Η σημερινή Ελλάδα στην «τροχιά» της αλλοτρίωσης
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Η πρόσφατη ψήφιση του νόμου, με τον οποίο επεκτείνεται ο θεσμός του γάμου και στα ομόφυλα ζευγάρια, είναι ένα αδιάψευστο στοιχείο, που αποδεικνύει ότι η σημερινή Ελλάδα σταθεροποιείται στην «τροχιά» της αλλοτρίωσης, στην οποία έχει εισέλθει προ πολλού. Σήμερα φορείς της αλλοτρίωσης είναι, δυστυχώς, τα μεγάλα κόμματα, που κυβέρνησαν την χώρα από την μεταπολεμική περίοδο και εντεύθεν! Θα σταθούμε στην κυβερνώσα παράταξη, την Νέα Δημοκρατία, η οποία είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο θέμα του λεγομένου «γάμου των ομοφύλων», που δίχασε βαθειά όχι μόνο την κοινοβουλευτική της ομάδα, αλλά και τον ίδιο τον Λαό. Όσα συνέβησαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο κατά την συζήτηση και την ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου για την επέκταση του θεσμού του γάμου και στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά και καθ’ όλη την προηγηθείσα περίοδο των σχετικών δαβουλεύσεων μέχρι να κατατεθεί στην Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο, θέτουν ζήτημα επανεξέτασης της πολιτικής της ταυτότητας. Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία μάς απέδειξε ότι δεν είναι πια η μεγάλη πατριωτική και παραδοσιακή παράταξη, που την εμπιστεύθηκε ο Ελληνικός Λαός και τής έδωσε την εντολή να κυβερνήσει την χώρα στις δύο τελευταίες κοινοβουλευτικές περιόδους. Η ακριβέστερη ονομασία της, σε εναρμόνιση με την σημερινή κοινοβουλευτική της πρακτική, είναι άλλη. Θα έπρεπε να λέγεται: «Νέα Δημοκρατία – Συνασπισμός σοδομιτών και αλληλεγγύων». Θα ήταν πιό έντιμο για τον κ. Μητσοτάκη, εφ’όσον ήθελε να υλοποιήσει τον εθνομηδενισμό που έκρυβε τόσα χρόνια μέσα του, να προβεί έγκαιρα, πριν δηλ. από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, στην μετονομασία της παράταξης, της οποίας ανέλαβε την ηγεσία, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες τί και ποιόν ψηφίζουν. Είναι άλλωστε σύνηθες στην σημερινή πολιτική συγκυρία να αλλάζουν τα κόμματα την ονομασία τους. Η «αριστερά του τίποτα» προσέθεσε στις «συνιστώσες» του τίτλου της την «προοδευτική συμμαχία», ενώ το ΠΑΣΟΚ με σχετική προσθήκη στον αρχικό τίτλο του έγινε «κίνημα αλλαγής». Τώρα, τί «αλλαγή» είναι αυτή, όταν το συγκεκριμένο κόμμα, όταν ήλθε στην εξουσία, ταυτίσθηκε με την «αλλαγή», είναι άλλο ζήτημα: Η αλλαγή της αλλαγής! Και ας ψάξει ο καθένας να βρει, σε τί ακριβώς μεταφράζεται αυτό.
