Στον Πλάτανο για την εορτή του Αγίου Ανδρέα ο Βεροίας Παντελεήμων
Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Ανδρέου Πλατάνου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας; κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλ᾽ οὐ πολλούς πατέρας· ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ διά τοῦ εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννησα».
Τήν πνευματική σχέση τοῦ ἀποστόλου Παύλου μέ τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου περιέγραψε τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί ἡ σχέση αὐτή εἶναι σχέση πατρότητος, εἶναι δεσμός ἰσχυρός πού ὀφείλεται στήν νέα γέννηση, στήν ἀναγέννηση πού προσφέρει ὁ ἀπόστολος μέσω τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ σέ ὅσους πιστεύουν.
Ὅσους διδασκάλους τῆς πίστεως στόν Χριστό καί ἄν ἔχετε, λέγει ὁ ἀπόστολος, ἔχετε ἕνα μόνο πατέρα· γιατί ἐγώ εἶμαι αὐτός πού σᾶς γέννησα διά τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ πνευματική αὐτή σχέση δέν περιορίζεται μεταξύ τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου. Ἐπεκτείνεται καί μεταξύ τῶν ἄλλων ἀποστόλων καί ὅλων τῶν χριστιανῶν, καθώς καί ἡ δική τους σπορά τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου ἦταν αὐτή πού συνέβαλε στήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννηση τῶν ἀνθρώπων.
Στόν ρόλο, λοιπόν, τοῦ πνευματικοῦ πατέρα βρίσκεται καί ὁ ἑορταζόμενος καί τιμώμενος σήμερα ἅγιος πρωτόκλητος ἀπόστολος Ἀνδρέας.
Πρῶτος αὐτός ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐπάνω στή γῆ κλήθηκε ἀπό τόν Χριστό νά τόν ἀκολουθήσει καί νά γίνει μαθητής του!
Δέν τόν γνώριζε. Δέν τόν εἶχε ἀκούσει. Δέν εἶχε δεῖ τά θαύματά του. Τό μόνο πού ἤξερε ἦταν αὐτό πού εἶχε ἀκούσει ἀπό τόν διδάσκαλό του, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ».
Τί μποροῦσε νά καταλάβει ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας μόνο ἀπό αὐτή τή φράση; Κανείς δέν μπορεῖ νά ξέρει. Ὅλοι ὅμως ξέρουμε τί ἦταν αὐτό πού ἄγγιξε τήν ψυχή του καί ἀποφάσισε νά τόν ἀκολουθήσει. Ἦταν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἡ γλυκύτητα τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, πού τόν ἔκαναν νά μείνει κοντά του ὄχι μόνο ἐκείνη τήν ἡμέρα ἀλλά γιά πάντα, γιά ὅλη του τή ζωή.
Ἀσφαλῶς μεγάλη καί δύσκολη ἀπόφαση πού δέν μπορεῖ νά τήν πάρει ὁ καθένας. Ἀλλά ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας ὄχι μόνο τόλμησε νά τήν πάρει, ἀλλά ἔσπευσε νά καλέσει καί τόν ἀδελφό του νά γνωρίσει τόν Χριστό. Ὄχι μόνο ἀκολούθησε τόν Χριστόν, ἀλλά ἔγινε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς γνωριμίας του ἀπόστολός του.
Γιατί τί ἄλλο κάνει ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας ὅταν, μετά τήν πρώτη συνάντησή του μέ τόν Χριστό, ψάχνει τόν ἀδελφό του γιά νά τοῦ πεῖ: «Εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Χριστόν».
Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν πρώτη στιγμή ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας δέν θέλει νά κρατήσει τόν θησαυρό πού βρῆκε μόνο γιά τόν ἑαυτό του. Γι᾽ αὐτό τόν μοιράζεται. Γι᾽ αὐτό τόν προσφέρει. Γι᾽ αὐτό τόν κάνει γνωστό.
Στή δική του πίστη στηρίζεται τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ. Στή δική του πίστη στηρίζεται ἡ Ἐκκλησία. Στήν ἀγάπη του γιά τόν Χριστό καί τούς ἀνθρώπους στηρίχθηκε καί ὅλο τό ἀποστολικό του ἔργο. Γιατί δέν εἶναι μόνο ὁ ἀπόστολος Παῦλος πού πέρασε ὅλες αὐτές τίς ταλαιπωρίες πού περιγράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἀπόστολοι καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἀπόστολος Ἀνδρέας. Καί ὅμως τίς ὑπέμεινε ὅλες καί ὑπέμεινε καί τόν σταυρικό θάνατο προκειμένου νά κηρύξει σέ ὅσο περισσότερους ἀνθρώπους μποροῦσε τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί νά τούς ἀναγεννήσει ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
«Ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλ᾽ οὐ πολλούς πατέρας».
Πατέρες μας εἶναι οἱ ἀπόστολοι, πατέρας μας καί ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, γιατί καί σ᾽ αὐτόν ὀφείλουμε τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ἔκανε γνωστό στήν Ἐκκλησία καί στόν κόσμο τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας του μετέδωσε στήν Ἐκκλησία τήν αὐθεντική μαρτυρία του γιά τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου, θέτοντας μέ τό κήρυγμά του, μέ τή ζωή του καί μέ τό μαρτύριό του τίς βάσεις τῆς δικῆς μας πίστεως, τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως ἐν Χριστῷ καί τῆς δικῆς μας σωτηρίας.
Ἄν συγκρίνουμε τή δική μας πίστη καί τή δική μας ἀποφασιστικότητα μέ τήν πίστη καί τήν ἀποφασιστικότητα τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου θά διαπιστώσουμε τή μεγάλη ἀπόσταση πού μᾶς χωρίζει. Θά διαπιστώσουμε πόσο δύσκολα πειθόμαστε ὄχι νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό σέ ὅλη μας τή ζωή, ὅπως ἔκανε ὁ ἑορταζόμενος ἀπόστολος ἐγκαταλείποντας τά πάντα, ἀλλά νά κάνουμε ἔστω καί τήν παραμικρή ὑποχώρηση, ἔστω καί τήν παραμικρή ἀλλαγή στίς συνήθειές μας γιά νά ἐφαρμόσουμε μία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, γιά νά ἀκολουθήσουμε σέ ἕνα σημεῖο μόνο τόν Χριστό.
Ἄν θέλουμε ὅμως νά τιμήσουμε πραγματικά τόν ἀπόστολο Ἀνδρέα θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς δικῆς του ζωῆς καί τῆς δικῆς του πορείας. Θά πρέπει νά μιμηθοῦμε τήν ἄδολη πίστη του, πού εἶναι ἔκφραση τῆς ἁγνῆς καί καθαρῆς ψυχῆς του, καί τήν τόλμη του.
Ἄν ἡ πίστη καί ἡ τόλμη χάρισαν σέ ἐκεῖνον τήν τιμή νά γίνει ὁ πρωτόκλητος τῶν ἀποστόλων, σέ μᾶς μποροῦν νά ἐξασφαλίσουν τή σωτηρία μας.
