«Ας μη σπαταλάμε το χρόνο μας με το δέντρο αυτό. Θα μας έπαιρνε ολόκληρη ζωή, αν θέλαμε να το κόψουμε. Αν σκοπεύαμε να κατασκευάσουμε ένα πλοίο, που να αντέχει στις θαλασσοταραχές, από το ασήκωτο βάρος του θα βούλιαζε. Αλλά και αν το χρησιμοποιούσαμε για σκεπή, θα έπρεπε να ενισχύσουμε τους τοίχους με σιδερένια υποστυλώματα».
Έτσι η ομάδα το άφησε πίσω της και συνέχισε την πορεία της αναζητώντας καταλληλότερα δέντρα. «Ένα τόσο μεγάλο δέντρο για καμιά χρήση και για κανένα σκοπό» σχολίασε δυνατά, με ειρωνεία, ο νεότερος της ομάδας για να το ακούσει μάλλον ο ξυλουργός.
«Έχεις λάθος» του απάντησε ο ξυλουργός και κοιτάζοντάς τον στα μάτια συνέχισε. «Το δέντρο εκπλήρωσε τον προορισμό του. Αν ήταν όμοιο με τα άλλα δέντρα, θα το κόβαμε. Επειδή όμως είχε το θάρρος να παραμείνει διαφορετικό, θα συνεχίσει να ζει για πάρα πολλά χρόνια ακόμη».
Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε στοχαστικά «Ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Ας μη συσχηματιζόμαστε με τις ορέξεις των άλλων, που νομοτελειακά μας οδηγούν σε συνεχείς αλλαγές, καθώς οι ορέξεις τους μεταβάλλονται όπως ένας ανεμόμυλος.Είμαι σίγουρος ότι δεν σου διαφεύγει ο λόγος του Παύλου: «Να μην εξομοιώνεστε με τον κόσμο τούτο, τον παροδικό, αλλά να μεταμορφώνεστε με την ανακαίνιση του νου σας, για να αντιλαμβάνεσθε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειο» (Ρωμ. 12,2).
Ο μαθητευόμενος έσκυψε το κεφάλι του και συνέχισε να αναζητά κατάλληλα δέντρα…
Διασκευή από τα Αγγλικά: Αθ. Αστ. Γκάτζιος
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος