Τύπος και ουσία
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου Η φράση του Perniola στο τελευτάιο τέταρτο του 20ου αιώνα ότι «ἡ φαινομενικότητα κινδυνεύει νά ἐπεκταθεῖ τόσο ὥστε νά καλύψει τό Εἶναι»[1], συνετάραξε τα δεδομένα της φαινομενικής πραγματικότητας της “Κοινωνίας του Θεάματος”. Ο Perniola εστιάζει τις παρατηρήσεις του γύρω από την έννοια του «ὁμοιοματικού φαινομένου»[2], λέγοντας ότι το τελευταίο επειδή δεν […]
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Η φράση του Perniola στο τελευτάιο τέταρτο του 20ου αιώνα ότι «ἡ φαινομενικότητα κινδυνεύει νά ἐπεκταθεῖ τόσο ὥστε νά καλύψει τό Εἶναι»[1], συνετάραξε τα δεδομένα της φαινομενικής πραγματικότητας της “Κοινωνίας του Θεάματος”.
Ο Perniola εστιάζει τις παρατηρήσεις του γύρω από την έννοια του «ὁμοιοματικού φαινομένου»[2], λέγοντας ότι το τελευταίο επειδή δεν εντάσσεται στο ίδιο το Εἶναι, βρίσκεται σε μια διαρκή πορεία και αναζήτηση ανάμεσα στο Εἶναι και στο τίποτα[3].
Ο άνθρωπος αδυνατεί να παρακολουθήσει αυτήν την επέκταση της φαινομενικότητας, γιατί ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι αδυνατεί προτίστως να αντιληφθεί την ψευδεπίφαση του φαινομένου, την έντεχνη «ἀπόκρυψη τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ φαινομενικότητα ἔχει ἀποκρύψει τό Εἶναι, εἶναι μ’ἄλλα λόγια ἀπόκρυψη μίας ἀπόκρυψης»![4].
Παραπομπές:
[1] Perniola Mario, Η Κοινωνία των Ομοιωμάτων, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1991, σελ. 69. Για την “Κοινωνία του θεάματος” βλέπε σχετικά: Debord Guy, Η Κοινωνία του θεάματος, Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2000, Postman N. , Amousing Ourselves to Death, Discourse in the Age of the Show Business, Penguin Books, New york 1985.
[2] Γαϊτάνη Β. Homo mediator και homo theologicus, σελ. 281.
[3] Αυτόθι, σελ. 281.
[4] Αυτόθι, σελ. 282.