Εν πάση περιπτώσει. Τα προαναφερθέντα κόμματα άλλαξαν τους τίτλους τους, για να παραπλανήσουν τους πολίτες ότι φέρνουν τάχα κάτι καινούργιο, με το οποίο υπόσχονται ότι θα καλυτερεύσουν την ζωή των Ελλήνων. Θα ανεβάσουν την Ελλάδα πιο ψηλά. Τί θα μπορούσε όμως να υποσχεθεί ότι θα φέρει στην Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία στην «συμμαχία» της με τους σοδομίτες; Μόνο τον «βούρκο» των Σοδόμων, στον οποίο θα πνίγονται εφεξής ο παραδοσιακός γάμος και η παραδοσιακή οικογένεια, τα «θεμέλια» δηλ. του Ελληνικού Έθνους, όπως βεβαιώνει και το άρ. 21 παρ. 1 του Συντάγματος, το οποίο αναθέτει την προστασία τους στην Πολιτεία. «Εξασφαλίσαμε», μάς είπε περιχαρής, ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης μετά την ψήφιση του επαίσχυντου νομοσχεδίου, «την ισότητα των πολιτών στον γάμο»! Για ποιά ισότητα όμως ομιλεί εδώ ο κ. Μητσοτάκης; Προφανώς δεν μπορεί να εννοεί την κατοχυρωμένη στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος «αρχή της ισότητας» όλων ενώπιον του νόμου, διότι, όπως έχω τονίσει και με άλλη ευκαιρία, σύμφωνα με την ομόφωνη άποψη της επιστημονικής θεωρίας και νομολογίας, αυτή ισχύει μόνο μεταξύ των τελούντων υπό τις ίδιες προϋποθέσεις. Και θα ήταν παραλογισμός να δεχθεί κάποιος ότι τα ανδρόγυνα, που υπερασπίζονται τον παραδοσιακό γάμο και την παραδοσιακή οικογένεια, εξομοιώνονται με τα ομόφυλα ζευγάρια των σοδομιτών, τα οποία έχουν μονίμως εστραμμένους τους εκτοξευτήρες των βολών τους εναντίον αυτών των θεμελίων του Ελληνικού Έθνους. Εξ άλλου ο γάμος, στην απόλαυση του οποίου θέλει να εξασφαλίσει την ισότητα στους σοδομίτες ο κ. Μητσοτάκης, δεν είναι αναλώσιμο αγαθό. Είναι αναλλοίωτος προαιώνιος ιερός θεσμός, με τον οποίο συμβίωσε η ανθρωπότητα στην μακραίωνη πορεία της μέχρι σήμερα και δεν επιδέχεται απρεπείς παρεμβάσεις, σαν αυτές που απετόλμησε με τον σχετικό νόμο του ο αναιδής και αναλώσιμος σημερινός Πρωθυπουργός της Ελλάδος, κ. Μητσοτάκης. Ταυτίσθηκε με αυτή την επαίσχυντη νομοθετική τομή, που θα συνοδεύει για πάντα την υστεροφημία του.
Μάς είπε ακόμη ο κ. Μητσοτάκης ότι «η Ελλάδα με την νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφύλων ζευγαριών έγινε η 16η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αναγνωρίζει αυτό που εμείς ψηφίσαμε σήμερα»! Αυτό βέβαια δεν είναι εύσημο τιμής, αλλά τίτλος ντροπής, εφ’ όσον η χώρα μας ευθυγραμμίζεται με όλη την «σαπίλα», που εκπορεύεται από τους σημερινούς Φράγκους, τους εξωμότες των αξιών του πολιτισμού μας που μεταδώσαμε σε αυτούς. Ξέχασε όμως στον ενθουσιασμό του να μάς πει ο κ. Μητσοτάκης ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ορθόδοξη χώρα που αναγνωρίζει τον «γάμο» των ομοφύλων. Αυτό για τον φορέα της σημερινής εθνικής αλλοτρίωσης, κ. Μητσοτάκη, δεν λέει πριφανώς τίποτε. Λέει όμως πολλά για όσους πιστεύουν ακόμη και υπερασπίζονται την Ορθοδοξία, το ένα δηλ. από τα δύο «υδατογραφήματα» της εθνικής μας ταυτότητας. Την νύχτα της ψήφισης αυτού του επαίσχυντου νόμου για την νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφύλων διοργανώθηκαν από τους σοδομίτες πάρτυ, για να εορτασθούν τα επινίκια, στα οποία συμμετείχε, άκουσον – άκουσον, και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπουλου (!) Δεν έγινε γνωστό, αν συμμετείχε στον χορό που στήθηκε. Τον παρακολουθούσε όμως και χαιρόταν με αυτούς που τον έσερναν «όλο Σκέρτσο, Πατέλη και καμάρι».
