Αγάπη καθαρή για τον Ιησού και αγάπη προς τους ανθρώπους δια του Ιησού εγγυάται την απαλλαγή της από κάθε εγωιστικό στοιχείο, χωρίς την προσδοκία οποιασδήποτε ωφέλειας, υλικής ή πνευματικής εκ μέρους των άλλων, έστω και ενός «ευχαριστώ», έστω και με είσπραξη πικρίας αντί ευγνωμοσύνης ή ακόμη και προδοτικής συκοφαντίας, γιατί αυτό σημαίνει μίμηση της αγάπης του Ιησού, που αγάπησε πρώτος αυτός την Εκκλησία χωρίς να υπολογίση καθόλου τον εαυτό Του θυσιαζόμενος προς χάριν της.
Μόνον η αγάπη κατά μίμησιν και χάριν του Χριστού μπορεί να είναι απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο ωφελιμισμού εγωιστικού. Ο Ιησούς Χριστός αγάπησε και ως άνθρωπος πλήρως και τελείως τον ουράνιο Πατέρα Του και δέχθηκε την πλήρη υποταγή στο θέλημά Του «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2:8). Και με τον τρόπο αυτόν αποτελεί το αιώνιο και ανυπέρβλητο παράδειγμα της τέλειας αγάπης, όχι μόνον ως Θεός Λόγος του Πατρός – αυτό είναι αυτονόητο – αλλά και ως άνθρωπος, έχοντας την τέλεια ανθρώπινη φύση.
Επομένως, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικοί ακόλουθοι του Κυρίου Ιησού, πρέπει να μαθητεύουμε πάντα παρά τους πόδας Του, για να μαθαίνουμε όλο και περισσότερο και συνεπέστερα να αγαπούμε πάντοτε, όπως Αυτός, ό,τι κι αν μας κοστίση, αφού το έργο αυτό θέλησε να ασκήται αδιάλειπτα και πάντοτε και στη γη και στον ουρανό. Γιατί η «αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α’ Κορ. 13:8), αφού είναι αιώνια και ο ίδιος ο Θεός είναι αγάπη (Α’ Ιω. 4:8).
Από το βιβλίο: (Αρχιμ. Ευσεβίου Βίττη), ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2012, σελ. 11.