Φόρεσε λοιπόν κουρέλια και τον πλησίασε την ώρα που πήγαινε να επισκεφτεί το νοσοκομείο – γιατί συνήθιζε να το κάνει αυτό δυο και τρεις φορές την εβδομάδα. Με λυπητερά λόγια του είπε: «Λυπήσου με, δέσποτα, τον αιχμάλωτο!» Ο άγιος πρόσταξε τον αρμόδιο βοηθό του να του δώσει έξι νομίσματα.
Ο ξένος τα πήρε, και αφού άλλαξε ρούχα, τον ξαναπλησίασε σε άλλο σημείο ζητώντας και πάλι, και ο άγιος είπε και πάλι να του δώσουν. Ο βοηθός του, αφού έδωσε, πλησίασε τον μέγα Ιωάννη και του είπε στο αυτί ότι είναι ο ίδιος που πήρε και πριν από λίγο έξι νομίσματα. Όταν όμως ήρθε με άλλη εμφάνιση και τρίτη φορά για να ξαναπάρει, ο βοηθός σκούντησε τον πατριάρχη για να καταλάβει ότι είναι το ίδιο άτομο. Τότε αυτός είπε και έκανε εκείνο το περίφημο: «Δώδεκα νομίσματα δώσε του», είπε, «μην τυχόν είναι ο ίδιος ο Κύριός μου και με δοκιμάζει!»
Ο μακάριος Ιωάννης συνήθιζε να μελετά προσεκτικά κυρίως τους βίους των αγίων που φημίζονταν για την ελεημοσύνη τους, καθώς και αυτός είχε διαλέξει τον ίδιο δρόμο με εκείνους. Όταν λοιπόν διάβασε κάποτε τον βίο του αγίου Σεραπίωνος του Σιδωνίου (21 Μαρτίου), δεν έπαυε να τον θαυμάζει και να διηγείται τις πράξεις του: πώς δηλαδή συνάντησε κάποιον φτωχό και έβγαλε το επανωφόρι του και του το έδωσε· έπειτα συνάντησε και άλλον που έτρεμε από το κρύο και του έδωσε το εσωτερικό του ρούχο, και στη συνέχεια καθόταν γυμνός έχοντας στην αγκαλιά του μόνο το Ευαγγέλιο. Όταν τον ρώτησε κάποιος: «Ποιος σε γύμνωσε;», «Αυτό», απάντησε, και έδειξε το Ευαγγέλιο.
Όταν το πούλησε και αυτό και έδωσε τα χρήματα στους φτωχούς, τον ρώτησε ο μαθητής του: «Πού είναι, πάτερ, το μικρό Ευαγγέλιο;» «Πίστεψε με, παιδί μου», του αποκρίθηκε, «υπακούοντας σε Εκείνον που είπε· “Πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς” (Ματθ. 19:21), δεν διανοήθηκα να λυπηθώ ούτε το ίδιο το βιβλίο που γράφει αυτά τα λόγια».
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση ΜΣΤ’ (46). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 372, 373.