Τούτων ούτως εχόντων δεν πρέπει να μάς εκλήσσει η είδηση ότι το αρμόδιο Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε σύμφωνο με το Σύνταγμα το σχετικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης για την επέκταση του θεσμού του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια και απέρριψε την προσφυγή της αντισυνταγματικότητας που ασκήθηκε κατ’ αυτού πριν από την ψηφοφορία στην Βουλή. Πρέπει να ξεχάσει κάποιος τα νομικά που έμαθε και τους ερμηνευτικούς κανόνες που τα διέπουν – η κοινή λογική δεν έχει εδώ θέση – για να κατανοήσει, πώς είναι δυνατόν να είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα (το οποίο προστατεύει στο άρ. 21 παρ. 1 αυτού ρητά τον παραδοσιακό γάμο και και την παραδοσιακή οικογένεια) ένας νόμος που δίνει τα «όπλα» στους σοδομίτες, για να «γκρεμίσουν» εκείνο ακριβώς που προστατεύει το ίδιο το Σύνταγμα! Ουδεμία λοιπόν αμφιβολία υπάρχει ότι η εν λόγω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι απόφαση σκοπιμότητας. Και τέτοιες αποφάσεις τότε μόνο μπορεί να τις εξηγήσει κάποιος, εάν αναλογισθεί, ποιοί είναι εκείνοι που επιλέγουν την ηγεσία των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας. Και την επιλέγουν, για να τούς βγάλουν «τα κάστανα από την φωτιά» στις δύσκολες περιπτώσεις, όπως είναι και η προκειμένη. Συναφές είναι και το ζήτημα της ποιότητας που κουβαλούν μέσα τους εκείνοι που καλούνται να γίνουν «κήνσορες» των θεσμών. Η κ. Σακελλαροπούλου, πριν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Από εκεί την «αλίευσε» ο κ. Μητσοτάκης και την ανέδειξε στο Ύπατο αξίωμα της χώρας. Ως Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας την επέλεξε η Κυβέρνηση της «αριστεράς του τίποτα», επειδή ο εθνομηδενισμός της, η αθεΐα της και η απέχθειά της προς τον θεσμό του γάμου εναρμονίζοντο πλήρως με τις πεποιθήσεις και την πολιτική της επιλέγουσας Κυβέρνησης! Δεν πρέπει συνεπώς να μάς ξενίζει η συμμετοχή της κ. Σακελλαροπούλου στο πάρτι των σοδομιτών, όπως δεν θα έπρεπε να μάς ξενίζει και η απόφαση που ενδεχομένως θα εξέδιδε για την Συνταγματικότητα του σχετικού με τον «γάμο» των ομοφύλων νόμου, αν ήταν ακόμη στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και, για να μη παραβλέπουμε τους «κήνσορες» των θεσμών. Εκεί, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν ήταν μέχρι πρόσφατα Αντιπρόεδρος αυτού ένας ομοφυλόφιλος, που προμήθευε νεαρούς με ναρκωτικά, για να τον «βολεύουν»; Τί απόφαση θα έβγαζε αυτός ο Αντιπρόεδρος, εάν ανέβαινε στην έδρα, για να κρίνει την συνταγματικότητα του νόμου για τον «γάμο» των ομοφύλων;
Ας μη το ψάχνουμε λοιπόν άλλο. Ο λαός μας λέει μια σοφή παροιμία: «Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να συμβιβασθούμε με την «βρώμα». Πρέπει όμως να αγωνισθούμε σκληρά, για να την εξαλείψουμε από την χώρα μας, που φημίζεται για τα «αρώματα» της παραδοσιακής Ελλάδας, τα οποία ανέδιδε ανέκαθεν.
