Αυτη είναι η αποστολή του χριστιανού
Η Κυριακή αυτή ονομάζεται Προ των Φώτων, διότι προηγείται της εορτής των Θεοφανείων το δε ευαγγέλιον, παρουσιάζει το πρόσωπον και το έργον του βαπτιστού Ιωάννου, ο όποιος προηγήθη του Κυρίου δια να προπαρασκευάση τον λαόν, δια να υποδεχθή τον Μεσσία• είναι η «αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού του Θεού».
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Η Κυριακή αυτή ονομάζεται Προ των Φώτων, διότι προηγείται της εορτής των Θεοφανείων το δε ευαγγέλιον, παρουσιάζει το πρόσωπον και το έργον του βαπτιστού Ιωάννου, ο όποιος προηγήθη του Κυρίου δια να προπαρασκευάση τον λαόν, δια να υποδεχθή τον Μεσσία• είναι η «αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού του Θεού».
Περί της εμφανίσεως και του έργου του βαπτιστού Ιωάννου, κάμουν λόγον δύο ένδοξοι Προφήται της Π. Διαθήκης. Ο Μαλαχίας, ο όποιος παρουσιάζει τον Θεόν να συνδιαλέγεται μετά του Υιού «ιδού εγώ εξαποστέλλω τον άγγελόν μου, και επιβλέψεται οδόν προ προσώπου μου, και εξαίφνης ήξει εις τον ναόν εαυτού Κύριος, ον υμείς ζητείτε, και ο άγγελος της διαθήκης, ον υμείς θέλετε• ιδού έρχεται…» (Μαλαχ. 3, 1).
Ο Ησαΐας δε προσθέτει, «φωνή βοών¬τος εν τη ερήμω• ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους του Θεού ημών» (Ησαΐας 40, 3). Ο ευαγγελιστής Μάρκος, εξυμνεί και αυτός το έργον του Προφήτου και δια τούτο αρχίζει το ευαγγέλιόν του εκ του κηρύγματος του Ιωάννου, δια να δείξη ότι αυτό πού προεφήτευσαν οι προφήται, επραγματοποιήθη.
Ο Ιωάννης, κηρύττει και συνεγείρει τον λαόν. Ομιλεί με φλογερόν, ελκυστικόν και πειστικόν τόνον. Ακροαταί, είναι όχι μόνον απλοϊκοί χωρικοί της Ιουδαίας αλλά και ευγενείς και μορφωμένοι κάτοικοι, της Ιερουσαλήμ. Τον αναγνωρίζουν ως προφήτην Θεού, δέχονται τον λόγον του ως Λόγον Θεού, μετανοούν βαπτιζόμενοι εις τον Ιορδάνην και ετοιμάζονται ψυχικώς, δια την υποδοχήν του Σωτήρος.
Μεγίστη τιμή υπό του Θεού προς τον Ιωάννην, ο όποιος προεφήτευσεν, προεκήρυξεν και προπαρασκεύασεν την οδόν του Κυρίου και έδειξεν προς τους ανθρώπους τον θείον Λυτρωτήν, όταν είπεν προς αυτούς «ίδε ο υιός του Θεού».
Ο Ιωάννης, έλαβεν αυτήν την μεγάλην κλήσιν και απέδειξεν δια της αγίας, ενάρετου και κατά πάντα θεαρέστου ζωής του, ότι πράγματι ήτο άξιος της υψηλής αυτής κλήσεως.
Την προσωπικότητάν του εκόσμουν αυστηρότης, εγκράτεια και ταπεινοφροσύνη. Τίποτε εκ της ματαιότητος του υλικού κόσμου τον είλκυεν. Απαρνήθη τον κόσμον, δια να λάβη τα αιώνια και αθάνατα αγαθά, τα εκ του ουρανού πηγάζοντα.
«Έρχεται ό ισχυρότερός μου οπίσω μου, ου ουκ ειμί ικανός κύψας λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού» (Μάρκ. 1, 7). Ιδού η ταπεινοφροσύνη, ή οποία αναρριχάται εκ της ομολογίας ταύτης. Αδελφοί μου, ουδείς εξ ημών δεν ευρίσκεται εις την θείαν και ιεράν κλήσιν και αποστολήν του Προδρόμου υπό του Θεού.
Είμεθα όμως χριστιανοί, τέκνα του Θεού, αδελφοί του Χριστού και ως χριστιανοί, είμεθα υποχρεωμένοι να δίδωμε δια της εναρέτου ζωής μας και του φωτεινού παραδείγματος μας το φως προς πάσαν εσκοτισμένην ψυχήν, ιδία σήμερον όπου η κοινωνία ηλλοτριώθη και πολλοί συνάνθρωποι μας παραμένουν άνευ ακτίδος φωτός εις την ζωήν και το έργον τους.
Αυτή είναι ή αποστολή του χριστιανού, η δωρεά, η κλήσις του.
