Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος: Συμπόρευση με τον Χριστό – Συνέντευξη στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η «Αγία» ως καλείται και ονομάζεται, αναμφισβήτητα, αποτελεί για τους πιστούς το ¨στάδιο¨, την απαρχή και το ξεκίνημα μιας μεγαλύτερης πνευματικής προσπάθειας, από πλευράς των πιστών, προκειμένου εντός του πνευματικού στίβου της καθημερινότητος, να καλλιεργήσουν κάθε υψοποιό αρετή και να απεκδυθούν κάθε φίλαυτη και φιλάρεσκη ενέργεια, που τους κρατά δέσμιους στον εγωισμό και στην αποξένωσή τους από τους συνανθρώπους τους.
Γι΄ αυτή την κατανυκτική περίοδο μίλησε στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, ο οποίος πάντοτε, με την ευγένεια και την καλοσύνη που τον χαρακτηρίζει και παρά τις πολλές ποιμαντικές και διοικητικές του ενασχολήσεις, δεν αρνήθηκε νας μας μιλήσει για την ουσία και το αληθινό περιεχόμενο αυτής της περιόδου.
«Για μια ακόμη φορά στο ρουν της Ιστορίας και στο πέρασμα του χρόμου, έρχεται η Μεγάλη Τεσσαρακοστή να μάς υπενθυμίσει πως και η ζωή μας είναι μια μικρογραφία αυτής της Τεσσαρακοστής, την οποία καλούμαστε να διανύσουμε. Διερχόμαστε αυτήν κάθε χρόνο, ως τόνισα, και μοιάζει με μικρογραφία της ζωής μας, που έχει αρχή και καταλήγει στο τέλος στην Ανάσταση του Χριστού μας και η οποία σηματοδοτεί και την προσωπική μας ανάσταση, μια σταυροαναστάσιμη πορεία με κόπο και πνευματικές χαρές που γεύεται ο πιστός», σημείωσε ο κ. Ευγένιος.
Ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε ιδιαίτερα την πνευματική προετοιμασία των πιστών αλλά και όλων μας, που καλούμαστε να επιδείξουμε όχι μόνο τη Σαρακοστή, όλο το χρόνο, αλλά εντονότερα αυτή την περίοδο. Και αυτή η προετοιμασία δεν είναι άλλη από το να καλλιεργήσουμε την αγάπη, την αλήθεια, την συγχώρεση, την ανεκτικότητα, τη μακροθυμία και την ανοιχτοσύνη προς όλους, αν πραγματικά θέλουμε η πορεία μας να είναι ουσιαστικά σταυροαναστάσιμη και ο απώτερος στόχος η ανάσταση του εαυτού μας με την Ανάσταση του Χριστού.
«Όπως κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μάς προσκαλεί σε αυτόν τον πνευματικό αγωνα, έτσι και στην καθημερινότητα της ζωής μας να αγαπήσουμε τη μετάνοια, την καταλλαγή, να εγκολποθούμε την ανεξικακία, τη μακροθυμία, τη συγχωρητικότητα και να ζήσουμε όχι όπως μάς αρέσει εμάς, αλλά όπως θέλει ο Θεός και όπως μάς ευαγγελίζεται η Εκκλησία», συμπλήρωσε ο κ. Ευγένιος.
Μάλιστα, ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε και την έννοια της άμιλλας εντός του πνευματικού αυτού στίβου της καθημερινότητας, μιας άμιλλας που σέβεται κάθε πρόσωπο, κάθε ¨άλλον¨ και μεταποιεί τον πνευματικό αγώνα σε μια κοινή προσπάθεια, όπου, ασφαλώς έχει σημασία η προσπάθεια ενός εκάστου, όμως, πάντοτε, σε σχέση με τον περιβάλλοντα κόσμο του και ποτέ απομονωμένος και στο περιθώριο.
«Συναθλούντες όλοι μαζί στο στάδιο των αρετών, προσβλέπουμε με ελπίδα και αισιοδοξία το τέλος, που δεν είναι άλλο από τη συσταύρωση με το Λυτρωτή Χριστό, ώστε να ακολουθήσει και η συνανάσταση, για να επαληθευθεί ορθοπράκτως και εκ των έργων μας το ¨συμπορευθώμεν και συσταυρωθώμεν ίνα και συζήσωμεν αυτώ¨», κατέληξε ο κ. Ευγένιος.
Αυτή η πορεία προς το Πάθος, τόνισε ο κ. Ευγένιος, δεν είναι μια μελαγχολική, μια μονότατη πορεία του ανθρώπου. Αγωνίζεται και συναγωνίζεται τον ¨καλόν αγώνα¨ και συναναστρέφεται τον κόσμο γύρω του, προς τον οποίον και στον οποίον πρέπει να εκφράζει και να αποτυπώνει την έκφραση της αγιοπνευματικής του εμπειρίας ως ορθοπραξία, ώστε να συνοδεύει ο λόγος τα έργα και οι πράξεις τη θεωρία.
Τότε, η πορεία αυτή καθίσταται μια ευλογημένη μετάβαση και ανάβαση προς τα υψηλά, καθώς ο πιστός βιώνει ολόθερμα και από βάθους την εν Χριστώ αγάπη και μακροθυμία και τη διοχετεύει προς όλους αβίαστα, όχι γιατί επιθυμεί κάτι να δείξει ή να προβάλλει, αλλά γιατί αποτελεί το πενταπόσταγμα της πνευματικής του ζωής και της όλης του εν Χριστώ διαγωγής στον κόσμο.
Στο τέλος, ο κ. Ευγένιος, προς τον οποίο και πάλι η «Κ.τ.Ο.» εκφράζει θερμές ευχαριστίες, ευχήθηκε ειρήνη και αγάπη Χριστού σε όλο τον κόσμο, ώστε θωρακισμένοι με την ανεξικακία και την πνευματική άμιλλα, να βιώσουμε το αληθινό νόημα των ημερών, που δεν είναι άλλο από την έκφραση της συγγνώμης, της συγχώρησης και της ολοκληρωτικής αποδοχής του άλλου, που είναι πρόσωπο και εικόνα του Θεού.
