Βεροίας Παντελεήμων: Πίστη είναι ο προσωπικός συνδεσμος του ανθρώπου με τον Θεό
Την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό αγίου Μηνά Ναούσης.
Στο κήρυγμά του Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας Παντελεήμων τόνισε μεταξύ άλλων: «Η πίστη δεν είναι μια λογική προσέγγιση του Θεού, δεν είναι μια ταύτιση με μια θρησκεία ή με μια διδασκαλία που διδαχθήκαμε κάποτε στην οικογένεια ή στο σχολείο μας. Δεν είναι πίστη γενική και αφηρημένη σε μια υπέρττη δύναμη ούτε ακόμη και στον Θεό, έτσι όπως ορίζεται και περιγράφεται από τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Πίστη είναι ο πορσωπικπός σύνδεσμος του ανθρώπου με τον Θεό».
Διβάστε ακολούθως το πλήρες κείμενο του κηρύγματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήωνος.
«Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».
Ἕναν ἀπό τούς πιό συγκλονιστικούς διαλόγους τοῦ Χριστοῦ, τούς ὁποίους μᾶς παραδίδουν οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές, ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τόν διάλογο μέ τήν Χαναναία, μία γυναίκα πού δέν ἦταν Ἰσραηλίτισσα, κι ὅμως ζητοῦσε ἀπό τόν Χριστό ἕνα θαῦμα. Ζητοῦσε τή θεραπεία τῆς θυγατέρας της πού βρισκόταν ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ διαβόλου. Ζητοῦσε τό ἔλεός του μέ τρόπο πιεστικό, τρέχοντας πίσω ἀπό τόν Χριστό καί φωνάζοντας σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε οἱ μαθητές του ἐνοχλήθηκαν καί τοῦ ζήτησαν νά τῆς κάνει τή χάρη γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν παρουσία της.
Ὁ Χριστός ὅμως πού τήν ἄκουε καί πού ἤξερε, ὡς παντογνώστης, τό πρόβλημά της, ἀνθίσταται. Ὄχι γιατί δέν τήν συμπονᾶ, ὄχι γιατί δέν θέλει νά τή βοηθήσει, ἀλλά γιατί θέλει νά ἀναδείξει περισσότερο τή δύναμη τῆς πίστεώς της. Γι᾽ αὐτό καί προβάλλει ὡς ἐπιχείρημα ὅτι ἦρθε στόν κόσμο μόνο γιά «τά ἀπολωλότα πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ».
Καί ὅμως ἡ Χαναναία ἐπιμένει, ἀκόμη καί ὅταν ὁ Χριστός ἀρνεῖται νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά της καί τῆς λέγει ὅτι δέν εἶναι καλό νά πάρει κανείς τόν ἄρτο ἀπό τά παιδιά του καί νά τόν ρίξει στά κυνάρια. Ἐπιμένει καί στό τέλος κερδίζει. Κάμπτει τή φαινομενική σκληρότητα τοῦ Χριστοῦ, πού σκοπό ἔχει νά διδάξει πώς ὁ Θεός εὐχαρίστως ὑπακούει τά τέκνα του, ὅταν ἐμπιστεύονται τήν ἀγάπη του, ὅταν ἐπικαλοῦνται τό ἔλεός του. Ἐπιμένει καί στό τέλος λαμβάνει ἡ Χαναναία ὄχι μόνο τή θεραπεία τῆς θυγατέρας της ἀλλά καί τόν ἔπαινο τῆς δικῆς της πίστεως. Ἀκούει τόν Χριστό νά τήν ἐγκωμιάζει λέγοντας: «ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».
Ποιός μεγαλύτερος ἔπαινος ἀπό αὐτόν γιά τήν Χαναναία, ἀλλά καί ποιό μεγαλύτερο μάθημα γιά ὅλους μας, ἀδελφοί μου, ἀπό τό μάθημα τῆς πίστεως. Καί ὁ Χριστός τό ἐπαναλαμβάνει συχνά στούς μαθητές του, γιατί θέλει νά τό ἀφομοιώσουν. Θέλει νά κατανοήσουν τό νόημα τῆς πίστεως, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἀπόλυτη καί ἀδιάκριτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό.
