Ο αγών ημών ως χριστιανών σήμερον, όσον ουδέποτε καθίσταται επίκαιρος

«Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση» (Λουκ. 18, 39). Φανταζόμεθα, αδελφοί μου, το σκηνικόν της σημερινής ευαγγελικής διηγήσεως και το παρομοιάζομεν με αυτό, της σημερινής εποχής.

Οι άνθρωποι οι επιτιμώντες τον τυφλόν της τότε εποχής, υπάρχουν και ανά μέσον ημών σήμερον, εμποδίζοντες τους χριστιανούς της σημερινής και της κάθε εποχής, να εκδηλώσουν την πίστιν των προς τον Χριστόν.

Μας παρηγορεί όμως ή σκέψις, ότι όπως τότε έτσι και σήμερον υπάρχουν οι έχοντες ακράδαντον πίστιν και οι οποίοι δια της θερμής προσευχής των, υπομένουν τα πάντα, εκζητούντες το έλεος το οποίον δίδεται παρά του καρδιογνώστου Θεού, ως ο τυφλός του σημερινού ευαγγελίου.

Το συναίσθημα της βεβαίας ελπίδος ότι ο άνθρωπος δεν θα εγκαταλειφθή από τον Θεόν, συνείχε την καρδίαν του τυφλού της σημερινής θείας περικοπής. Ικέτευε προσευχόμενος, να μην τον εγκαταλείψει ο Θεός και έτσι έγινε.

Τα πιστά μέλη της εκκλησίας τα οποία έχουν χριστιανικήν συνείδησιν, δεν κλονίζονται υπό της κακίας του κόσμου και του αντιχρίστου, υπομένουν την επιβαλλομένην σιγήν των τότε συνακολουθούντων τον Κύριον, αποβλέποντες προς το αιώνιον κέρδος των ψυχών και δια της θερμουργού προσευχής των, αναφωνούν το υπό του τυφλού «Κύριε Ιησού, υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με».

Ενωτιζόμενοι και ημείς σήμερον την θείαν διήγησιν διότι πάσχομεν από πνευματικήν τύφλωσιν, ημπορούμεν ζώντες εν τω κοσμώ, να παραμείνωμεν σταθεροί και ακέραιοι εις την πίστιν, εφ’ όσον έχομεν δημιουργήσει ισχυρόν χαρακτήρα και πίστιν και θέλησιν προς το αγαθόν.

Ο αγών ημών ως χριστιανών σήμερον, όσον ουδέποτε καθίσταται επίκαιρος. Το καθήκον της αδιαλείπτου προσευχής, της μετ’ ακραδάντου πίστεως και εμπιστοσύνης προς τον Θεόν συνέστησεν ο Κύριος και δια της υπερόχου παραβολής του αδίκου κριτού (Λουκ. 18, 1 – 8).

Όσον περισσότερον εκραύγαζεν ό τυφλός προς τον Κύριον αναμένων την ίασιν των οφθαλμών του, τόσον επετιμάτο υπό των ανθρώπων δια να σιωπήση· εκείνος όμως αδιαφορών εις τας επιτιμήσεις και την προσταγήν της σιωπής, ικέτευεν δι’ έντονωτέρας φωνής τον Ιησούν, να τον θεραπεύση.

Ή επιμονή της πίστεως του, τον κατέστησεν υγιή και εκ της σωματικής και εκ της πνευματικής του τυφλώσεως. Αυτής της θείας ιάσεως, είθε να αξιωθώμεν και ημείς, αδελφοί μου.