Η νέα μόδα των διαδικτυακών «Εκκλησιών»
Οι άνθρωποι αυτοί ενώ είναι στους χώρους τους, σπίτι, εργασία και όπου αλλού μέσω της online σύνδεσης, ένας από τους πάστορες ευλογεί εικονικά, έχουν ένα ποτήρι με κρασί και ψωμί και μετέχουν, όπως λένε έτσι στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Λότσιος Ιωάννης
Το διαδίκτυο αποτελεί έναν ανοικτό χώρο για την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και ανταλλαγή ιδεών. Όμως ενέχει και κινδύνους δημιουργίας νέων παραφυάδων και παραπλανητικών ομολογιών στον εικονικό κόσμο του διαδικτύου. Όπως πολλοί άνθρωποι τακτοποιούν τις εργασίες , αγορές, επιθυμίες μέσω του διαδικτύου, δημιουργήθηκαν και διαδικτυακοί τόποι για την πίστη.
Ένας από αυτούς τους τόπους είναι και η λεγόμενη κατα γενική αναφορά η «Διαδικτυακή Εκκλησία». Η «Εκκλησία του Διαδικτύου» η αλλιώς και «cyberchurch», είναι ο όρος που αναφέρεται σε μια ποικιλία τρόπων, που μια θρησκευτική ομάδα χρησιμοποιεί στο διαδίκτυο για να διευκολύνει τις θρησκευτικές και τελετουργικές της δραστηριότητες.
Μια μέθοδος που εφαρμόζεται είναι η ενημερωτική ή κηρυγματική μορφή μιας ομολογίας για τα θρησκευτικά της πιστεύω. Στη συνέχεια αυτό εξελίχθηκε με την μορφή βίντεο, podcasts και blogs.
Εκτός αυτού, περιλαμβάνει διάφορες πτυχές της ομολογίας σε απευθείας σύνδεση, ως ιδιωτική σελίδα, ή ως δημόσια ιστοσελίδα ή site.
Τέτοιες ομάδες είναι γνωστές ως «Internet Church», «online church», «live church», «The Potter’s House internet church», «The Church of Facebook» κ.α. Σε αυτές τις προσπάθειες διαμορφώνονται και κείμενα πίστεως για τα μέλη τους.
Οι «διαδικτυακές εκκλησίες» μερικές φορές ονομάζονται εικονικές μέσα από ποικίλους τρόπους. Το βασικό στοιχείο είναι μια ζωντανή διαδικτυακή λατρευτική σύναξη. Περιλαμβάνει μια σειρά από λατρευτικές εκδηλώσεις και έχει ως μέλη συνήθως ανθρώπους που επικοινωνούν μέσω διαδικτύου.
Η εικονική λατρευτική εμπειρία είναι μια κατάσταση γελοιογραφίας των Μυστηρίων της Εκκλησίας.
Οι άνθρωποι αυτοί ενώ είναι στους χώρους τους, σπίτι, εργασία και όπου αλλού μέσω της online σύνδεσης, ένας από τους πάστορες ευλογεί εικονικά, έχουν ένα ποτήρι με κρασί και ψωμί και μετέχουν, όπως λένε έτσι στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Αυτό περιλαμβάνει ακόμα και το βάπτισμα, γεμίζουν την μπανιέρα ή αν βρίσκονται στην θάλασσα και βαπτίζονται, ομολογώντας την πίστη στον Τριαδικό Θεό.
Συνήθως σε αυτό το βάπτισμα διαθέτουν και κάμερα για να βλέπουν οι πιστοί την εμπειρία αυτή. Αυτές οι online «μυστηριακές» γελοιογραφίες εκτός ότι δεν υπάρχουν σε βιβλικές αναφορές, δεν ομοιάζουν ούτε με κάποιο είδους καθιερώσεως που κατά παράδοση έχουν οι προτεσταντικές ομολογίες.
Αυτές οι online συνδέσεις βέβαια αποτελούν διαστρεβλώσεις της πραγματικής έννοιας της Εκκλησίας που είναι ακριβώς η «σύναξη επί τω αυτώ».
Πολλές ομολογίες, ιδιαίτερα αυτές που αποτελούν παρακλάδια μεγαλυτέρων ομολογιών διαφημίζονται ως μια εναλλακτική λύση στην παραδοσιακή αντίληψη των σύγχρονων ανθρώπων. Αυτό κατέληξε τελικά και στην ταχυδρομική αλληλογραφία επάνω ακριβώς στην σχέση πάστορα και πιστού.
Πρόσφατες στατιστικές απέδειξαν ότι η αυξανόμενη φυγή των νέων από τις οικίες των γονέων τους, τους οδηγεί στο να αναζητούν λύσεις και προτάσεις σε αυτές τις ομολογίες μέσω του Διαδικτύου.
Ο όρος «Εκκλησία του Διαδικτύου» δεν αναφέρεται σε όσες ομολογίες έχουν ιστοσελίδα, όπως είναι εντελώς φυσιολογικό, αλλά σε αυτούς που μέσου του διαδικτύου συμμετέχουν στις συναθροίσεις σε νέου τύπου λατρευτικών εκδηλώσεων.
Η χρήση όλο και περισσότερων ιστοσελίδων της κοινωνικής δικτύωσης, όπως, MySpace, Xanga και Facebook δίνουν την δυνατότητα να προσφέρουν γρήγορα ένα μήνυμα, αρκεί να συνδεθεί κάποιος ως φίλος. Αυτές οι συνδέσεις είναι επικίνδυνες και παραπλανητικές διότι αφενός το μήνυμα μπορεί να είναι αμφιβόλου περιεχομένου και αφετέρου τίθενται και θέματα ασφαλείας.
Η εικονική λατρευτική προσέγγιση, όποιου είδους και αν εκφράζονται οι διαδικτυακές εκκλησίες έχει ως βασικό επιχείρημα την σύγχρονη εικονική πραγματικότητα. Μια τέτοια προσπάθεια είναι η LifeChurch.tv που προσπαθεί να εγκατασταθεί ως «Εκκλησία του Διαδικτύου», παρουσιάζοντας ένα εικονικό κόσμο της χριστιανικής ζωής.
Η αναζήτηση θρησκευτικών απαντήσεων και των υπαρξιακών ζητημάτων του ανθρώπου μέσω του διαδικτύου έχει πολλές περιπτώσεις αλλά και πολλές επιπτώσεις.
Μια πρώτη, είναι συνήθως από λόγους περιέργειας ή από ενημερωτικό ενδιαφέρον. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μάθουν για ορισμένα πνευματικά και θρησκευτικά ζητήματα σε άλλους χώρους. Εδώ χρειάζεται προσοχή στις αξιοπιστία και την αυθεντικότητα στις πηγές.
Η προσφορά απαντήσεων, η επίλυση προβλημάτων και γενικά σε ερωτήματα είναι το πρωταρχικό στάδιο για της «Εκκλησίες του Διαδικτύου» να προσελκύσουν ανθρώπους, ειδικότερα νέους. Αυτή η εναλλακτική πρόταση είναι μια νέα μορφή ιεραποστολικής προσηλυτιστικής δράσης.
Πολλές από αυτές τις ομολογίες έχουν ένα έντονο εσχατολογικό προσανατολισμό παραχαράσσοντας την ευαγγελική διδασκαλία.
