Πώς γίνεται το Ιεραποστολικό Έργο
Όποιος δεν γνωρίζει την κατάσταση στο Κογκό είναι πολύ εύκολο να επικρίνει τους αδελφούς Ιεραποστόλους ότι ασχολούνται με γεωργικά προγράμματα και εγκαταλείπουν το βασικό τους έργο. Επιβάλλεται λοιπόν ν’ απαντήσουμε.
Η αχανής χώρα του Κογκό, που είναι 18 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, έχει πλούσια βλάστηση, άφθονα ποτάμια, ορυκτό πλούτο και γονιμότατο έδαφος για κάθε είδους καλλιέργεια. Παρ’ όλα αυτά ο λαός είναι φτωχός. Μεγάλη ήταν και είναι η συμβολή των διαφόρων Ιεραποστολών για την ανακούφισή του, ιδιαίτερα στην παροχή παιδείας και φαρμακευτικού υλικού.
Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή αγωνίζεται ν’ αγκαλιάσει τον ιθαγενή, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, προσφέροντάς του φάρμακα και παιδεία δωρεάν. Ακόμη με τα αγαθά του ζωοτροφείου και των αγροκτημάτων της προσφέρει κρέας μία φορά την εβδομάδα στα 50 παιδιά των οικοτροφείων. Κάθε μήνα θα ετοιμάσει φαγητά με κρέας για να τα διανείμει στους ασθενείς των νοσοκομείων, στους φυλακισμένους, στους λεπρούς και στους αναξιοπαθούντες της πόλεως.
Τρεις φορές τον χρόνο θα προσφέρει κρέας σ’ όλους τους εργάτες, τους δασκάλους και τους ιερείς. Ενώ Χριστούγεννα και Πάσχα θα επισκεφθεί όλους τους υπευθύνους των Κρατικών Υπηρεσιών της πόλεως να τους ευχηθεί και να τους δώσει κρέας, τυρί κλπ. Ακόμη Πάσχα και Χριστούγεννα, μετά τη Θεία Λειτουργία, όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί του Κολουέζι θα παρακαθίσουν σε κοινή τράπεζα φαγητού από τα αγαθά του ζωοτροφείου και της φάρμας. Υπολογίζεται ότι πάνω από 2000 άτομα θα φάνε φαγητό εκείνες τις ημέρες.
Τον Οκτώβριο το 1994, με έξοδα του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης της Ελλάδος, μεταφέρθηκαν ένα τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα, προσφορά Ορθοδόξων Χριστιανών, μέσω του Ιεραποστολικού Συλλόγου “Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”, με στρατιωτικό αεροπλάνο στο Λουμπουμπάσι και με προορισμό την Ιεραποστολή του Κολουέζι. Βλέποντας οι κάτοικοι των χωριών να κατευθύνεται προς το Κολουέζι ένα μεγάλο καινούργιο τρακτέρ, πολλοί χειροκροτούσαν κι έλεγαν τραγουδιστά: «Τελείωσε η πείνα στο Κολουέζι. Έρχεται τρακτέρ. Τελείωσε η πείνα».
Την ίδια χρονιά (1994) καλλιεργήθηκαν στη μεγάλη φάρμα 900 περίπου στρέμματα καλαμπόκι. Τον Μάιο – Ιούνιο 1995 η συγκομιδή ήταν θαυμαστή με τη βοήθεια του Θεού και τις ευχές των αγαπητών μας Χριστιανών Ελλάδος και Εξωτερικού. Για τα οικοτροφεία και τις φιλανθρωπίες θα καταναλωθούν τον χρόνο 100 τόννοι καλαμπόκι για την παρασκευή της βασικής τους τροφής, που λέγεται μπουκάρι. Το μπουκάρι το τρώνε αντί του σιταρένιου ψωμιού, εφόσον εκεί δεν ευδοκιμεί το σιτάρι, λόγω αποπνίξεως των στάχεων από τα αγριόχορτα, τα οποία φθάνουν τα τρία μέτρα, και της ελλείψεως λιπασμάτων.
Ο μισθός των εργατών δεν υπερβαίνει εκεί τα 80-120 δολλάρια τον μήνα. Είναι αλήθεια ότι δεν επαρκεί για να ζήσει μία πολυμελής οικογένεια. Όταν η Ιεραποστολή έχει περίσσευμα καλαμποκιού, θα προσφέρει μισό τσουβάλι τον μήνα στους εργάτες της ως ευλογία. Το ίδιο θα κάνει και για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της, τους οποίους αγωνίζεται πάντοτε παντοιοτρόπως να βοηθήσει. Όχι μόνο με τον λόγο του Θεού και τα Μυστήρια, αλλά και την πρακτική του Ευαγγελίου, που είναι η αγάπη προς τους πονεμένους αδελφούς μας, γίνεται το Ιεραποστολικό μας Έργο.
Περιττεύει να σημειώσουμε πόσοι αδελφοί μας με ποικίλα προβλήματα περιμένουν στη μεγάλη είσοδο της Ιεραποστολής ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση στα προβλήματά τους.
Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, με πλησίασε ο ταμίας του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του ναού της Ιεραποστολής κ. Μωυσής και μου είπε: «Πάτερ, καλό ήταν σήμερα το κήρυγμα του π. Μελετίου για τον εκκλησιασμό, αλλά ακούστε και το δικό μας πρόβλημα. Εσείς ξέρετε ότι μετά τη Θεία Λειτουργία θα πάτε στο τραπέζι και θα βρείτε έτοιμα τα φαγητά. Ρωτήσατε και εμάς, τι θα βρούμε να φάμε μετά τη Λειτουργία; Πώς μπορούμε να ερχόμαστε τακτικά στην εκκλησία, εφόσον κατόπιν θα μείνουμε νηστικοί; Πρέπει κάθε μέρα να ψάχνουμε να βρούμε την τροφή μας».
Από τα παραπάνω λόγια του αφρικανού Χριστιανού μας όλοι καταλαβαίνουμε ότι η Ιεραποστολή δεν είναι μόνο κήρυγμα, αλλά πρώτα συμμετοχή στο δράμα της ζωής του. Και ενθυμούμαστε τα λόγια του αγίου Ισαάκ του Σύρου που λέει: «Αν θέλεις να ωφελήσεις πνευματικά τον συνάνθρωπό σου, πρώτα θα του ετοιμάσεις φαγητό, θα τον περιποιηθείς στις ανάγκες του και μετά θα του μιλήσεις για τον Θεό».
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
