Απάντηση στους διαστρεβλωτές της Ιστορίας
Πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι το μάθημα των θρησκευτικών, πρέπει να διδάσκεται σε ενήλικες! Είναι τόσα τα ερωτήματα που κάθε ώριμος άνθρωπος έχει, ώστε οι παπάδες και οι θεολόγοι να γίνονται το κέντρο κάθε συζήτησης!
Παναγιωτόπουλος Γιάννης
Πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι το μάθημα των θρησκευτικών, πρέπει να διδάσκεται σε ενήλικες! Είναι τόσα τα ερωτήματα που κάθε ώριμος άνθρωπος έχει, ώστε οι παπάδες και οι θεολόγοι να γίνονται το κέντρο κάθε συζήτησης!
Όμως, ταυτόχρονα αναγνωρίζω ότι είναι πρακτικά ανέφικτο για έναν ενήλικα να του ζητήσεις να κάτσει σε ένα θρανίο, όταν πια βρίσκεται στην καθημερινή μάχη της ζωής. Σοφά επομένως, το μάθημα διδάσκεται στο σχολείο, κυρίως γιατί έχει αναφορά στον όλο άνθρωπο!
Προσφέρει με τον πιο καίριο τρόπο στην εμπέδωση των αρχών του ανθρωπισμού ( ελευθερία, ανεξιθρησκία, κοινωνική δικαιοσύνη, φιλαλληλία κ.α.) και στη διαμόρφωση ανθρώπων με ήθος στην κοινωνία. Το να γράψεις σήμερα, τώρα, ένα κείμενο κατά των δηλώσεων της κ. Μαρίας Ρεπούση, βουλευτού του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, είναι σαν να προσπαθείς να συλήσεις ανοιχτό τάφο!
Δεν ξέρω, αλλά μου αρέσει να παλεύω με όσους όρθια πολεμούν. Ίσως γιατί μερικοί αριστεροί καθηγητές μου στο σχολείο, με δίδαξαν ότι η πάλη στα μαρμαρένια αλώνια του Διγενή Ακρίτα, συμβολίζει την αέναη μάχη του Ελληνισμού.
Σίγουρα γιατί στις μέρες μας δεν έχουμε την πολυτέλεια να συζητούμε τα αυτονόητα. Δεν θα κάνουμε τη χάρη σε κανέναν «προοδευτικό» να αμφισβητήσουμε τα συστατικά της ύπαρξης του Γένους μας. Δε θα διακόψουμε την ιστορική μας συνέχεια, επειδή κάποιοι θα ήθελαν ο ελληνικός λαός να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι και αισθάνεται. Δεν μας αφορά τέτοιου είδους «προοδευτικότητα».
Γεννήθηκα το 1970, και το πρώτο ιστορικό γεγονός που θυμάμαι καλά, είναι η Κυπριακή Τραγωδία του 1974. Θυμάμαι την επιστράτευση, τη συγκέντρωση τροφίμων και ρούχων για τους πρόσφυγες, θυμάμαι τις εικόνες της τηλεόρασης και των εφημερίδων.
Και ίσως αυτά να αρκούσαν για να έχω απόλυτη συνείδηση τι έγινε στη Σμύρνη το 1922, εάν στα «ξεχώματα» του πάππου μου δεν μετράγαμε τα σημάδια από τις σφαίρες που είχε μαζέψει, σαν ένας από τους τελευταίους στρατιώτες που έφυγαν από τη Σμύρνη.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι συγγραφικές αστειότητες και οι γλωσσικοί ακροβατισμοί σε ένα εγχειρίδιο ιστορίας που προοριζόταν για τη διδασκαλία ελληνοπαίδων συνέβαλαν στην ανίσχυρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ το 2007 και ότι έπληξαν εκλογικά μια αξιόλογη πολιτικό, που πραγματικά δεν της άξιζε μια τέτοια τύχη.
Το χειρότερο όλων, όμως, ήταν τα δεινά που ακολούθησαν για τον τόπο, καθώς η ΝΔ δεν είχε την αναγκαία πλειοψηφία για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της επερχόμενης οικονομικής κρίσης. Το τίμημα το πληρώνει σήμερα σκληρά ιδιαίτερα η νέα γενιά των Ελλήνων.
Είμαι πεπεισμένος ότι δηλώσεις σαν κι αυτές της Ρεπούση, έχουν για εμάς ένα βαθύ και καίριο πολιτικό μήνυμα. Η κοινωνία, οι πολίτες αυτής της χώρας οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο με την ύπαρξη μιας ισχυρής πολιτικά παράταξης στην κοινωνία και αυτοδύναμης στο κοινοβούλιο, είναι δυνατόν η χώρα να εξέλθει από την κρίση σε όλα τα επίπεδα!
Η συσπείρωση των νοικοκυραίων του τόπου, θα ανατρέψει τις ψευδαισθήσεις όσων άθλια πιστεύουν ότι μπορούν να καταστρέφουν τη χώρα και το Γένος, οι φυγόκεντρες δυνάμεις «διαμαρτυρίας» δε χωρούν.
Ήρθε η ώρα της κινητοποίησης όλων όσων πιστεύουμε σε αυτά για τα οποία οι προγονοί μας αγωνίσθηκαν και έδωσαν το αίμα τους. Δεν μπορεί πια το Γένος να περιμένει, είναι η ώρα της δράσης και των αγώνων.
- Ο Ιωάννης Αντ. Παναγιωτόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας Μέσων Ενημέρωσης και του Λέκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών
- Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής»
