Αντικρίζοντας μια φάτνη στους δρόμους της πόλης
Η τραγικότητα που μας φανερώνει μια φάντη, είναι ότι ο αναμενόμενος Μεσσίας έρχεται να γεννηθεί μέσα σε ένα στάβλο, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία των ανθρώπων. Η Παναγία αναζητεί μέρος για να γεννήσει… ας σκεφτούμε την αγωνία της Παναγίας….
Λότσιος Ιωάννης
Η εορταστική ατμόσφαιρα για τις ήμερες των Χριστουγέννων περιλαμβάνει και τον στολισμό των πόλεων με την παράσταση της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Καθένας που αντικρίζει μια φάτνη, με τους μάγους και τους ποιμένες και με το αστέρι περπατώντας στην πόλη, ειδικότερα την νύχτα, πλημμυρίζει από μια έντονη συναισθηματικότητα και παιδικές αναμνήσεις.
Περισσότερο όμως μια φάτνη μας οδηγεί σε μια μαγευτική εποχή που θα θέλαμε όλοι να ήμασταν παρόντες.
Εντούτοις το μήνυμα και όλη η ιστορία της θειας γεννήσεως μας υποβάλλει στην πραγματικότητα και όχι σε ορισμένες αναμνήσεις.
Η τραγικότητα που μας φανερώνει μια φάντη, είναι ότι ο αναμενόμενος Μεσσίας έρχεται να γεννηθεί μέσα σε ένα στάβλο, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία των ανθρώπων. Η Παναγία αναζητεί μέρος για να γεννήσει… ας σκεφτούμε την αγωνία της Παναγίας….
Κανείς δεν τους δέχτηκε, κανείς επίσης δεν ενδιαφέρθηκε να τους φιλοξενήσει, εκτός από κάποιον που τους παραχώρησε ένα στάβλο. Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να βλέπουμε αντικρίζοντας μια φάτνη. Την τραγικότητα των ανθρώπων να αναγνωρίσουν τον Μεσσία.
Η τραγικότητα αυτή, η έλλειψη τα προ το ζην που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι, δεν πρόκειται να βρεθεί στα αστέρια, αλλά στην φάτνη. Εκεί, η ελπίδα ανανεώνεται. Δεν είναι ο Θεός ως ένας ηλικιωμένος με άσπρα γένια, είναι το Θειο Βρέφος που μας καλεί να κινηθούμε προς την θεραπεία της πείνας και της φτώχειας.
Γιατί είναι αλήθεια ότι ο Θεός έρχεται στην ιστορία της ανθρωπότητας, ως Θείο Βρέφος, που έχει ανάγκη προστασίας και φροντίδας….
Μήπως τελικά η αφαίρεση των ομοιωμάτων από τις φάντες της πόλης γίνεται επειδή και σήμερα ορισμένοι δεν θέλουν να δεχτούν τον Χριστό;
