Μετάνοια: Το σπουδαιότερο όπλο του Χριστιανού
Σήμερον παρουσιάζεται το έργον του Σωτήρος Χριστού, η εκκίνησίς του, από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εγκαταλείπει όμως την Ναζαρέτ ο Κύριος, μετά την φυλάκισιν του Ιωάννου και έρχεται εις την Καπερναούμ.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Τό σημερινόν ευαγγέλιον, αγαπητοί μου, είναι συνέχεια του ευαγγελίου της παρελθούσης Κυριακής προ των Φώτων, όπου επαρουσιάσθη το έργον του Ιωάννου.
Σήμερον παρουσιάζεται το έργον του Σωτήρος Χριστού, η εκκίνησίς του, από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εγκαταλείπει όμως την Ναζαρέτ ο Κύριος, μετά την φυλάκισιν του Ιωάννου και έρχεται εις την Καπερναούμ.
Παραγκωνίζεται η Ναζαρέτ, διότι τριάκοντα έτη όπου η Θεία Παρουσία του Κυρίου βιώνει εντός αυτής, οι κάτοικοί της παραμένουν ασυγκίνητοι, κακότροποι, αμετανόητοι άνθρωποι, αδιόρθωτοι.
Έδειξαν ότι δεν επιθυμούν την σωτηρίαν. Εφάνησαν ανάξιοι να τον έχουν πλησίον τους. Τους εγκαταλείπει λοιπόν και μεταβαίνει εις την Καπερναούμ, όπου αρχίζει τα κηρύγματα και την όλη δημοσίαν δράσιν του. Έμελλε δηλαδή ή Γαλιλαία, η οποία ευρίσκετο πέραν του Ιορδάνου και εφιλοξενούσε τους λαούς των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ καθώς και οι γείτονες εθνικοί και ειδωλολάτραι, βυθισμένοι εις το πνευματικόν σκότος να ίδουν ένα μέγα, πνευματικόν και σωτήριον φως, τον Ιησού Χριστόν, τον αληθή ήλιον της Δικαιοσύνης.
Το κήρυγμα του Κυρίου, κήρυγμα μετανοίας, επιστροφής εις τον Θεόν, κήρυγμα σωτηρίας, ήρχισεν. Αυτό το κήρυγμα της μετανοίας, είναι αρκετό να καλέση τον άνθρωπον και να τον τοποθέτηση από το σκότος, εις την ουράνιον βασιλείαν. Η αρχή αυτή του κηρύγματος του Ιησού «μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4, 17) είναι ή αρχή, δια την είσοδον του χριστιανού εις την αποκάλυψιν. Αποκαλύπτεται ό θεός δια του κηρύγματος του Υιού Του.
Ο χριστιανός πρέπει να εξαγνίση την καρδίαν του, την ψυχήν του, δια να καταστή μέλος τίμιον της Εκκλησίας Του και το σπουδαιότερον όπλον, δι’ αυτό αδελφοί μου, είναι η μετάνοια.
Άνευ αυτής, δεν είμεθα ικανοί να εμπεριπατήσωμεν προς την αρετήν και την αγιότητα.
Μόνον αυτή μας καθιστά χαρισματούχους να ίδωμεν το πρόσωπον του θεού, να εύρωμεν τον Χριστόν και να λάβωμεν παρ’ Αυτού, το Πνεύμα το Άγιον. Η μετάνοια, είναι το ταμείον της θείας χάριτος. Αυτή ανοίγει την οδόν της αληθούς επιγείου ευτυχίας, εξασφαλίζει την ειρήνη της ψυχής, είναι η κιβωτός της σωτηρίας.
Εξησφάλισεν λοιπόν ο πνευματικά εσκοτισμένος λαός της Γαλιλαίας, θείον δώρημα, την φωνήν του Κυρίου, η οποία είναι «φως αληθινόν το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», φως το οποίον διαλύει τα σκότη της αμαρτίας και καταργεί τον αιώνιον θάνατον. Αυτό το κήρυγμα, αγαπητοί μου, δίδει η εκκλησία επί δύο χιλιετηρίδας.
Άλλοι, ως Ναζαρηνοί το αποκρούουν. Άλλοι, το ενστερνίζονται και μετ’ αυτών πρέπει να είμεθα και ημείς, εάν θέλωμεν να λάβωμεν τα ύψιστα, τα τέλεια, τα θεία δωρήματα του ουρανού.