Καί δέν ἔχει ἄδικο πού τό ἐπαναλαμβάνει, γιατί ἀκόμη καί ἐμεῖς πού λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό, δέν ἔχουμε αὐτό τό μέγεθος καί αὐτή τήν ποιότητα τῆς πίστεως πού θέλει ὁ Θεός νά ἔχουμε. Γιατί ἡ πίστη δέν εἶναι μία λογική προσέγγιση τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι μία ταύτιση μέ μία θρησκεία ἤ μέ μία διδασκαλία πού διδαχθήκαμε κάποτε στήν οἰκογένεια ἤ σχολεῖο μας. Δέν εἶναι πίστη, γενική καί ἀφηρημένη, σέ μία ὑπέρτατη δύναμη οὔτε ἀκόμη καί στόν Θεό, ἔτσι ὅπως ὁρίζεται καί περιγράφεται ἀπό τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Πίστη εἶναι ὁ προσωπικός σύνδεσμος τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Πίστη εἶναι ἡ ἐναρμόνιση τῆς ζωῆς μας μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πίστη εἶναι ἡ ἀπόλυτη παράδοσή μας στό θέλημά του.
Δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό, ἀλλά στή συνέχεια νά ζοῦμε ὅπως νομίζουμε· νά λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό καί στή συνέχεια νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές του ἐπιλεκτικά. Δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό ἀλλά στή συνέχεια νά ὑπακούουμε σέ ἄλλα κελεύσματα, ἀντίθετα πρός τό θέλημά του.
Δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό καί στή συνέχεια νά ἀναζητοῦμε βοήθεια ἀλλοῦ, νά καταφεύγουμε σέ πρόσωπα πού δέν ἔχουν σχέση μέ τόν Θεό καί νά περιμένουμε τή βοήθειά τους.
Καί ἀκόμη δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό, ἀλλά τόν παρακαλοῦμε μέ μισή καρδιά γιά ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν. Νά τόν παρακαλοῦμε μία φορά καί νά περιμένουμε νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά μας. Νά τόν παρακαλοῦμε μία φορά καί στή συνέχεια νά ἀπογοητευόμαστε, ὅταν βλέπουμε ὅτι δέν μᾶς τό ἐκπληρώνει καί νά ἀρχίζουμε νά κλονιζόμαστε καί νά ἀμφιβάλλουμε.
Ἄς διδαχθοῦμε σήμερα, ἀδελφοί μου, ἀπό τό παράδειγμα τῆς Χαναναίας. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν πίστη καί τήν ἐπιμονή της. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη της στόν Θεό, καί ἄς μάθουμε καί ἐμεῖς νά τόν ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα ὡς τόν μόνο δυνατό νά μᾶς δώσει τή λύση στά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν. Ἄς μάθουμε νά ἀναθέτουμε στήν ἀγάπη του τή ζωή μας, ἀποδεικνύοντας τήν πίστη μας μέ τήν ὑπακοή μας στίς ἐντολές του. Ἄς μάθουμε νά στρεφόμαστε στόν Θεό καί νά διεκδικοῦμε μέ τήν πίστη μας τή βοήθειά του γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ εἴτε προσωπικά εἴτε συλλογικά στήν κρίσιμη αὐτή ἐποχή καί γιά τήν πατρίδα μας καί γιά τόν κόσμο.
Καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Θεός δέν θά παραβλέψει τά αἰτήματά μας, ἀλλά θά ἀνταμείψει τήν πίστη καί τήν ἐπιμονή μας μέ τό θαῦμα του, καί θά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς, ὅπως καί ἡ Χαναναία, τό «γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».
