Πασχαλινό μήνυμα Μητροπολίτη Χίου
Ἀνάσταση σημαίνει πίστη στή ζωή: στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀναστημένη ζωή. Στήν Ἐκκλησία ἁγιάζεται καί μεταμορφώνεται ὁλόκληρη ἡ ζωή μας. Κάθε ὥρα καί στιγμή τοῦ βίου μας γίνεται Πάσχα, δίοδος «ἐκ θάνατου πρός ζωήν». Αναφέρει στο μήνυμά του για το Πάσχα 2016 ο Μητροπολίτης Χίου.
Κατά τήν ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία, δοξολογοῦμε «Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν» καί μέ τήν ἱερουργία τῆς ἀναίμακτης θυσίας «πίομεν πόμα καινόν», ἀναστάσεως καί ζωῆς. Εἶναι τό ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Σωτῆρος ἐκχυθέν αἷμα καί ὕδωρ –τό βάπτισμά μας στήν ὄντως Ζωή: «Ὡς ἔπληξε Μωσῆς ὁ θεράπων σου, ράβδῳ τήν πέτραν τυπικῶς, τήν ζωοποιόν σου Πλευράν προδιετύπου, ἐξ ἧς πάντες πόμα ζωῆς, Σωτήρ, ἀντλοῦμεν». Εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, «τό ὑπέρ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Εἶναι τό πόμα τοῦ δείπνου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μή πίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτό πίνω καινόν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ» (Μαρκ. 14, 25· πρβλ. Ματθ. 26, 29· Λουκ. 22, 18). Τήν πρόγευση αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας λαμβάνουμε κατά τή συμμετοχή μας στό Κυριακό δεῖπνο, τή θεία Εὐχαριστία: «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ἰω. 6, 54). Γευόμεθα τοῦ ἑνός Ἄρτου, ὁ ὁποῖος εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί τοῦ ἑνός Ποτηρίου, τοῦ περιέχοντος τό καινόν τῆς ἀμπέλου γέννημα, τό ὁποῖον εἶναι Αἷμα Χριστοῦ τό ἐκχυθέν, ἐκ τῆς ἀκηράτου Αὐτοῦ πλευρᾶς καί πληροῦν ἡμᾶς «εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν».
Ζοῦμε μέσα στήν ἐλευθερία καί τή χάρη τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ ἤ παραμένουμε ἀκόμη αἰχμάλωτοι στή γῆ τῆς δουλείας; Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει ἐπιγραμματικά: «Πάσχα εἶναι ἡ προσφορά τῆς Εὐχαριστίας καί ἡ μυστική θυσία πού γίνεται σέ κάθε σύναξη». Ὅλα μέσα στήν Ἐκκλησία μας, ἡ πίστη, ἡ λατρεία, ἡ ζωή Της, θεμελιώνονται στήν Ἀνάσταση, τήν πηγή ἀπό τήν ὁποία ἀναβλύζει ἡ ἀληθινή ζωή. Εἶναι ἡ ταυτότητά μας ὡς Χριστιανῶν· ἡ πληρότητα τῆς ψυχῆς μας· τό θεμέλιο στό ὁποῖο κτίζουμε τίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους· ἡ δύναμη πού ἐμπνέει καί διαμορφώνει τό ἦθος μας. Εἶναι στάση ζωῆς, ἔμπρακτο βίωμα. Βιώνουμε τό Πάσχα ὡς γεγονός προσωπικό: τή διάβαση ἀπό τήν πνευματική δουλεία στήν ἐλευθερία πού χαρίζει στά τέκνα Του ὁ Θεός· τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν πνευματική νεκρότητα καί τή ζωοποίησή μας διά τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ· τή διάβαση ἀπό τή μόνωση τοῦ ἐγωισμοῦ στά οὐσιώδη τῆς κοινωνίας μέ τούς ἀδελφούς μας.
