Τρισάγιο από τον Θεσσαλιώτιδος υπέρ αναπαύσεως μακαριστού Μητροπολίτου Νουβίας κυρού Ανθίμου
Το 1950 με τη διατριβή του με τίτλο Η κυριαρχική εξουσία εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και τη Αλεξανδρινή ιδία ο Άνθιμος ανακηρύχθηκε διδάκτορας θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι την κοίμησή του (26 Απριλίου 1958), σε ηλικία 68 ετών. Ετάφη στην κόγχη του Ιερού Βήματος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Πύργου Κιερίου.
Το πρωί της 3ης Σεπτεμβρίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος μετέβη στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Τ.Κ. Πύργου Κιερίου, όπου τέλεσε τρισάγιο επί του τάφου υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού Μητροπολίτου Νουβίας κυρού Ανθίμου, ο οποίος ήγαγε τα ονομαστήριά του αυτήν την ημέρα, μνήμη του αγίου και ενδόξου ιερομάρτυρος Ανθίμου.
Ο μακαριστός Αρχιερεύς κυρός Άνθιμος (Σίσκος) γεννήθηκε στον Πύργο Κιερίου. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1922, και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, κανονικού Δικαίου και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Σε μικρή ηλικία χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε διαδοχικά ως συνήγορος στα εκκλησιαστικά δικαστήρια στην Αθήνα, διευθυντής του ιεροδιδασκαλείου Λαμίας και, το 1927, εφημέριος του ελληνικού ναού της Βουδαπέστης.
Το 1930 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας του ανέθεσε τη διοργάνωση των πατριαρχικών δικαστηρίων και της αρχιγραμματείας της Ιεράς Συνόδου του, αλλά και τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα εκεί ελληνικά σχολεία.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1940 χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστοφόρο Β΄ με τον τίτλο Μητροπολίτης Νουβίας, «υπέρτιμος και Έξαρχος παντός Σουδάν, Συήνης και Πτολεμαΐδος», με έδρα το Χαρτούμ. Από το 1947 και μετά όμως διέμενε κυρίως στην Ελλάδα.
Το 1950 με τη διατριβή του με τίτλο Η κυριαρχική εξουσία εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και τη Αλεξανδρινή ιδία ο Άνθιμος ανακηρύχθηκε διδάκτορας θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι την κοίμησή του (26 Απριλίου 1958), σε ηλικία 68 ετών. Ετάφη στην κόγχη του Ιερού Βήματος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Πύργου Κιερίου.
Διακρίθηκε για τον πράο χαρακτήρα του και ως συγγραφέας. Μερικά από τα έργα του είναι τα εξής:
• Η δίκη του Ιησού, Αθήναι 1925
• Η διοίκησις της Εκκλησίας, εν Αθήναις, χ.χ. (1926;)
• «Αι διοικητικαί προϋποθέσεις ευημερίας και προόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας», Εκκλησιαστικός Φάρος, 1933, σσ. 110-113 & 219-357
• Ο γάμος και το διαζύγιον, Πατριαρχικόν Τυπογραφείον, Αλεξάνδρεια 1934
• Η γυμναστική, ο αθλητισμός, τα σπορ και η γυνή, Αλεξάνδρεια 1938
• Το Κανονικόν Δίκαιον και η φιλοσοφική αρχή nullum crimen et nulla poena sine lege, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 1956
• Ο χαρακτήρ του πολιτεύματος της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
