Χαρά και Ειρήνη
Η ψυχωφελή Τεσσαρακοστή έφτασε στο τέλος της. Το πέλαγός της το περάσαμε με τις φουρτούνες των πειρασμών και με την γαλήνη των ιερών ακολουθιών.
Αρχίζει πλέον η αντίστροφη μέτρηση για το Θείο Πάθος και την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου. Εκεί άλλωστε είναι η σκέψη μας και η ψυχοσωματική μας ετοιμασία που προηγήθηκε. Το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα θα μας δείξει το γιατί έγιναν όλα αυτά και θα συμβούν τα επόμενα. Μεταξύ άλλων, δύο λέξεις θα μας δώσουν και την στοχοθεσία του Χριστού. Το «χαίρεται» και το «ο Θεός της ειρήνης», περικλείουν νοήματα πολλά, απαντούν σε αγωνίες και καθοδηγούν το μέλλον. Χαρά και Ειρήνη! όταν υπάρχουν η κοινωνία είναι ζώσα και δημιουργική, ελπιδοφόρα και προοδευτική. Όταν λείπουν αφήνουν πίσω τους συντρίμμια ανθρώπων και κοινωνιών. Μένει η οσμή του κάθε λογής θανάτου και ο οδυρμός της απώλειας.
Ο πόλεμος προϋποθέτει μίσος, διαίρεση, αντιπάλους και φέρνει αφανισμό, ανασφάλεια, οπισθοδρόμηση. Σε λίγες ημέρες όντως θα δούμε πάλη του Ιησού με τον θάνατο, και τη νίκη Του νίκησε στο πεδίο μάχης του Άδη. Ο Σταυρός και ο Γολγοθάς θα υπάρξουν ως απλοί ενδιάμεσοι σταθμοί. Η αντιδικία έληξε με την έγερσή Του και την εμφάνισή Του στους μαθητές Του, σε γυναίκες, στον κόσμο. Παρουσιάσθηκε τόσες φορές, όσες για να πεισθούν πάντες ότι τα περί τριημέρου ταφής και Ανάστασης δεν ήταν υποσχέσεις της στιγμής, εξαγγελίες για άλλους, λόγια χωρίς αντίκρισμα.
Μετά την Ανάστασή Του δεν βλέπουμε βαρύγδουπες θριαμβολογίες και νικητήρια τραγούδια, παρά ακούμε μόνο μια λέξη: «χαίρεται!». Το επαναλαμβάνει αύριο ο Θείος Παύλος γιατί ήξερε ότι αυτό μας λείπει. Η ζωή μας όντως μπορεί να μην φιλοξενεί και τις καλύτερες προϋποθέσεις για να ευφραινόμαστε. Προβλήματα μύρια και βάσανα πολλά μας κάνουν ώστε η αίσθηση της χαράς να είναι παροδική και με αφορμές λίγες και της στιγμής. Άμεσα προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα και η απαισιοδοξία φαντάζει ως μόνη διέξοδο. Λάθος!
Η Εκκλησία μάς προτρέπει να χαιρόμαστε όχι από αναισθησία, αλλά λόγω του Βαπτίσματός μας. Να μην είμαστε εκτός τόπου και χρόνου, αλλά να τους γεμίζουμε με ελπίδα που θα φτάνει στη σιγουριά, ότι το αύριο θα είναι ομορφότερο από το σήμερα. Εγγύηση είναι η ζωή του Χριστού, το παράγγελμά Του, η Ανάστασή Του. Δεν θα χαθούμε, έχουμε αποκούμπι, δίδαγμα και παράδειγμα. Ειρηνεύουμε πρώτα με τον εαυτό μας, ύστερα με τους άλλους και τέλος με τον Θεό. Θα μπορέσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε πειρασμούς, προβλήματα και πολέμους. Πάντα νικηφόροι. Οφείλουμε να εκφράζουμε την θλίψη μας εκεί που ο αξίζει και να δακρύζουμε όταν οι καταστάσεις το απαιτούν. Δεν είμαστε εξωκοσμικοί. Σ’ αντίστοιχη περίπτωση γέλια και αισιοδοξία είναι στις καρδιές των Ορθοδόξων βαθιά χαραγμένες.
Χαρά και Ειρήνη! Όσο και αν φαίνονται ότι απουσιάζουν από την κοινωνία μας, τόσο πρέπει να έρχεται η δική μας απόφαση να τις εντάξουμε στην ζωή μας με αγώνα πνευματικό. Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ευκαιρία μέγιστη. Άλλο θλίψη εξαιτίας γεγονότων και άλλο μεμψιμοιρία. Άλλο κλαίμε και άλλο κλαιγόμαστε. Έχουν αρκετοί αλλοιώσει το ορθόδοξο ήθος ταυτίζοντάς το με ευσεβοφάνεια-σοβαροφάνεια καταδικάζοντας κάθε τι που ξέρει να διακρίνει το γέλιο με μέτρο και την ανεπιτήδευτη θλίψη. Κάθε άλλη επιλογή για την ειρήνη και τη χαρά, καταντά νοσηρή πραγματικότητα και υπηρετεί σκοπιμότητες. Τα λόγια του Απόστολου πάντως αύριο πριν το Ευαγγέλιο άλλα θέλουν να μας παρουσιάσουν. Αν τ΄ ακούσουμε θ΄ αλλάξουμε εμείς και οι άλλοι, ο κόσμος όλος.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