Ἀναφέρει ἡ θεία Γραφή ὅτι ὁ Χριστός εἶναι «ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς», «ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς», καθώς καί τό «καινόν πόμα», εἰς κοινωνίαν τοῦ ὁποίου μᾶς καλεῖ ὁ ἱερός Δαμασκηνός τή νύκτα τῆς Ἀναστάσεως. Ἄνευ ἄρτου καί ὕδατος καί ἄλλης τοῦ σώματος τροφῆς ἀποβαίνει ἀδύνατη ἡ διατήρηση τῆς σωματικῆς ζωῆς. Ὁμοίως καί «ὁ μή τρώγων» τόν οὐράνιον ἄρτον καί «μή πίνων τό αἷμα τοῦ Κυρίου, οὐκ ἔχει ζωήν ἐν ἑαυτῷ». Κατά τήν Εὐχαριστία οἱ πιστοί «τήν ζωήν τρώγουσι, τήν ζωήν πίνουσι», ὅπως σημειώνει ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος. Τήν πρόγευση τῆς μακαριότητος τῆς καινῆς ζωῆς, τήν ὁποία βιώνουμε σέ κάθε εὐχαριστιακή Σύναξη, γεύεται ἡ πάντοτε διωκομένη Ἐκκλησία μας, διά τῆς ὁποίας κοινωνοῦμε τό ποτήριον τῆς Ζωῆς, «τόν ποτιμώτατον οἶνον τοῦ Θεοῦ».
Ἀνάσταση σημαίνει πίστη στή ζωή: στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀναστημένη ζωή. Στήν Ἐκκλησία ἁγιάζεται καί μεταμορφώνεται ὁλόκληρη ἡ ζωή μας. Κάθε ὥρα καί στιγμή τοῦ βίου μας γίνεται Πάσχα, δίοδος «ἐκ θάνατου πρός ζωήν». Ὅλοι προστρέχουμε στήν Ἐκκλησία γιά τήν Ἀνάσταση. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ εὐλογημένη γῆ, ἡ χριστιανική Μητέρα μας, ἡ ὁποία μᾶς γεννᾶ καί μᾶς ἀνασταίνει. Ὅποιος δέν ἔχει Μητέρα τήν Ἐκκλησία, δέν μπορεῖ νά ἔχει καί τόν Θεό Πατέρα. Εἶναι τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπου φυτεύεται ὁ νέος, καινός ἄνθρωπος στόν Παράδεισο τῆς Χάριτος καί τρέφεται μέ τόν καρπό τοῦ δέντρου τῆς ζωῆς. Εἶναι οἶκος τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπου ὁ ἄνθρωπος εὑρίσκει τόν ἑαυτό του καί πραγματοποιεῖ τή ζωή στήν πληρότητά της. Εἶναι ἡ ἴδια μας ἡ ζωή, ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἐκτός τῆς φθορᾶς καί τῆς ματαιότητος, τῆς ἀλογίας καί τοῦ θανάτου. Εἶναι ἡ λύτρωση καί ἡ σωτηρία γιά μᾶς καί ὅλους ἐκείνους, τούς ὁποίους οἱ ἰδέες, οἱ ἰδεολογίες, τά καθεστῶτα καί τά συστήματα διαγράφουν, διασύρουν καί καταδιώκουν.
Ἡ Ἐκκλησία πρωτίστως εἶναι ἡ λειτουργική κοινότητα, ἡ εὐχαριστιακή σύναξη. Πορεύεται πρός τόν Θεό μέ τόν Θεό, δεομένη ὡς κατέχουσα τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου καί τό μυστικό της διακονίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἐκκλησία ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ, διότι ἐν ἀγάπῃ ἐλευθερωνόμαστε καί σωζόμαστε. Εἶναι ἡ νικήτρια τοῦ θανάτου, «ἡ ζωή ἡ ἀθάνατος» γιά κάθε ἄνθρωπο καί κάθε ἐλάχιστο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ προσφερομένου καί ἀγαπῶντος Θεοῦ, «πόμα καινόν», Ζωή ἐκ τοῦ κοινοῦ μας Τάφου.
Ἄς ἀξιωθοῦμε ὅλοι νά κοινωνήσουμε μέ τόν Χριστό, τόν ἀναστάντα Σωτῆρα μας, τό καινόν τοῦτο πόμα από τό ποτήριον τῆς ζωῆς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Του.
Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκος
