Στον εσπερινό της Μεταμορφώσεως

• Dogma
• 05 Αυγούστου 2016
• 9:28

Στο πρόσωπο του Χριστού, στη μυστηριακή πραγματικότητα του Σώματός Του και στη ζωή των αγίων, προοικονομείται η μεταμόρφωση ολόκληρου του σύμπαντος.

Το βράδυ στον εσπερινό της Μεταμορφώσεως θα ψάλλουμε:
» Την σην του μονογενούς σου Υιού προορώμενος, εν Πνεύματι δια σαρκός, προς ανθρώπους επιδημίαν ο θεοπάτωρ Δαυϊδ πόρρωθεν προς ευφροσύνην συγκαλείται την κτίσιν, και προφητικώς ανακράζει, Θαβώρ και Ερμών εν τω Ονόματί σου αγαλλιάσονται. Εν τούτω γαρ επιβάς τω όρει Σωτήρ μετά των μαθητών σου, την αμαυρωθείσαν εν Αδάμ φύσιν, μεταμορφωθείς, απαστράψαι παλιν πεποίηκας…»

δηλαδή:
«Προβλέποντας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο πρόγονός Σου Δαυίδ την επίσκεψη και παραμονή Σου με ανθρώπινη σάρκα μεταξύ των ανθρώπων, μονογενή Υιέ του Θεού, προσκαλεί την κτίση να χαρεί μαζί του και με δυνατή φωνή ανακράζει προφητικά: «Θαβώρ και Ερμών θα ευφραίνονται με το Όνομά Σου». Διότι όταν ανέβηκες στο όρος Θαβώρ μαζί με τους μαθητές Σου, Σωτήρα μας, και μεταμορφώθηκες, έκανες την ανθρώπινη φύση, που είχε αμαυρωθεί στο πρόσωπο του Αδάμ, να ξαναλάμψει σαν αστραπή«.

«Ο δοξασμός του ανθρώπου, ο οποίος είναι επίσης ο δοξασμός ολόκληρης της δημιουργίας, θα πρέπει βεβαίως να εννοηθεί εσχατολογικά. Στο πρόσωπο του Χριστού, στη μυστηριακή πραγματικότητα του Σώματός Του και στη ζωή των αγίων, προοικονομείται η μεταμόρφωση ολόκληρου του σύμπαντος. Όμως, η ενεργός πραγματοποίηση της μεταμόρφωσης αυτής δεν έχει επέλθει ακόμη. Αυτός ο δοξασμός, ωστόσο, είναι όντως ήδη μία ζώσα εμπειρία η οποία είναι προσιτή σε όλους του Χριστιανούς, ιδιαίτερα κατά τη θεία Λατρεία. Μόνον αυτή η εμπειρία μπορεί να προσδώσει στόχο και νόημα στην ανθρώπινη ιστορία».