«Δέομαι γλυκύτατε Ιησού» (Από τον Ικετήριο Κανόνα)
Μεγαλυνάρια από τον Ικετήριο Κανόνα προς τον Ιησού Χριστό
Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών.
Και θυμιά ο ιερεύς το θυσιαστήριον και τον ναόν, η τον οίκον, όπου ψάλλεται η Παράκληση, και ο χορός ψάλλει τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Ιησού γλυκύτατε Ιησού, Ιησού Σωτήρ μου, της ψυχής μου τα χαλεπά, ιάτρευσον νόσους, Θεέ μου, Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου τον σοι προστρέχοντα.
∆έομαι γλυκύτατε Ιησού, δέξαι τον σον δούλον, υπεράγαθε Ιησού, σώσον, μη παρίδης τον άσωτον, Θεέ μου, οικτίρμον Ιησού μου εύσπλαγχνε Κύριε.
Τους τετειχισμένους τω σω Σταυρώ, και εγκαυχωμένους τοίς σοις Πάθεσιν, Ιησού, στήριξον εν πέτρα, Χριστέ, των εντολών σου, και σώσον μου, ως υπεράγαθος.
Συ ει, Ιησού μου, ο φωτισμός, της οικτράς ψυχής μου, φως του Κόσμου, ω Ιησού, συ λάμπρυνον ταύτην, τω θεαυγεί φωτί σου, και ρύσαι αιωνίου Χριστέ κολάσεως.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
