαν τις κατάλληλες απαντήσεις.

Ο Σεβασμιώτατος κατέθεσε την δική του ποιμαντική αγωνία για το ιερό μυστήριο του Γάμου και την ποιμαντική της οικογένειας, τονίζοντας ότι η Εκκλησία πάντα θα αντιμετωπίζει ποιμαντικά τα θέματα που προκύπτουν και για αυτό θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα και προτεραιότητα στην ενοριακή και ποιμαντική ζωή, ώστε οι άνθρωποι που καταφεύγουν στην Εκκλησία να βρίσκουν στα πρόσωπα των ποιμένων, τον πατέρα με την γλυκύτητα της αγάπης, την διάθεση της προσφοράς, την υπομονή και την κατανόηση.

Ολοκληρώνοντας την σύναξη ο Σεβασμιώτατος ενημέρωσε τους Ιερείς για τρέχοντα ποιμαντικά και διοικητικά θέματα της Ιεράς Μητροπόλεως