Γιατί με το Βάπτισμα του νηπίου δεν καταργείται η ελεύθερη βούλησή του

  • Dogma
Νηπιοβαπτισμός

Κάτω από την επίδραση των προτεσταντικών κυρίως, αλλά και άλλων αιρετικών αντιλήψεων, καθώς επίσης και της έντονης κυριαρχίας της λογοκρατίας, τίθεται συχνά το ερώτημα, εάν ο νηπιοβαπτισμός είναι σύμφωνος με το αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού.

Πίσω από το ερώτημα αυτό κρύβεται η αμφισβήτηση της πρακτικής στην Ορθόδοξη Εκκλησία να βαπτίζονται τα νέα της μέλη στην νηπιακή ηλικία και η ενθάρρυνση να εγκαταλειφθή η μακραίωνη αυτή εκκλησιαστική παράδοση. Ως βασικά επιχειρήματα προβάλλονται η θεωρούμενη έλλειψη αγιογραφικών μαρτυριών, η θεωρούμενη διαπίστωση ότι ο νηπιοβαπτισμός ήταν άγνωστος στους αποστολικούς χρόνους και στους επομένους τρεις αιώνες, και, τέλος, η απουσία της ελεύθερης βούλησης στα νήπια.

Στην περίπτωση των νηπίων δεν τίθεται καθόλου θέμα ελευθέρας βουλήσεως, διότι αυτή δεν μπορεί καθόλου να εκδηλωθή, όχι μόνον για το βάπτισμα, αλλά και για καμμία άλλη επίδραση επάνω τους. Με την ίδια λογική που κάποιοι αρνούνται το βάπτισμα στα νήπια, κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να αρνηθούν σ’ αυτά την παροχή συγκεκριμένης τροφής, ενδυμασίας, φαρμάκων, και στα μεγαλύτερα παιδιά την αποστολή στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο. Όλες αυτές οι ενέργειες θεωρούνται απαραίτητες για το καλώς νοούμενο συμφέρον του παιδιού και επιβάλλονται χωρίς την συγκατάθεσή του. Πολύ δε περισσότερο θα πρέπη να ληφθή υπ’ όψιν ότι ο διάβολος και οι δορυφόροι του δεν έχουν κανένα απολύτως ενδοιασμό να επέμβουν και να προξενήσουν την οποιαδήποτε βλάβη στο αφύλακτο από την θεία χάρη νήπιο. Επομένως δεν πρόκειται για δυνατότητα επιλογής του νηπίου, αλλά για δυνατότητα επιλογής αυτών που τάχθηκαν να προστατεύουν το νήπιο σχετικά με το ποιες δυνάμεις θα ενεργήσουν επάνω του, του Θεού ή του διαβόλου. Εξ άλλου, όταν το νήπιο ενηλικιωθή και θελήση να εγκαταλείψη την Εκκλησία, μπορεί ελεύθερα να το κάνη.

Αξίζει να κλείσουμε την σύντομη αυτή τοποθέτηση με την ομολογία ενός πρώην προτεστάντη, του Ματθαίου Γκάλλατιν, ο οποίος για χρόνια δίδασκε εναντίον του νηπιοβαπτισμού, αλλά μετά την μεταστροφή του γράφει: «Ανακάλυψα ότι όλοι αυτοί –ο Ειρηναίος, ο Ωριγένης, ο Κυπριανός και άλλοι– τιμούσαν τις Πράξεις των Αποστόλων ως θεόπνευστα κείμενα και θεωρούσαν τις απόψεις αυτές περί του Βαπτίσματος και της σωτηρίας των νηπίων απόλυτα σύμφωνες με τα κείμενα αυτά… Πρέπει να ομολογήσω ότι έχω περάσει πολλές ώρες γονατιστός κλαίγοντας και παρακαλώντας τον Θεό να με συγχωρήση που συκοφάντησα τους αγίους Του. Και όλα αυτά στο όνομα μιας ιδέας, που δεν υπήρχε καν τα πρώτα χίλια πεντακόσια χρόνια της ιστορίας της Εκκλησίας» (Διψώντας για τον Θεό, σ. 202).

 

TOP NEWS