Άφοβοι και ατρόμητοι
Σήμερα η χαρά μας είναι μεγάλη, γιατί «Χριστός εγήγερται Εκ νεκρών» (Α΄ Κορ. ιε, 20). Έχουμε ξανά ανάμεσά μας τον Μεσσία αναστημένο και πρόθυμο να προσφέρει την λύτρωση.
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος
Μέσα στον εκκλησιαστικό χωρόχρονο πρωτεύουσα θέση κατέχει η εορτή της του Κυρίου Αναστάσεως. Οι επόμενες αυτής ημέρες είναι η περίοδος εκείνη που όλα λαμπροφορούν και η γλώσσα ψάλλει τον γλυκόφθογγο παιάνα:
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!»
Μόλις πριν λίγες ημέρες Τον είδαμε να δέχεται ραπίσματα και ταπεινώσεις, Τον είδαμε να κρεμάται επί Σταυρού, ως κακούργος και ληστής.
Σήμερα όμως η χαρά μας είναι μεγάλη, γιατί «Χριστός εγήγερται Εκ νεκρών» (Α΄ Κορ. ιε, 20). Έχουμε ξανά ανάμεσά μας τον Μεσσία αναστημένο και πρόθυμο να προσφέρει την λύτρωση.
Το έργο του Ιησού θα παρέμενε απλά διδακτικό και θεραπευτικό, αν δεν ερχόνταν το εκούσιο Πάθος Του και από τον Σταυρό του Μαρτυρίου Του «τράβηξε όλες τις αμαρτίες μας», μας λέει ο Μέγας Βασίλειος (Migne 30.512). Το έργο του Θεανθρώπου έγινε πια και σωτηριολογικό.
Με αυτόν τον τρόπο και οι Προφητείες εκπληρώθηκαν και το κοσμοσωτήριο έργο του Θεού έλαβε την αξία του.
Μετά την Ανάσταση του Χριστού ο άνθρωπος δεν βλέπει με φόβο και τρόμο τον βιολογικό θάνατο. Τούτος γίνεται πλέον μια τυπική διάβαση από την πρόσκαιρη βιωτή στην πραγματική και αιώνια ζωή, εκεί που δεν υπάρχει «πόνος, λύπη ή στεναγμός», (από την νεκρώσιμο ακολουθία).
Η Κυριακή Ανάσταση αποτελεί την θεϊκή πράξη για την απόπειρα συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον Άδη, αφού ο τελευταίος χάνει τη δύναμή του.
Η Ανάσταση του Κυρίου δεν είναι κάτι το στατικό. Είναι γεγονός με δυναμική μέσα στην Εκκλησία, που μόνο Εκείνη μπορεί να το γιορτάζει με προοπτική αιωνιότητας, να το βιώνει ως η μονή ζωογόνος δύναμη και να βεβαιώνει διαχρονικά ότι «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!».
