Σκέψεις για τα Χριστούγεννα: Ο Ουρανός είναι μεγάλος μα ο άνθρωπος μικρός
Έχετε κοιτάξει ψηλά στον ουρανό νύκτα ή μέρα πάνω από μισή ώρα; Αν Ναι, τότε γυρίζοντας το κεφάλι έπειτα από αυτό το χρονικό διάστημα στη γη, θα διαπιστώσετε τα παρακάτω.
Ο ουρανός είναι απροσμέτρητος ….. Σύμβολο του απείρου. Του Θεού. Της αιωνιότητας. Κοιτάζοντας τον βλέπεις πόσο μικρός είναι ο χρόνος και οι τόποι μας. Το ότι οι έγνοιες μας, τα τρεχάματα μας είναι μάταια: Απειροελάχιστα μπροστά στην όψη του. Είμαστε ένα οριακό σύνορο (θεολογικά λέγεται μεθόριο) μεταξύ Ουρανού και Γης…. Το ανθρώπινου είδος εφάπτεται στην γη. Ταυτόχρονα όμως έχουμε την μοναδική δυνατότητα να κοιτάμε ψηλά. Να πέρνουμε κουράγιο, να σκεφτόμαστε. Να ονειρευόμαστε. Να αναπολούμε μελαγχολικά το φεγγάρι, τα αστέρια, τα σύννεφα. Τα πετούμενα του ουρανού. Το γαλάζιο χρώμα του στερεώματος.
Μας ηρεμεί αλλά και μας προβληματίζει:
Κάποτε με τον φόβο και τις αστραπές του. Με το απειλητικό μαύρο χρώμα της καταιγίδας. Με την θέα της αστραπής. Τον φόβο του κεραυνού. Την τρομακτική αίσθηση της βροντής. Είναι αδύνατο να μην στρέψουμε το βλέμμα μας έστω και μια φορά ιδιαιτέρα στην Αρχή της ημέρας ασυναίσθητα προς εκείνον. Εκεί κατοικεί η αισιοδοξία. Κατοικία φυσικά… του Θεού….. Και του μέλλοντος μας. Οι 《βουνίσιοι》άνθρωποι είναι συγγενείς του. Τυχαία είναι αυθεντικότεροι από τους 《καμπίσιους》;
Ουρανέ, αν δεν υπήρχες ο Κόσμος μας θα ήταν φρικτός.
Τείνεις να ξεχαστείς στα μάτια. Στις καρδιές. Στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων σήμερα…. Το κινητό. Το Τάμπλετ. Η τεχνολογία, το χρήμα κλέψανε την προσοχή των ανθρώπων. Ελάχιστοι σε έχουν σαν τον μεγάλο έρωτα τους. Λησμόνισαν τα άνω. Δέθηκαν με τα δεσμά της Γης….. Σκυθρωποί, πορεύονται ακατάπαυστα, δαιμονισμένα για την έλξη μιας απατηλής και άκαιρης αγάπης…. για το χώμα……《Θεέ μου, άνοιξε μας τα μάτια πέρα απο την χρησιμοθηρία του αποτελέσματος. Απο την ψυχοφθόρα αγωνία του άρτου του επιούσιου. Απο την μικρότητα της ψεύτικης ηθικής. Απο τις κάλπικες μάσκες. Να δούμε τον Εαυτό μάς από ψηλά. Τους συγγενείς μας. Κάθε συνάνθρωπο και δημιούργημα Σου. Αρκετά μας καταδυναστεύει η ασχήμια ενός κόσμου χωρίς Ουρανό….. Εσύ που κατέβηκες από τα υψηλά και επέστρεψες εκεί, μην μας αφήσεις καθηλωμένους σε μία γη, χωρίς Ουρανό》.
π. Νεκτάριος Κουτρουμάνης
