Μου διηγήθηκε πάλι ένας αδελφός ότι μια φορά είχε μέσα του λύπη πολλή εξαιτίας κάποιου αδελφού. Και καθώς αυτός προσευχόταν ήρθε σε έκσταση.
Και βλέπει τον Κύριο καρφωμένο πάνω στο Σταυρό, να είναι όλος μέσα στο φως. Κι αφού γύρισε την κεφαλή Του, ο Χριστός, στρέφεται προς αυτόν και του λέει: –Δες Εμένα, πόσα υπέφερα για την αγάπη σου! Εσύ, τι υπέφερες;
Και με το λόγο αυτό διαλύθηκε η λύπη, γέμισε χαρά και ειρήνη και γεμάτος δάκρυα, θαύμασε κι ακόμη θαυμάζει τη συγκατάβαση του Κυρίου, που ναι μεν επιτρέπει τις θλίψεις, αλλά και πάλι έρχεται και παρηγορεί όταν βλέπει να αθυμούμε.